สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1858

ภายในห้องโถงใหญ่ในขณะนี้เต็มไปด้วยความรื่นเริงครื้นเครง

แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานต่างเข้ามาในงานกันหมดแล้ว!

ทุกคนต่างชนแก้วกันอย่างมีความสุขจนน่าประหลาดใจ จากนั้นก็ต่างพากันจ้องมองไปที่สิงชวีจ่างที่เดินเข้ามาก่อนหน้านี้

"นี่คือเจ้าบ่าวเหรอ? หล่อมากเลยเชียว!"

"ท่านหมอนักบุญ! คุณรู้จักหาลูกเขยเหมือนกันนะเนี่ย!"

"ใช่ๆ มีลูกเขยแบบนี้แล้วยังจะต้องการอะไรอีก?"

"การร่วมมือกันของผู้แข็งแกร่งระหว่างหมู่บ้านหมอนักบุญและหอเซวียนชิงในวันนี้ คงไม่มีใครคิดจะเป็นศัตรูได้อีกอย่างแน่นอน!"

"พูดถูก!"

บรรดาแขกผู้เกียรติต่างยกย่องชื่นชม

หมอนักบุญที่นั่งอยู่เบื้องบนได้แต่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ

ส่วนอีกฝั่งหนึ่งของเขากลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่

ชายคนนี้สวมชุดสีดำ มีผมยาวและไว้หนวดเครา ท่าทางของเขาดูเคร่งขรึมและร่างกายของเขาก็แผ่ซ่านรัศมีที่น่าเกรงขาม ทำให้ทุกคนต่างไม่กล้าหันไปมองเขา

"เจ้าสาวล่ะ? เจ้าสาวอยู่ไหนเหรอ?"

"ใช่ รีบพาตัวเจ้าสาวออกมาทำพิธีเร็วเข้า!"

"รีบเรียกเจ้าสาวออกมาสิ!"

แขกผู้มีเกียรติต่างดื่มเหล้ากันพอสมควรและแต่ละคนก็ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

"ได้ๆๆ ทุกคนอย่ารีบร้อน อีกไม่นานเราจะเชิญตัวเจ้าสาวออกมา!"

หมอซานโส่วยิ้มอย่างมีความสุขและจากนั้นก็ส่งสัญญาณให้คนข้างๆ

จากนั้นเสียงประทัดจากภายนอกก็ดังขึ้น

และมีเสียงฆ้อง เสียงกลองดังขึ้นพร้อมกับเสียงประทัดที่ยังคงจุดอยู่อย่างต่อเนื่อง

"เจ้าสาวมาแล้ว! !"

เสียงตะโกนดังขึ้น

ทุกคนต่างหันไปมอง

จากนั้นจื้อปิงชิงซึ่งสวมเสื้อคลุมสีแดงและสวมมงกุฎฟีนิกซ์ก็เดินเข้ามาช้าๆ โดยมีหญิงพรหมจารีแปดคนคอยประคอง

ทันใดนั้นสิงชวีจ่างที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ก็หันมาและเมื่อเขาเห็นจื้อปิงชิง ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายออกมา

วันนี้จื้อปิงชิงสวยงามมาก เดิมทีเธอก็สวยมากอยู่แล้ว และเมื่อบวกกับที่เธอแต่งหน้าทำผม ทำให้เธอเทียบได้กับนางฟ้ายังไงยังงั้น

"เจ้าสาวสวยมากเลยจริงๆ!"

"เจ้าบ่าวโชคดีจัง!"

"ว้าว สวยงามมากเลย!"

"ฉันไม่เคยเจอเจ้าสาวที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย!"

บรรดาแขกผู้มีเกียรติต่างร้องอุทานด้วยความตกใจ