สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 184

เยว่ตงมองตาค้าง

คนของตระกูลเยว่ที่อยู่โดยรอบรู้สึกมึนงง ไม่รู้ว่าเยว่ตงได้ยินอะไรมา ทำไมถึงต้องทำหน้าแบบนี้…

"เยว่ตง ถึงเวลาที่คุณควรจะให้คำตอบกับผมแล้ว!"

หลินหยางมองเยว่ตงด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์แล้วพูด

"รบ…รบกวนคุณหลินรอสักครู่ ผมจะโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ ผมจะสั่งให้คนของตระกูลเยว่กลับจากเจียงเฉินทั้งหมด ผมจะลงโทษพวกเขาข้างรุนแรง ขั้นรุนแรง! !"

"ฮืม? งั้นก็ดีแล้ว" หลินหยางพยักหน้า

"คุณหลิน คุณอย่าเพิ่งโกรธ การเคลื่อนไหวในครั้งนี้ของพวกเขาผมไม่รู้อะไรเลย คนพวกนี้แอบทำงานลับหลังผม ผมจะต้องสั่งสอนพวกเขาให้เข็ดแน่นอน ผมจะให้คำอธิบายที่น่าพึงพอใจแน่นอน นอกจากนี้ยังมีเยว่หยานด้วย! หลังจากที่เขากลับมา ผมจะสั่งให้เขาคุกเข่าลงขอขมาคุณ ขอการอภัยจากคุณ!" เยว่ตงพูดด้วยท่าทางที่โกรธเคืองอย่างคนมีคุณธรรม

ใบหน้าที่สุขุมของเขาในเวลานี้เหลือเพียงความตื่นตระหนก

หลินหยางเห็นสถานการณ์ยิ้มแล้วพูด "ดูเหมือนคุณจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลไค?"

เยว่ตงรู้สึกเย็นวูบ เขารีบพูดเสียงเบา "ตระกูลไคสมควรโดนแล้ว…สมควรแล้ว…"

"ผมขี้เกียจพูดไร้สาระแล้ว เยว่ตง คุณเป็นคนรู้สถานการณ์ดีกว่าตระกูลไค ยิ่งไปกว่านั้นคนบงการเรื่องนี้คือตระกูลไค ตระกูลเยว่ของคุณแค่มีส่วนร่วม ผมเป็นคนรู้จักแยกแยะ ใครมายุ่งกับผม ผมก็จะไปหาคนคนนั้น พวกคุณมายุ่งกับผม ผมก็ต้องมาหาพวกคุณเป็นเรื่องธรรมดา แต่พวกคุณไม่ใช่คนบงการเรื่องนี้ ผมก็จะไม่ปฏิบัติต่อพวกคุณเหมือนกับตระกูลไค ส่วนทางด้านของเยว่หยานต้องเข้มงวดหน่อย เพราะครั้งนี้เขาไม่เพียงแต่ทำร้ายผมเท่านั้น เขายังทำร้ายภรรยาของผมด้วย และอีกอย่างผมหวังว่าจะไม่มีครั้งต่อไป ถ้าหากตระกูลเยว่ยังมายุ่งกับผมอีก ครั้งต่อไปผมจะไม่ใช่แค่มาถามหาความรับผิดชอบแล้ว"

หลินหยางตบฝุ่นบนร่างกาย หลังจากนั้นหันหลังแล้วกำลังจะเดินจากไป

เยว่ตงรีบก้าวออกมาข้างหน้าแล้วพูด "คุณหลิน กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปเถอะ"

"ไม่ล่ะ ผมยังต้องรีบกลับไปที่บ้านตระกูลจาง"

"งั้น…งั้นคุณหลินเดินทางปลอดภัย ผมจะต้องให้คำตอบที่น่าพึงพอใจกับคุณแน่นอน" เยว่ตงโค้งคำนับพร้อมกับรอยยิ้ม หลังจากนั้นวิ่งเข้าไปเปิดประตูรถให้หลินหยาง

ผู้คนด้านนอกที่เห็นพฤติกรรมของเยว่ตง ยังจะมีใครกล้าไปขวางหลินหยางอีก?

ไม่นาน หลินหยางขับรถออกจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

"คุณหลินเดินทางปลอดภัย!" เยว่ตงตะโกนไล่ตามหลัง

ท่าทางของเขาไม่หลงเหลือความสุขุมและน่าเกรงขามเลยแม้แต่นิดเดียว

มีผู้คนมากมายของคนในตำบลตระกูลเยว่รู้สึกประหลาดใจมาก

หลังจากที่ไฟท้ายของหลินหยางหายไป เยว่ตงถึงยืนตัวตรง

"หัวหน้าตระกูล คุณ…กำลังทำอะไร? เบื้องหลังของหมอนั้นน่ากลัวมากเลยเหรอ?" คนของตระกูลเยว่ที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์อดไม่ได้ที่จะถาม

"ผมไม่รู้เบื้องหลังของคนคนนั้น…" เยว่ตงพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"หา?"

"แล้ว…หัวหน้าตระกูลทำไมคุณถึง…"

ทุกคนรู้สึกตกใจและสับสน

กลับได้ยินเยว่ตงพูด "เมื่อกี้คนของตระกูลไคเพิ่งส่งข่าวมา ตระกูลไคและรวมไปถึงคนที่อยู่ด้านใน…กลายเป็นคนพิการหมดแล้ว ทั้งหมดเป็นฝีมือของคนคนนี้…"

"อะไรนะ?"

คนของตระกูลเยว่ตกใจมาก

"ทำลายตระกูลไคแล้วยังมาหาพวกเราได้อย่างปลอดภัย แค่นี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเบื้องหลังของคนคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน แม้แต่ตระกูลไคก็ยังเอาไม่อยู่ ตระกูลเยว่อย่างพวกเราจะเอาอะไรไปสู้? ในเมื่อเป็นแบบนั้น ไม่สู้ก้มหน้ายอมรับมันจะดีกว่าเหรอ?"

เยว่ตงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ไปเรียกเยว่หยานกลับมา สั่งให้เขาคุกเข่าตรงหน้าห้องป้ายวิญญาณสามวัน หลังจากนั้นสามวันหักขาของเขา ส่งตัวไปพบคุณหลินที่เจียงเฉิน ถ้าหากคุณหลินให้อภัยก็รับเขากลับมา แต่ถ้าไม่ให้อภัย สั่งให้เขาตายอยู่ที่เมืองเจียงเฉินไม่ต้องกลับมาอีกแล้ว!"

"หา? หัวหน้าตระกูล ทำ…ทำแบบนี้ได้ยังไง? เขาเป็นลูกชายของคุณนะ!" คนที่อยู่ด้านข้างรีบพูดขึ้น

"ลูกชายของผมแล้วมันยังไง? ผมต้องดูแลคนทั้งตระกูลเยว่!" เยว่ตงตะคอกเสียงดัง

ทุกคนรู้สึกตกใจมากพูดอะไรไม่ออก

.....

.....

หลังออกจากตำบลตระกูลเยว่ หลินหยางไม่ได้ไปที่บ้านตระกูลเสี้ยว แต่เขากลับไปที่บ้านตระกูลจางเพียงลำพัง

ตอนนี้ฟ้าใกล้มืดแล้ว เขาไม่อยากวิ่งไปไหนมาไหนทั้งคืน

ยิ่งไปกว่านั้นเกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลไคและตระกูลเยว่ ตระกูลที่เหลือก็ไม่จำเป็นต้องให้เขาเดินทางไปด้วยตัวเองแล้ว หลินหยางเชื่อว่าอีกไม่เกินหนึ่งวัน คนพวกนั้นจะมาหาเขาด้วยตัวเอง

"คืนนี้พักที่บ้านตระกูลจางก็แล้วกัน"

หลินหยางคิด

แต่ในตอนนั้นเอง เขาเหมือนสัมผัสได้ถึงอะไรอย่างกะทันหัน รีบขับรถไปจอดที่ข้างทางบนถนนหลวงทันที

รถสีดำที่อยู่ด้านหลังก็จอดเช่นกัน