สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1842

คำพูดของหมอซานโส่วทำให้หลินหยางรู้สึกสับสนอย่างมาก

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า "ก็ได้ งั้นผมจะอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราวและรอให้ถึงวันแต่งงานค่อยว่ากัน"

"ได้! ผมจะรีบสั่งให้คนเตรียมห้องให้คุณเดี๋ยวนี้ หมอเทวดาหลินพักผ่อนก่อนและอีกสองวันคุณก็จะได้เป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดแน่นอน!"

หมอซานโส่วยิ้มและรีบสั่งให้คนไปจัดการเรื่องที่พักของหลินหยาง

เมื่อหลินหยางออกไป หมอซานโส่วก็รีบกลับไปยังเรือนหลักเพื่อพบกับท่านหมอนักบุญ

"เป็นยังไงบ้าง?" หมอนักบุญกำลังมองดูรูปภาพโบราณในห้องโถงและถามหมอซานโส่วขณะหันหลังให้

"ยาก!" หมอซานโส่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม "เกรงว่าหมอเทวดาหลินคงไม่ยอมจำนนเข้าร่วมกับหมู่บ้านหมอนักบุญของเราง่ายๆ แน่! หากต้องการให้เขาก้มหัวให้ คงต้องใช้กำลังเข้าช่วย!"

"งั้นคุณคิดจะทำยังไง?"

"ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผมได้ตอบตกลงหมอเทวดาหลินไปแล้วว่าอีกสองวันจะเป็นวันแต่งงานของเขาและจื้อปิงชิง และเมื่อถึงวันนั้นเขาจะต้องแต่งงานเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านหมอนักบุญของเราอย่างแน่นอน!" หมอซานโส่วกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความเจ้าเล่ห์

"จัดงานแต่งงานขึ้นในอีกสองวัน? เหลวไหล! อีกสองวันจะเป็นงานแต่งงานของจื้อปิงชิงและทางนั้น คุณจะจัดงานแต่งงานให้หมอเทวดาหลินได้ยังไง? หากปล่อยให้ทางนั้นรู้เข้า แบบนี้หมู่บ้านของเราไม่แย่หรอกเหรอ? คุณอย่าปล่อยให้เรื่องเลยเถิดใหญ่โตมากไปกว่านี้นะ!" หมอนักบุญกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ศิษย์พี่วางใจได้! จื้อปิงชิงจะยังคงแต่งงานกับทางนั้นแน่นอน ผมเพียงใช้งานแต่งงานที่จะมีขึ้นทำให้หมอเทวดาหลินยอมตอบตกลงเท่านั้น ผมได้เตรียมแผนการเอาไว้แล้ว!" หมอซานโส่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หมอนักบุญหันมาช้าๆ และกล่าวอย่างเคร่งขรึม "งั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณคอยจัดการ! ฟังนะ ต่อให้ไม่ต้องการหมอเทวดาหลิน แต่เราจะเสียโอกาสในการแต่งงานกับทางนั้นไม่ได้เด็ดขาด! นี่เป็นโอกาสดีที่หมู่บ้านของเราจะกลับมาเป็นใหญ่ได้อีกครั้ง! ห้ามทำให้เกิดข้อผิดพลาดเด็ดขาด!"

"ครับศิษย์พี่!"

หมอซานโส่วกล่าวด้วยรอยยิ้มและจากนั้นก็ออกไปจากห้องโถง

หลินหยางที่ถูกจัดเตรียมเข้าไปในห้องพักกลับนั่งอยู่ในห้องด้วยความวิตกกังวล

เขามาที่นี่ไม่เพียงเพื่อจัดการปัญหาระหว่างจื้อปิงชิงเท่านั้น ขณะเดียวกันก็ต้องการบ่อน้ำแร่ที่วิเศษ

ในเมื่อหมู่บ้านหมอนักบุญตั้งอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมและมีค่ามากขนาดนี้ แสดงว่าที่นี่จะต้องมีบ่อน้ำแร่ที่วิเศษสุดอย่างแน่นอน!

และ...จะต้องเป็นบ่อน้ำแร่ที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน!

"จะต้องหาให้เจอให้ได้! ขั้นตอนสุดท้ายของเข็มมังกรหงเหมิงเหลือเพียงน้ำแร่จากบ่อน้ำแร่เท่านั้น!"

หลินหยางครุ่นคิดและในที่สุดก็ทนไม่ได้ จากนั้นก็ผลักประตูเดินออกจากห้องไป

"หมอเทวดาหลิน คุณจะไปไหนเหรอครับ?"

ลูกศิษย์คนหนึ่งที่ยืนเฝ้าประตูถามขึ้นด้วยความสงสัย

"อยู่ในห้องเบื่อๆ ผมอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกน่ะ" หลินหยางกล่าว

"ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะเป็นคนพาคุณไปดูรอบๆ เองครับ!" ลูกศิษย์คนนั้นกล่าว

พาผมไป?

หลินหยางยิ้มและสังเกตเห็นอะไรบางอย่างเข้า จากนั้นเขาก็ก้มลงอีกครั้งและกำดินขึ้นมาพร้อมกับดม

สีหน้าของลูกศิษย์คนนั้นก็เปลี่ยนไปเมื่อเห็นเข้า จากนั้นก็รีบกล่าวด้วยรอยยิ้ม "หมอเทวดาหลิน ทางนี้ไม่มีอะไรน่าดูเท่าไร เราไปเดินเล่นทางทิศตะวันตกกันดีกว่า ทางนั้นเป็นสถานที่ปรุงกลั่นและต้มยา ทางนั้นน่าจะมีอะไรให้ดูมากกว่า!"

"ตกลง!"

หลินหยางพยักหน้าและเดินตามลูกศิษย์คนนั้นไปทางทิศตะวันตก

เมื่อเข้าใกล้เรือนปรุงกลั่นยาก็มีกลิ่นของสมุนไพรโชยมาแตะจมูก

ทำให้หลินหยางแทบจะมึนเมา

"ยาเหล่านี้...ก็ล้วนเป็นยาอายุวัฒนะโบราณ...และผลลัพธ์ของยาแต่ละเม็ดและยาแต่ละถ้วยที่ออกมาก็ได้ผลดีมากๆ....ยอดเยี่ยมที่สุด!"

"หมอเทวดาหลินต่างหากที่ยอดเยี่ยม เพียงได้กลิ่นก็รู้ได้? น่าชื่นชมมาก!"

ลูกศิษย์คนนั้นอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

หลินหยางไม่พูดอะไร จากนั้นสายตาของเขาก็ไปหยุดตรงถังน้ำที่อยู่ข้างเตาปรุงกลั่นยา

เขาเดินเข้าไปและมองไปที่น้ำถังนั้นพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่น้ำแร่จากภูเขาใช่ไหม? หมู่บ้านของพวกคุณยังมีแห่งน้ำจากที่อื่นอีกเหรอ?"

เมื่อพูดจบ ลูกศิษย์คนนั้นก็หน้าซีดเผือด