สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1766

ใจคนคาดเดาไม่ได้!

สีหน้าของซูเหยียนซีดเผือด ใครจะไปคิดว่าพี่เถาที่ดูออกจะเอาอกเอาใจคนอื่นอยู่เสมอจะกลายเป็นคนแบบนี้!

บรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ในงานก็ต่างแอบคิดในใจว่าตัวเองถูกหลอกเข้าแล้ว

แต่เรื่องราวก็มาถึงขั้นนี้แล้วและไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

และสิ่งที่ทำให้พวกเขาโมโหมากก็คือ เพราะหลินหยาง สามีของซูเหยียนคนนี้ แม้พวกเขาจะพยายามแค่ไหนก็รู้สึกไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว

และในขณะที่ทุกคนกำลังคิดหาวิธีอยู่นั้น สามีที่น่ารังเกียจของซูเหยียนก็กล่าวขึ้นมา

"คุณพูดได้น่าฟังดีจริงๆ เรารู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณแล้ว ต่อให้เราได้จ่ายเงินไปแล้ว คุณก็อาจจะไม่ปล่อยเราออกไปอย่างง่ายดาย! หากคุณไม่ฆ่าทิ้งเพื่อปิดปาก เกรงว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่" หลินหยางกล่าว

"หลินหยาง! คุณหุบปากเดี๋ยวนี้!"

ซูเหยียนร้อนใจและรีบหันไปตำหนิ

ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจ

"เจ้าหมอนี่! ผมไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกับคุณ! ทำไมคุณต้องทำร้ายผมด้วย? หุบปากเถอะขอร้อง!" จางเยว่หัว ประธานบริหารเยว่หัวกรุ๊ปลุกขึ้นและตะโกนใส่หลินหยางเสียงดัง

"ผมไม่พูด คุณก็จะรอดอย่างนั้นเหรอ? มูลค่าถึงหนึ่งแสนล้านหยวนเชียวนะ! แม้ทุกคนจะเป็นผู้ประสบความสำเร็จและมีบริษัทใหญ่โต แต่หากต้องควักเงินกว่าหนึ่งแสนล้านหยวนออกมาภายในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้ พวกคุณทำได้เหรอ?" หลินหยางถาม

"ผมหายืมมาได้!" จางเยว่หัวกัดฟันกล่าว

"คุณยืมมาได้ แต่คนอื่นอาจจะยืมมาไม่ได้ก็ได้!"

"นั่นก็เป็นเรื่องของคนอื่น! ฮึ ผมเข้าใจแล้ว นี่คุณพูดจาเหลวไหลที่นี่ก็พูดเพื่อภรรยาของคุณใช่ไหม? บริษัทของเธอเล็กที่สุดและไม่มีทางควักเงินหนึ่งแสนล้านหยวนออกมาได้ อย่าว่าแต่หนึ่งแสนล้านหยวนเลย เกรงว่าแม้แต่หมื่นล้านหยวนก็ทำไม่ได้! คุณรู้ว่าพวกคุณสองคนหนีไม่พ้น เลยอยากจะดึงเราไปซวยด้วยใช่ไหม?" จางเยว่หัวกล่าวตะคอก

ทุกอื่นเมื่อได้ยินก็ต่างพากันโมโห

"พวกคุณสองคนไร้มนุษยธรรมสิ้นดี!"

"ไร้จิตใจที่สุด!"

"ไร้ยางอายสิ้นดี! ทุเรศ! หน้าด้านที่สุด!"

หลายคนต่างพากันด่าทอออกมา

หลินหยางหันไปกล่าวอย่างเย็นชา "ไม่รู้อะไรซะเลย! ใครบอกพวกคุณว่าภรรยาของผมไม่มีเงินหนึ่งแสนล้านหยวน? คุณยืมเงินมาได้ คิดว่าเธอจะยืมมาไม่ได้เหรอ?"

"ผมอยู่ในแวดวงนี้มาหลายสิบปีและยังรู้จักซีอีโอเจ้าของธุรกิจไม่น้อย การจะรวมเงินให้ได้หนึ่งแสนล้านหยวนไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยสักนิด" จางเยว่หัวกล่าว

"แต่ภรรยาของผมรู้จักประธานหลินแห่งบริษัทหยางหัว! คุณคิดว่าถ้าภรรยาของผมยืมเงินประธานหลินละก็ เธอจะสามารถรวบรวมเงินได้หนึ่งแสนล้านหยวนไหม?" หลินหยางถามกลับ

เมื่อพูดจบ ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

และสีหน้าของพี่เถาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

หากซูเหยียนสามารถยืมเงินจากประธานหลินได้มากขนาดนั้นจริงละก็ ประธานหลินจะต้องสงสัย เมื่อประธานหลินเริ่มตรวจสอบขึ้นมาและพบว่าพวกเขาลักพาตัวซูเหยียนมา เกรงว่าหยางหัวจะต้องยกพลมาถล่มพี่เถาและพรรคพวกอย่างแน่นอน

"พี่เถา จะเก็บซูเหยียนเอาไว้ไม่ได้! ไม่งั้นจะต้องเกิดเรื่องแย่ๆ ตามมาแน่!"

ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและแอบกระซิบ

พี่เถาพยักหน้าเพื่อเห็นด้วย

ขณะนี้เอง ชายที่ปิดบังใบหน้าก็กล่าวขึ้นมา "ทุกคน! พวกคุณไม่ต้องกังวล! ถ้าเราได้รับเงินมา เราก็จะปล่อยพวกคุณไป! พวกคุณไม่ต้องกังวลว่าเราจะฆ่าปิดปากพวกคุณ เพราะไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลย หลังจากที่เราได้รับเงินก็จะออกไปจากประเทศ เพื่อไปเสวยสุขที่ต่างประเทศ! สิ่งที่พวกคุณเป็นกังวลเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องคิดมากอะไรเลย!"

"ใช่!" พี่เถาพยักหน้า "เอางี้ ไม่เอาหนึ่งแสนล้านหยวนแล้ว เปลี่ยนเป็นห้าหมื่นล้านหยวน! เพียงแค่พวกคุณหาเงินห้าหมื่นล้านหยวนมาครบ เราก็จะปล่อยพวกคุณออกไปจากที่นี่ เมื่อเราได้เงินเราก็จะรีบออกจากประเทศให้เร็วที่สุด! หากพวกคุณยอมเชื่อเรา พวกคุณก็จะรอด แต่ถ้าไม่เชื่อฟังดีๆ คงต้องถูกฆ่าตายเท่านั้น หวังว่าทุกคนจะเดิมพันด้วยชีวิตของตัวเองสักครั้ง ฉันเชื่อว่าพวกคุณจะไม่เสียใจในการตัดสินใจของตัวเอง!"

เมื่อทุกคนได้ยินก็ต่างมองหน้ากันไปมาและต่างลังเลใจ

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็ลุกขึ้นอีกครั้ง

ทุกคนต่างพากันตกใจ

"แม่งเอ้ย! คุณหยุดพูดมากจะได้ไหม? ผมคุกเข่าขอร้องล่ะ?" จางเยว่หัวร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา

ทว่าหลินหยางกลับมองเขาอย่างประหลาดใจ "ผมไม่พูด ผมจะจ่ายเงินเพื่อออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?"

"จ่ายเงิน?" จางเยว่หัวตกใจ

"ใช่ จ่ายเงิน!"