สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1729

คนของเกาะเสินหั่วโห่ร้องกระโดดลิงโลดดีใจ ปรบมือยกไม้ยกมือ ต่างพากันเชียร์เฉิงอันเซิง

ส่วนหมอเทวดาหลิน….

ใครสนใจล่ะ

จะต้องตายในแมกมาอย่างแน่นอน!

ที่ต้องรู้ เฉิงอันเซิงเป็นลูกศิษย์ที่ถ่ายทอดวิชาโดยตรงของเทพอัคคี วิชาแห่งเพลิงอัคคีที่เขาฝึกฝนมาทั้งหมดได้มาตรฐานที่สุดนอกเหนือจากธิดาศักดิ์สิทธิ์กับหกคนนั้น คนบนเกาะเสินหั่วไม่มีใครเทียบได้แล้ว

ถ้าแม้แต่เขายังไม่สามารถอยู่ในแมกมาได้อย่างต่อเนื่อง หมอเทวดาหลินคนหนึ่งจะอยู่ในนั้นได้ยังไง?

เพราะฉะนั้น หมอเทวดาหลินจะต้องหลอมละลายอยู่ในแมกมาแล้วอย่างแน่นอน

“คุณหลิน?”

จางฉีเย่ร้องขึ้นเสียงดัง กระโดดลงไป หมอบอยู่บริเวณขอบแมกมาแล้วร้องขึ้น

เขาอยากจะมองผ่านแมกมาที่ร้อนระอุว่าสถานการณ์ด้านล่างเป็นยังไง แต่เขาไม่สามารถมองทะลุได้

คนของเกาะเสินหั่วส่งเสียงโห่ร้องอยู่สักพักหนึ่ง ส่วนเขาสีหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจ

ได้เห็นท่าทางของจางฉีเย่ หลายคนก็แสดงรอยยิ้มล้อเลียนออกมา

“คุณหลิน? เหอะ คุณหลินของแก ตายไปแล้ว!”เฉิงอันเซิงใส่ชุดพร้อมกับพูดขึ้น

รูม่านตาของจางฉีเย่หดลง อ้าปากค้าง ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

“ในเมื่อหมอเทวดาหลินของแกจบเห่ละ ฉันแนะนำให้แกกระโดดลงไปอยู่เป็นเพื่อนเขา! ไม่ใช่ว่าแกเป็นห่วงหมอเทวดาหลินเหรอ? ลงไปหาเขาไม่ใช่ว่าจะดีมากเหรอ?”เฉิงอันเซิงสวมใส่ชุดหัวเราะคิกคักพูดขึ้น

เขาไม่รู้จักจางฉีเย่ เขาก็ไม่ได้สนใจ

แค่มีความเกี่ยวข้องกับหลินหยาง เขาก็ไม่มีทางปล่อยไป!

วันนี้จัดการจางฉีเย่กับหลินหยางแล้ว วันข้างหน้าเขายังต้องการไปฆ่าที่เมืองเจียงเฉินด้วยตนเองด้วย เขาจะฆ่าทุกคนที่มีความเกี่ยวข้องกับหลินหยางให้หมด ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว

นี่คือสไตล์ของเขา และยังเป็นหลักการที่เทพอัคคียึดมั่นเสมอมา

“ยังไง?แกอยากจะฆ่าฉันเหรอ?”

จางฉีเย่อึดอัดอยู่ตั้งนาน ตอนนี้ความโกรธค่อยๆระบายออกมา ดวงตาสีดำคู่นั้นจู่ๆก็กลายเป็นสีแดง รังสีอำมหิตแผ่ซ่านทั่วสารทิศ

เฉิงอันเซิงชะงักงันเล็กน้อย และสัมผัสได้ว่าผิดปกติ เขาก้าวถอยหลัง เพื่อพิจารณาดูจางฉีเย่อีกครั้ง

เขานึกว่าจางฉีเย่เป็นแค่คนรับใช้ของหลินหยาง ความสามารถไม่เท่าไหร่หรอก

คิดไม่ถึงว่าพอจางฉีเย่โมโห จะทำให้เฉิงอันเซิงเกิดความรู้สึกกดดันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เฉิงอันเซิงเพิ่งจะปีนป่ายขึ้นมาจากแมกมา ร่างกายและกำลังอ่อนแอมาก ถ้าเวลานี้ต้องมาประลองฝีมือกับจางฉีเย่ เกรงว่าจะต้องถูกฝ่ายตรงข้ามฆ่าตายแน่

ด้วยเหตุนี้ เขาเลยตะโกนเรียกคนว่า“มานี่หน่อย!”

ชั่วประเดี๋ยวเดียว คนของเกาะเสินหั่วที่อยู่บริเวณปากปล่องภูเขาไฟก็พากันทยอยกระโดดลงมา ล้อมรอบจางฉีเย่ไว้

“ที่นี่เป็นเกาะเสินหั่ว ฉันอยากจะฆ่าแก แกจะมีปัญหาเหรอ?”เฉิงอันเซิงตะคอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“น่าสนใจ อย่างนั้นฉันก็อยากจะดูความสามารถของพวกแกว่ามันเป็นยังไง!”

ในนิยามของจางฉีเย่คือไม่มีคำว่าหวาดกลัว เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามเตรียมตัวลงมือ จะนั่งรอความตายที่ไหนกัน จางฉีเย่เลยเคลื่อนพละกำลัง ที่จะฆ่าอย่างบ้าระห่ำ

แต่ตอนที่ทั้งสองฝ่ายอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังมา

“ฉีเย่! อย่ายุ่ง!”

จางฉีเย่ได้ยิน ตื่นตะลึงทันที เขารีบหันไปมองทางแมกมา

คนของเกาะเสินหั่วทุกคนก็ตื่นตะลึง มองตามสายตาของจางฉีเย่ไปอัตโนมัติ

ทว่ากลับได้เห็นด้านในแมกมาที่เดิมทีสงบอยู่ จู่ๆก็มีฟองอากาศลอยเต็ม เสียงจ๊อกๆๆๆรวมตัวกันอย่างหนาแน่น ตามด้วยแมกมากลิ้งไปมา ร่างหนึ่งที่น่าสะพรึงกลัวค่อยๆปรากฎออกมาจากแมกมา

นั่น….นั่นคือหลินหยาง!

เขาสาวเท้าเดินออกมาจากแมกม่า จากนั้นขึ้นมาตรงฝั่ง

แต่เขาในเวลานี้ ไม่รู้ว่ามันน่าสะพรึงสยองแค่ไหน