สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1800

"เอ่อ..." ทุกคนต่างพูดไม่ออก

"คุณหลิน จุดมุ่งหมายของคุณคือการตามหาไฟแท้ ขอเพียงได้ไฟแท้มาครอบครองก็สำเร็จ ไม่มีใครรู้ความสามารถของหุ่นจักรกลนี้ มันอาจจะแข็งแกร่งอย่างมาก ถ้าคุณต่อสู้กับมันแล้วเกิดความผิดพลาดอะไรขึ้นมา...จะไม่ส่งผลร้ายและเสียใจไปตลอดชีวิตเลยเหรอ?" อี้เซียนเทียนเม้มริมฝีปากและพูดเกลี้ยกล่อม

"พูดถูก หมอเทวดาหลิน! คุณแค่นำของที่คุณต้องการออกไป คุณอย่าเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเลย! หุ่นจักรกลนี้มีอายุมากแล้วและความสามารถของมันเป็นยังไงก็ไม่รู้ ระวังและป้องกันตัวเองไว้จะดีกว่า!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์กล่าว

"แต่การแหกกฎและบุกเข้าไปในสุสานหลิวเหยียนก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ" หลินหยางกล่าว

"อ้อ? ทำไมถึงคิดแบบนั้นเหรอ?"

"คุณพูดไว้ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอว่าในสุสานหลิวเหยียนมีคนชราอยู่สองคน ตอนนี้เราเห็นเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น เกรงว่าอีกคนคงจะอยู่ในสุสานแน่ๆ?" หลินหยางกล่าว "คนชราทั้งสองล้วนต่างอยู่ที่สุสานหลิวเหยียนเพื่อคอยปกป้องสถานที่แห่งนี้ ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมชายชราคนนั้นถึงไม่เข้ามาห้ามปรามในขณะที่พวกเขากำลังบุกรุกเข้าไปในถ้ำ? เหตุผลง่ายนิดเดียว เพราะเขาไม่กังวล! เขาเชื่อว่าคนชราอีกคนที่อยู่ในนั้นสามารถจัดการคนเหล่านั้นที่ไม่ปฏิบัติตามกฎได้แน่นอน"

เมื่อพูดจบทุกคนต่างตระหนักขึ้นได้ทันที

"คุณหลินฉลาดหลักแหลมมาก" อี้เซียนเทียนกล่าว

ทว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์กลับกล่าวขึ้นมา "แสร้งทำตัวฉลาด? แม้ว่าชายชราคนนั้นที่เฝ้าหลุมศพจะแข็งแกร่ง แต่ที่นี่ก็มียอดฝีมืออยู่เป็นจำนวนมาก แม้ว่าจะสู้ชายชราที่เฝ้าหลุมศพไม่ได้แต่ก็สามารถแย่งชิงทรัพย์สมบัติออกไปได้! เราเพียงแค่ใช้โอกาสชุลมุนนี้เข้าไปและหยิบเอาทรัพย์สมบัติออกมาก็ได้ อย่างมากคงใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงเท่านั้น! ทำไมคุณถึงไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ล่ะ!"

เมื่อหลินหยางได้ยินก็มองไปที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์อย่างตกใจ และไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี้ออกมาจากปากของเธอ

"ถึงยังไงซะผมก็คิดว่าเรื่องนี้แปลกประหลาดอย่างมาก ผมต้องระมัดระวังและไม่ประมาทถึงจะถูก" หลินหยางถอนหายใจ

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้วและเมื่อเห็นว่าหลินหยางไม่ขยับ เธอจึงต้องยอมแพ้

ตู้ม!

ทันใดนั้น ประตูทางเข้าสุสานหลิวเหยียนก็ถูกพวกเขาร่วมมือกันทำลายลง

โซ่ขนาดยักษ์ที่คล้องประตูถูกทำลายจนตกลงกับพื้นและเกิดเป็นฝุ่นผงกระเด็นออกขึ้นมา

"ประตูเปิดแล้ว!"

"เยี่ยมมากเลย!"

"ทุกคน สมบัติหายากนับไม่ถ้วนและวิชาทักษะแห่งเปลวไฟที่น่าทึ่งอยู่ตรงหน้าของเราแล้ว! เข้าไปกันเลย!"

"เข้าไปกันเลย! !"

เสียงตะโกนดังขึ้นและทุกคนต่างพยายามเบียดเสียดกันเข้าไป ไม่นานทุกคนก็หายไปจากหน้าปากถ้ำ

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ร้อนใจอย่างมาก

อี้เซียนเทียนรีบหันไปมองหลินหยาง

ทว่าหลินหยางยังคงนิ่งเฉยและไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ตอบสนอง ทว่ากลับแสดงสีหน้าเคร่งเครียดและเดินไปยังหุ่นจักรกล

ชายชราที่กำลังงีบหลับอยู่หน้าหลุมฝังศพลืมตาขึ้นเล็กน้อย มองไปที่หลินหยาง และพูดอย่างใจเย็น "พ่อหนุ่ม ประตูก็เปิดแล้ว ทำไมคุณถึงไม่เข้าไปเอาสมบัติเลยล่ะ ทำไมถึงยังต้องการต่อสู้อีก?"

"แล้วทำไมคุณถึงไม่เข้าไปห้ามไม่ให้พวกเขาทำลายประตู? หน้าที่ของคุณคือการเฝ้าปกป้องที่นี่ไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางถามกลับ

ชายชราตกตะลึงและหัวเราะเสียงดัง

"น่าสนใจไม่น้อย คุณอยากท้าประลองก็เชิญเลย แต่ผมขอเตือนไว้ก่อนว่าของเล่นชิ้นนี้มันไม่มีความรู้สึกและไม่รู้จักการออมมือ ระวังจะตายลงด้วยเงื้อมมือของมันล่ะ!"

"งั้นก็ลองดู!"

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าและเดินไปยังหุ่นจักรกล

ชายชราส่ายหน้าและหลับตาลงอีกครั้งโดยไม่หันไปมองหลินหยาง

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็หยุดชะงัก

เขานั่งขัดสมาธิและหยิบถุงใส่ออกมาถึงสิบถุง จากนั้นก็หยิบเข็มขึ้นมาเริ่มทำการปักเข้าไปในร่างกายของตัวเอง

"ใช้เข็มเงินเพิ่มพละกำลังให้ตัวเองเหรอ? คุณดูระมัดระวังดีมาก แต่ฉันขอเตือนคุณว่าคุณห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด! ถ้าสู้ไม่ได้ก็หนีถอยออกมา ฉันจะคอยช่วยให้คุณหลุดพ้นจากสัตว์ประหลาดนั่น" ธิดาศักดิ์สิทธิ์กล่าว

หลินหยางจะตายลงที่นี่ไม่ได้!