สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1727

ทุกคนต่างมองไปยังหลินหยางอย่างพร้อมเพรียงกัน

แม้แต่จางฉีเย่ก็เช่นกัน

เขาค่อยๆ เบิกตากว้างมองไปยังหลินหยางอยู่นาน จากนั้นก็หุบยิ้มและกล่าวออกมา "คุณมันบ้าไปแล้ว"

"ถ้าเป็นคุณ คุณอาจจะบ้ากว่าผมก็ได้" หลินหยางกล่าว

จางฉีเย่ไม่พูดอะไร

หากเปลี่ยนเป็นเขา เขาคงลงมือไปนานแล้ว หากสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดหาทางอื่น

คำพูดของหลินหยางทำให้ทุกคนต่างเงียบลงทันที

เฉิงอันเซิงจ้องมองหลินหยางอยู่นานโดยไม่พูดอะไร

และธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็เงียบลงอยู่นานและจากนั้นก็หันมากล่าว "แล้วคุณคิดว่าไง?"

"ผม?" เฉิงอันเซิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกล่าว "คิดว่าผมจะกลัวเขาเหรอ? หมอเทวดาหลิน พูดมาเลยว่าจะใช้วิธีการไหนเพื่อตัดสินผลแพ้ชนะระหว่างผมและคุณ?"

ถึงตอนนี้แล้วเขาไม่มีทางเลือกอื่น ไม่งั้นเขาคงสูญเสียความเชื่อมั่นที่เกาะเสินหั่วมีต่อเขา

"ถ้าไม่ประลองด้วยการต่อสู้ก็ประลองกันด้วยวิธีอื่น ส่วนจะแข่งขันอะไรผมยกอำนาจการตัดสินใจให้เป็นของคุณ เพื่อเวลาที่ผมชนะ คุณจะได้พูดอะไรไม่ได้!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อ้อ? เอางั้นเหรอ?"

"แน่นอน!"

"ฮึ คุณช่างกล้าบ้าบิ่นมาก! ผมกลัวว่าผมเลือกแล้วคุณจะกลัวจนไม่กล้าซะมากกว่า"

"ไม่มีทาง ในเมื่อผมพูดไปแล้ว ผมจะไม่มีทางผิดคำพูด คุณเลือกมาได้ตามสะดวกเลย!" หลินหยางกล่าว

"คุณเป็นคนพูดเองนะ!"

เฉิงอันเซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวออกมา "งั้นเราก็มาแข่งทนความร้อนกัน! เป็นไง?"

"ทนความร้อน?"

หลินหยางขมวดคิ้ว

"ทำไม? กลัวเหรอ?"

"ดูคุณพูดเข้าสิ เริ่มเลย" หลินหยางยิ้มและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่แยแส

และเมื่อเขาพูดออกมา ทุกคนต่างพากันหัวเราะ

ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยการเหยียดหยามดูถูก ทุกคนต่างพากันเย้ยหยันหลินหยาง

สิ่งนี้ทำให้หลินหยางและจางฉีเย่รู้สึกว่าได้ตกหลุมพรางของพวกเขาแล้ว

"ดี! ดีมาก! คุณหลิน คุณแน่มาก! ผมรู้สึกชื่นชมคุณจริงๆ งั้นคุณตามผมมา!"

เฉิงอันเซิงยิ้มอย่างเย็นชาและหันไปแสดงความเคารพธิดาศักดิ์สิทธิ์

ธิดาศักดิ์สิทธิ์พยักหน้า

เฉิงอันเซิงรีบเดินนำออกไปจากอาคาร

หลินหยางรีบเดินตามออกไป

"คุณหลิน!"