สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1735

เทพอัคคีเสร็จจากการบำเพ็ญเพียรทำให้เกาะสั่นสะเทือน

ยอดฝีมือของเกาะเสินหั่วต่างไปรวมตัวกันที่วิหารเทพอัคคีเพื่อคอยต้อนรับการกลับออกมาของเทพอัคคี

ทั้งภายนอกและภายในของวิหารเทพอัคคีต่างเต็มไปด้วยผู้คนกว่าหมื่นคน เมื่อมองออกไปก็เต็มไปด้วยผู้คนที่สวมชุดสีแดงเปลวเพลิงซึ่งดูแล้วสวยงามและดึงดูดความสนใจอย่างมาก

ทุกคนต่างสวมชุดอย่างเป็นทางการและไม่กล้าทำผิด

และหลินหยางในฐานะที่เป็นคนฆ่าศิษย์โปรดของเทพอัคคี เขาได้ถูกเรียกพบเป็นคนแรก

หลินหยางเดินทางไปยังวิหารเทพอัคคีด้วยความประหม่า

จากการบอกเล่าของจางฉีเย่ วรยุทธ์ของเทพอัคคีแข็งแกร่งกว่าหลินหยางไม่รู้กี่เท่า หากเกิดการต่อสู้กันจริง หลินหยางคงตายแน่

แต่โชคดีที่จัดการธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว เขาเชื่อว่าเธอคงช่วยพูดกับเทพอัคคีได้บ้าง และเขาอาจรอดและปลอดภัยออกไปจากที่นี่ได้

"หมอเทวดาหลินมาถึงแล้ว!"

หลังจากเสียงตะโกนดังขึ้น หลินหยางก็เดินเข้าไปในวิหาร

เขากวาดสายตามอง

จากนั้นก็เห็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่ภายใน และตำแหน่งที่นั่งสูงสุดของวิหารก็ได้มีชายวัยกลางคนร่างกำยำสวมกางเกงหนังสีดำและมีเส้นผมสีแดงเพลิงนั่งอยู่

และนั่นก็คือเทพอัคคี!

"คารวะเทพอัคคี" หลินหยางกล่าวพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นแสดงความเคารพ

"อืม"

เทพอัคคีสังเกตมองหลินหยางและกล่าวออกมา "คุณคือหมอเทวดาหลินเหรอ?"

"ครับ!" หลินหยางพยักหน้า

"งั้นก็ดี" เทพอัคคีโบกมือและกล่าว "จับตัวชายคนนี้แล้วจัดการฆ่าเขาให้ตายเดี๋ยวนี้ จากนั้นโยนเขาเข้าไปในแมกมาให้วิญญาณหลุดลอย!"

"รับทราบ!"

ยอดฝีมือของเกาะเสินหั่วที่ยืนอยู่สองฝั่งขานรับและต่างพากันเดินออกมาเพื่อจับตัวหลินหยาง

หลินหยางตกตะลึง

เขารีบหันไปมองธิดาศักดิ์สิทธิ์ทันที

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็ตกตะลึงมากเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่า เธอก็คาดไม่ถึงว่าเทพอัคคีจะจัดการสั่งฆ่าหมอเทวดาหลิน

เรื่องราวเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์เลือกที่จะเงียบไม่พูดจา

เธอรู้ดีว่าหากท่านอาจารย์ตัดสินใจลงไปแล้ว ใครก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

หลินหยางตกตะลึงอย่างมาก เขากัดฟันกีอดและตะโกนออกมา "หยุดเดี๋ยวนี้!"

คนของเกาะเสินหั่วต่างหยุดชะงักเพราะตกใจกับเสียงตะโกนของหลินหยาง

"ทำไมคุณต้องฆ่าผมด้วย?" หลินหยางถามกลับไปยังเทพอัคคีอย่างเย็นชา

"คุณฆ่าลูกศิษย์ของผมแล้วยังจะถามอีกว่าทำไมต้องฆ่าคุณ ไม่รู้สึกว่าน่าขำไปหน่อยเหรอ?" เทพอัคคีกล่าว

"ผมไปฆ่าลูกศิษย์ของคุณตอนไหน?" หลินหยางตะโกนเสียงดัง

"จนถึงตอนนี้แล้วคุณยังคิดโกหก? ท่ามกลางสายตาของคนจำนวนมาก ทุกคนต่างเห็นว่าคุณเป็นคนทำร้ายศิษย์พี่เฉิงของเราจนตาย คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?" ลูกศิษย์คนหนึ่งตะโกนออกมา

จากนั้นหลินหยางหลับส่ายหน้า "ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าศิษย์พี่เฉิงของพวกคุณ เขาตายลงเพราะตัวเขาเองต่างหาก!"

"คุณหมายความว่าไง?"

"เหลวไหลสิ้นดี!"

"สมควรตาย!"

ทุกคนต่างโมโหและเบื่อหน่ายที่จะฟังหลินหยางพูดแก้ตัว จากนั้นก็คิดจะพุ่งเข้ามาจัดการ

หลินหยางเห็นเข้าก็รีบยกมือป้องกันและเตรียมลงมือ

แต่ขณะนี้เอง เทพอัคคีกลับโบกมือเหมือนจะสนใจและตะโกนออกไป "โปรดอยู่ในความสงบและฟังที่เขาพูดก่อน! ผมอยากรู้ว่าเขาจะแต่งเรื่องอะไรขึ้นมา"

ทำให้ทุกคนหยุดการกระทำลงทันที

"หมอเทวดาหลิน ผมไม่ใช่คนอารมณ์ดีเท่าไรนัก และก็ไม่ได้มีความอดทนมากเท่าไร ผมไม่อยากเสียเวลากับคนอย่างคุณมากนัก ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งนาทีเพื่อพูดเหตุผลของคุณออกมา ถ้าคุณพูดออกมาไม่ดี ผมจะเป็นคนฆ่าคุณด้วยมือของผมเอง เข้าใจไหม?" เทพอัคคีกล่าว

"พูดเหตุผลอะไร?" หลินหยางถามกลับ

"คุณบอกว่าศิษย์ของผมตายเพราะตัวเขาเอง เรื่องนี้เป็นมายังไง?"

"ง่ายมาก! เขาท้าแข่งขันกับผมว่าใครจะทนความร้อนได้นานกว่ากัน! ความสามารถของเขามีไม่พอก็เลยแพ้ไป และผมก็กลายเป็นผู้ชนะ ตามกฎที่ตกลงกันเขาก็สมควรตาย! ฉะนั้นนี่คือการฆ่าตัวเองไม่ใช่เหรอ? เกี่ยวอะไรกับผม?" หลินหยางถาม