สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1726

“เป็นฉันที่ทำลายเอง! พวกพรรคฉงโจวมีความกล้าหาญไม่เบาเลยนะ ไม่เพียงแค่ทำร้ายคนตระกูลเฉิงของฉัน คิดไม่ถึงว่ากับน้องชายของฉัน เห็นเขาจะตายยังไม่ช่วย หัวของพวกมัน ถูกฉันวางเรียงกันอยู่ที่สนามของพรรคพวกมันแล้ว ถ้าแกจะไปที่พรรคฉงโจว ก็จะได้เห็นฉากอันสง่างามนั่น มันสวยมาก!”ผู้ชายคนนั้นยิ้มพูดขึ้น สีหน้าท่าทางน่ากลัวอำมหิตมาก

หลินหยางเฉยเมยอยู่ครู่ใหญ่ๆ พยักหน้าพูดว่า“คิดไม่ถึงว่าตระกูลเฉิงจะมีความสัมพันธ์อันดีกับเทพอัคคีด้วย ผมคิดไม่ถึงเลยจริงๆ”

“สมัยนั้นฉันออกตระเวนไปทั่วสารทิศ ตามหาคนที่แข็งแกร่งกราบไหว้ขอเป็นลูกศิษย์ร่ำเรียน ท่านอาจารย์เห็นว่าฉันพรสวรรค์ไม่เลว เลยเก็บเอาฉันไว้ข้างกาย เรื่องวันนี้ จะเป็นท่านอาจารย์และธิดาศักดิ์สิทธิ์ให้ความเป็นธรรมกับข้า! หมอเทวดาหลิน คุกเข่ายอมรับผิดอย่างว่าง่ายเถอะ”เฉิงอันเซิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อหลินหยางได้ยิน กลับส่ายหน้า พูดว่า“น้องชายของคุณความสามารถไม่เท่าคนอื่น ถูกผมฆ่า ทำไมนี่ถึงเป็นความผิดผม? เขาไม่มีความสามารถอะไรยังกล้ามายั่วยุผม ไม่ใช่รนหาที่ตายเหรอ?”

“แกยังกล้าปากแข็ง?”

เฉิงอันเซิงพูดด้วยความไม่พอใจว่า“ยังไง? แกอยากให้ฉันเด็ดหัวแกใช่ไหม?”

“อ้อ?นี่คือต้องการจะท้าผมแบบตัวต่อตัวใช่ไหม? ถ้าเป็นแบบนี้ ผมไม่อะไรนะ ถ้าจะตัวต่อตัวกับคุณ แต่ผมกลัวว่าคนของเกาะเสินหั่วของพวกคุณจะไม่กล้าสู้แบบเดี่ยวกับผมนะสิ”หลินหยางพูดขึ้น

พอพูดคำนี้ออกมา สีหน้าของเฉิงอันเซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

คนของเกาะเสินหั่วที่อยู่ด้านข้างสายตาพากันอึมครึมขึ้นมา

ชัดเจนว่าหมอเทวดาหลินคนนี้คือกำลังตอบโต้

เขาต้องการอาศัยการสู้แบบตัวต่อตัวมาจัดการเฉิงอันเซิง

ถ้าเกาะเสินหั่วไม่ตอบรับ จะเป็นการเสียหน้า คิดว่าหวาดกลัวหมอเทวดาหลิน แต่ถ้าตอบรับ….ชื่อเสียงอันเลื่องลือของหมอเทวดาหลินนี้ คนเหล่านี้ก็เคยได้ยินมา เฉิงอันเซิงอาจไม่มีโอกาสชนะจริงๆ

“น่าสนใจ”

ธิดาศักดิ์สิทธิ์มองหลินหยางด้วยสายตาอึมครึม พูดอย่างราบเรียบว่า“คุณรู้สึกว่าคนของเกาะเสินหั่วของเรากลั่นแกล้งรังแกได้ง่ายๆใช่ไหม?”

“ผมไม่เคยที่จะดันทุรังไปกลั่นแกล้งรังแกคนอื่น แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมากลั่นแกล้งรังแกผมเช่นกัน และเรื่องครั้งนี้ก็เป็นตระกูลเฉิงมายั่วยุผมก่อน ถ้าทุกคนมาพูดกันด้วยเหตุผล พวกเราสามารถพูดคุยกันได้อย่างสงบเสงี่ยม แต่ถ้าทุกคนจะมาแก้แค้นกับผม ผมก็ไม่อะไร ถ้าจะต้องเล่นด้วย”หลินหยางพูดอย่างสงบแน่วแน่

พอพูดคำนี้ออกมา ทั้งตำหนักเดือดพล่านเจี๊ยวจ๊าวกันขึ้นมา

คนของเกาะเสินหั่วโมโหมาก

“ระยำ! แกพูดอะไร?”

“แกกำลังยุแหย่เกาะเสินหั่วของพวกเราใช่ไหม?”

“ไม่เจียมตัวเหลือเกิน! อยู่ต่อหน้าธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังกล้าพูดอวดดีเหรอ? ”

“ใช่ !ประหารเก้าชั่วโครต!”

“ประหารเก้าชั่วโครต!”

คนของเกาะเสินหั่วโมโหกันมาก แต่ละคนตะโกนขึ้น หมายจะสังหารหลินหยางยกครัว

เฉิงอันเซิงก็ยิ้ม เขามองหลินหยางด้วยสายตาเย็นชา เขาแทบอยากจะให้คนคนนี้ถากถางเยาะเย้ยอยู่ตรงหน้าธิดาศักดิ์สิทธิ์

เพราะเขารู้ อยู่ตรงหน้าธิดาศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ ยิ่งถากถางมากแค่ไหน ยิ่งตายเร็วขึ้น!

อีกอย่าง….จะตายอย่างน่าเวทนาด้วย! !

เป็นไปตามคาด ธิดาศักดิ์สิทธิ์สีหน้าอึมครึมแล้ว

คนที่โหวกเหวกโวยวายอยู่ด้านล่างเห็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่พูดอะไรออกมาเป็นเวลานาน แต่ละคนตกใจ พากันไม่กล้าพูด ทั้งหมดก้มหน้าลง แม้แต่หายใจแรงๆยังไม่กล้า……

บรรยากาศด้านในตำหนักเต็มไปด้วยความอึดอัด เงียบวังเวงเสียด้วยซ้ำ

หลินหยางกับจางฉีเย่ไม่เข้าใจ มองไปบริเวณโดยรอบ ยังคิดอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น

จนถึงตอนนี้ ธิดาศักดิ์สิทธิ์เอ่ยปากขึ้น

“หมอเทวดาหลิน ฉันสามารถคิดได้ไหม….ว่าคุณดูถูกเกาะเสินหั่วของฉัน?”

ท่าทางของเธอสงบนิ่งมาก ดูความโกรธเคืองไม่ออกเท่าไหร่