สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1750

หลังจากเกิดเรื่องเหอเย่ขึ้น พวกเขาทั้งสองก็รู้สึกไม่อยากทานอาหารอีก จึงได้ปฏิเสธคำเชิญของเฉินชิงเสียงที่พยายามเชิญชวนอยู่หลายครั้ง จากนั้นทั้งสองก็ออกจากห้างสรรพสินค้า

สำหรับท่าทีของเฉินชิงเสียงนั้น หลินหยางไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด

อันที่จริงถ้าจะพูดถึงเรื่องทรัพยากรทางการเงิน จวินเซิงกรุ๊ปไม่ได้ด้อยไปกว่าหยางหัวเลย เพราะกลุ่มธุรกิจนี้ดำเนินกิจการมาหลายร้อยปีโดยมีรากฐานที่ลึกล้ำและความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

แต่ในโลกนี้เงินอย่างเดียวก็ไม่มีประโยชน์

การรับรู้ข่าวของเฉินชิงเสียงนั้นรวดเร็วอย่างมาก และเขาก็รู้จักวิธีการลงมือของหมอเทวดาหลินอย่างดี

ผู้ที่มีความแข็งแกร่งขนาดนี้เมื่อได้ลงมือละก็ จวินเซิงกรุ๊ปของเราจะต้องรับมือไม่ได้แน่!

คนแบบนี้มีหรือจะกล้าไปมีปัญหาด้วยได้?

เฉินชิงเสียงคิดอยากผูกสัมพันธ์กับหลินหยาง ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจเรื่องนี้สักนิดเดียว

ทั้งสองเดินทางไปยังสถานที่จัดงานประมูล

"คุณรู้จักเฉินชิงเสียงอะไรนั่นเหรอ?"

ระหว่างทาง ซูเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะถาม

"เขาเคยเป็นคนไข้ของผมน่ะ" หลินหยางกล่าวออกไปอย่างไม่คิด

"คุณเคยรักษาอาการป่วยให้เขาเหรอ? ถึงว่าทำไมเขาถึงดูเคารพคุณขนาดนี้..." ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้และพยักหน้า "ฉันคิดว่าคุณได้เงินจากเขาไปไม่น้อยเลยสินะ?"

"ใช่สิ เขาเป็นคนรวยมากขนาดนี้ เขาต้องเป็นคนใจกว้างและจ่ายหนักแน่นอน"

"ฮึ ทำไมบัญชีของหมอเทวดาหลินถึงโพสต์คลิปที่ร้านอาหาร?"

"ผมส่งคลิปวิดีโอให้หมอเทวดาหลินเพื่อให้เขาช่วยโพสต์ออกไป! ต่อให้เหอเย่อะไรนั่นดังมากขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถเทียบกับหมอเทวดาหลินได้" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คุณมีวีแชทของหมอเทวดาหลินด้วยเหรอเนี่ย?"

ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

"มีอะไรน่าแปลกเหรอ?" หลินหยางกล่าว

ซูเหยียนจ้องมองหลินหยางอย่างครุ่นคิดอยู่นานและสุดท้ายก็ถอนหายใจและส่ายหน้า

คนภายนอกต่างพูดกันต่างๆ นานาว่าฉันและหมอเทวดาหลินมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา แต่คุณกลับไม่รู้สึกอิจฉา แถมยังติดต่อคนอื่นอีก คุณไม่คิดแม้แต่จะป้องกันหน่อยเหรอ?

ซูเหยียนคิดในใจและจู่ๆ ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

หลินหยางน่ะหลินหยาง หรือว่าเขาจะไม่ให้ความสำคัญกับฉันแล้ว?

ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ!

คุณกลับเพิ่มเพื่อนคนที่มีข่าวเสียหายกับภรรยาตัวเอง แถมยังติดต่อกันบ่อยครั้ง?

ยิ่งคิดซูเหยียนก็ยิ่งโมโห ใบหน้าของเธอบูดบึ้งขึ้นมาทันที

"เสี่ยวเหยียน คุณเป็นอะไรไป?" เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติไป หลินหยางก็ถามขึ้นมา

"ฟังนะ ฉันขอห้ามให้คุณติดต่อกับหมอเทวดาหลินอีกตั้งแต่นี้ไป!" ซูเหยียนกล่าวด้วยความโมโห

หลินหยางตกใจและพยักหน้า "ได้...ตกลง..."

ซูเหยียนพึมพำและหันหน้าไปทางอื่นไม่อยากมองหน้าหลินหยางอีก

หลินหยางรู้สึกงุนงง "คุณเป็นอะไรกันแน่น่ะ?"

ทั้งสองเดินอยู่ริมถนนและเตรียมจะเรียกแท็กซี่

แต่ขณะนี้เอง ผู้คนที่เดินอยู่ริมถนนก็เงยหน้าขึ้นมาและมองไปยังห้างสรรพสินค้าเทียนอาว จากนั้นก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา

หลินหยางก็หันตามไปและเห็นว่ามีควันหนาพวยพุ่งออกมาจากใจกลางของห้างสรรพสินค้า

เขาอดขำไม่ได้ "ไม่ใช่เหตุเพลิงไหม้อะไร ก็แค่เผาเสื้อผ้าเท่านั้นเอง"

"เผาเสื้อผ้า?"