สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1708

แผนการของเฉียวหลงอีง่ายมาก

นั่นก็คือปล่อยให้หลินหยางเลินเล่อไปก่อน และนำเอาต้นฉบับเปี่ยนเชวี่ยมามอบอย่างว่าง่าย ทำให้หลินหยางคิดว่าตระกูลเฉียวหวาดกลัวไม่เป็นศัตรูกับเขา

รอหลังจากหลินหยางสะเพร่าละหลวม ค่อยจู่โจมจัดการกับหลินหยางแบบไม่ทันตั้งตัว

เมื่อเป็นแบบนี้ ก็สามารถพิชิตด้วยกลเม็ดอันแยบยลแล้ว!

ถ้าเริ่มลงมือกับหลินหยางตั้งแต่ตอนแรก เฉียวหลงอีเชื่อว่าหลินหยางจะต้องเตรียมป้องกันตัวแน่นอน

แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้ว!

เขาเป็นคนพายอดฝีมือกลุ่มหนึ่งของตระกูลเฉียวไปคฤหาสน์บนภูเขา และมุ่งหน้าไปทางเขตที่หลินหยางอยู่

“หัวหน้าตระกูล ทำไมคนอารักขาไม่มีแม้แต่คนเดียวล่ะ?”

“หมอเทวดาหลินคนนี้สะเพร่าเกินไปแล้วไหม?”

ยอดฝีมือตระกูลเฉียวมองบริเวณโดยรอบด้วยความงงงวย

ตอนนี้หลินหยางกำลังนั่งพักผ่อนดื่มน้ำชาอยู่ในศาลา พิจารณาเนื้อหาของต้นฉบับเปี่ยนเชวี่ยอย่างละเอียด

เขาหมกมุ่นมาก เหมือนไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับโลกใบนี้แล้ว

แม้กระทั่งคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา เหมือนกับเป็นรูปปั้นแกะสลัก ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงรบกวนเขา

“หมอเทวดาหลินคนนี้ ไม่ได้เตรียมตัวป้องกันฉันเลยสักนิดหนึ่ง คนโง่สะเพร่าแบบนี้ ทำไมถึงมีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ได้นะ?”เฉียวหลงอีพูดดูถูกเหยียดหยาม

“หัวหน้าตระกูล ตอนนี้เราจะทำยังไงดี?”ยอดฝีมือตระกูลเฉียวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“รีบล้อมพวกเขาไว้ รออีกเดี๋ยวลงมือ ให้ฆ่าหมอเทวดาหลินก่อน เอาม้วนไม้ไผ่มา จากนั้นค่อยจัดการคนที่เหลือ!”เฉียวหลงอีพูดอย่างเย็นชา“ฟังให้ดี พอลงมือ อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว ฆ่าทิ้งให้หมด เข้าใจไหม?”

“รับทราบ!”

ทุกคนรับคำสั่ง

เฉียวหลงอีพยักหน้าหนักแน่น ออกแรงกระโดด มุ่งไปสังหาร

ส่วนคนอื่นๆก็รีบตามไป กลิ่นอายความน่ากลัวของการสังหารเหมือนกับลอยปะทะมาหาหลินหยาง ตามด้วยเงาร่างมากมายมาจู่โจม แต่ละคนเหมือนงูพิษที่ลอบโจมตีอยู่ที่ลับ ทยอยกระโจนเข้าหาหลินหยาง

“บังอาจ!”

จางฉีเย่คำรามขึ้นด้วยความโมโห กลิ่นอายปีศาจเดือดพล่านขึ้นทันที

“พวกแกว่งเท้าหาเสี้ยน คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายคุณชายหลิน! วันนี้เมื่อพวกแกมาแล้วจะไม่สามารถกลับไปได้! !”

“อยู่ที่นี่ให้หมด!”

“ใครหน้าไหนก็อย่าได้คิดหนี!”

เฉาซงหยาง หยุนซิง ปิงชางจุนทั้งหมดโอบล้อมไว้ แล้วโผเข้าหาพวกยอดฝีมือตระกูลเฉียวเหล่านั้น

และตอนที่คนเหล่านั้นเคลื่อนไหว เฉียวหลงอีชะงักงัน ความเย็นยะเยือกโถมออกมาจากกระดูกสันหลัง

เขามองพวกจางฉีเย่ด้วยความตื่นตะลึง สมองอื้ออึงดังขึ้น

ทว่าตอนเห็นคนเหล่านั้นปล่อยพลังสังหารอันหน้าสะพรึงกลัว อำนาจมหาศาลเยี่ยงภูเขาไท่ซานหันมาทางคนตระกูลเฉียว!

เหล่ายอดฝีมือของตระกูลเฉียวต่างพากันตกใจ!

เกิดอะไรขึ้น?

พวกคนเหล่านี้ยืนอยู่ด้านหลังหลินหยางสามารถพูดได้ว่าธรรมดาไม่สะทกสะท้าน บนร่างกายไม่มีกลิ่นอายลมหายใจแผ่ซ่านออกมา แต่ตอนที่พวกเขาลงมือ คิดไม่ถึงว่ามันประตูกั้นน้ำแตกเหมือนน้ำป่าไหลหลาก อำนาจไม่สามารถขวางได้ มืดฟ้ามัวดิน…..

“ถอย!”

มีคนตระกูลเฉียวหวาดกลัวสุดขีด ตัวสั่นระริก

“ถอยไม่ได้ ฆ่า! สู้กับพวกมัน!”

เฉียวหลงอีกัดฟัดกรอด ตะคอกออกมา

คนตระกูลเฉียวทำได้เพียงเดินหน้าสู้กับพวกจางฉีเย่

จากนั้นเมื่อประลองฝีมือกัน คนของตระกูลเฉียวตกเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ละคนต้องป้องกัน ไม่สามารถโจมตีสู้ได้เลย

เฉียวหลงอีเห็นสถานการณ์แบบนี้ นัยน์ตาเคร่งขรึม จ้องมองหลินหยาง

กลยุทธ์โจมตีหัวโจก

เขาตะโกนขึ้น จากนั้นกระโดดจู่โจมหาหลินหยาง

“เอาชีวิตมา! !”

เฉียวหลงอีสะบัดมือทันที ควักกระบี่อ่อนสีดำที่อยู่ในแขนเสื้อออกมา กระบี่อ่อนสีดำเหมือนสายฟ้าแลบแทงมาทางจุดไท่หยางของหลินหยาง

“รนหาที่ตาย!”

จางฉีเย่ตะคอกขึ้น ละออกจากยอดฝีมือตระกูลเฉียวที่อยู่ตรงหน้า หมุนตัวไปปกป้องหลินหยาง

“นายไม่ต้องยุ่ง! เดี๋ยวฉันจะเล่นเป็นเพื่อนเขาเอง!”

หลินหยางพูดออกไป สายตายังจับจ้องตำราม้วนไม้ไผ่ในมือ

จางฉีเย่ได้ยิน ก็รีบถอยทันที

“ถือดีแบบนี้ แกจะต้องตายแบบไม่มีที่ฝังศพ!”

เฉียวหลงอีโมโห หมอเทวดาหลินคนนี้หลงระเริงเกินไปแล้ว!

จากนั้นเขาได้เอากระบี่อ่อนสีดำของตัวเองพุ่งหมายเอาชีวิตของหมอเทวดาหลิน

ฟู่วว์

จู่ๆหลินหยางก็หยิบฝาปิดน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมา ชนเบาๆ