สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1845

เสียงเข็มกำลังเดือดพล่านอยู่ในถ้ำอย่างรุนแรงและหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ

เสียงที่ปั่นป่วนของเข็มเงินรวมตัวกัน ราวกับว่ามังกรกำลังคำรามด้วยความโกรธ!

ขณะนี้ นอกถ้ำในป่าลึก ชายชราขี้เมาก็พบแหล่งที่มาของกลิ่นหอมในที่สุด

แต่เพียงมองแวบเดียวก็ต้องตะลึง

เขาว่ากลิ่นหอมนี้มาจากผลไม้บนต้นไม้

ผลไม้นี้แตกต่างจากผลไม้ทั่วไป ผิวของผลไม้นี้ถูกปกคลุมด้วยชั้นของแป้ง

ดูเหมือนว่าจะมีปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างแป้งกับผลไม้ และผงจะกัดกร่อนเนื้อผลไม้ในขณะที่ปล่อยกลิ่นหอมที่ทำให้เคลิบเคลิ้มออกมา

นี่มันกลิ่นที่สร้างด้วยฝีมือมนุษย์ชัดๆ!

"แย่แล้ว! ติดกับดักเข้าแล้ว!"

จู่ๆ ชายชราดึงสติขึ้นมาได้และใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเขารีบวิ่งไปที่ถ้ำอย่างเร่งรีบ

ทันใดนั้น!

ตู้ม!

เสียงดังกึกก้องกัมปนาทดังไปทั่วหมู่บ้านหมอนักบุญ

จากนั้นก็เห็นแสงสีขาวลอดผ่านภูเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า

ผู้คนนับไม่ถ้วนในหมู่บ้านต่างตกใจกับเสียงระเบิด และรีบออกจากบ้านเพื่อเงยหน้าขึ้นมอง

แสงสีขาวนั้นสะดุดตาอย่างมากในท้องฟ้ายามค่ำคืน

เหมือนกับเกิดปาฏิหาริย์!

"นี่คือ?"

หมอซานโส่วจ้องมองแสงสีขาวด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"แย่แล้ว! ทิศทางนี้...คือบ่อน้ำแร่มังกร! มีบางอย่างเกิดขึ้นกับบ่อน้ำแร่มังกร!"

"รีบส่งกองกำลังไปที่บ่อน้ำแร่มังกรเร็วเข้า!"

"เป่าสัญญาณแจ้งเตือนเดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!"

เสียงตะโกนดังกึกก้อง

สีหน้าของทุกคนในหมู่บ้านเปลี่ยนไปและต่างพากันมุ่งหน้าไปที่บ่อน้ำแร่มังกร

ปัง ปัง ปัง ปัง...

มีเสียงดังเกิดขึ้นและมีลำแสงสาดส่องขึ้นไปบนท้องฟ้า ขณะที่ทุกคนยังเดินทางไปไม่ถึงบ่อน้ำแร่มังกร

สายตานับไม่ถ้วนมองไปที่ลำแสงที่สว่างไสวและลึกลับ ต่างตกใจและหวาดกลัว...

"ท่านหมอนักบุญ!"

"ท่านหมอนักบุญ!"

หมอนักบุญเดินเข้าไปในถ้ำ ผู้คนต่างพากันคุกเข่าคำนับเขา

ดวงตาของหมอนักบุญจ้องเขม็งและเขาก็มาถึงขอบของบ่อน้ำแร่มังกร

จากนั้นก็เห็นว่าชายชรากำลังนอนอยู่บนรูปปั้นแกะสลักมังกรที่แตกหักแล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวด!

บ่อน้ำแร่มังกรทั้งหมด....ได้แห้งสนิทไปแล้ว!

"เป็นไปไม่ได้! ใครกัน! ใครทำลายบ่อน้ำแร่มังกรของฉัน! ! !"

ลมหายใจของหมอนักบุญหยุดนิ่ง และเขาก็คำรามเสียงดัง "ใครทำ"

และถึงกระนั้น...ก็ไม่มีการตอบสนอง

หมอซานโส่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นและกระซิบว่า "บางที...อาจจะเป็นคนนั้น..."

หมอนักบุญเข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงใคร และตะโกนออกไป "ไปพาเขามาที่นี่เดี๋ยวนี้!"

"ครับ!"

หมอซานโส่วนำกลุ่มลูกศิษย์ชั้นยอดรีบไปที่เรือนรับแขกที่หลินหยางอาศัยอยู่อย่างไม่รีรอ