สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1859

"นี่พ่อหนุ่ม! ใครบอกให้คุณมาที่นี่? แล้วที่คุณแต่งตัวแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดหาที่ตายงั้นเหรอ?"

หมอซานโส่วแสร้งทำเป็นตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้เขายังเรียกหลินหยางว่าหมอเทวดาหลินด้วยความนอบน้อม ทว่าตอนนี้กลับเรียกพ่อหนุ่ม ช่างเปลี่ยนหน้าได้ไวมากจริงๆ

หลินหยางเหลือบมองหมอซานโส่วและมองไปที่ห้องโถงใหญ่พร้อมกับกล่าวว่า "หมู่บ้านหมอนักบุญของพวกคุณหมายความว่ายังไง? ไหนบอกว่าจะยกจื้อปิงชิงให้แต่งงานกับผมไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยอมให้เธอเข้าร่วมพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับคนอื่นได้?"

เมื่อพูดจบทุกคนต่างตกตะลึงและบรรยากาศก็โกลาหลขึ้นมา

"อะไรนะ?"

"เจ้า...เจ้าหมอนี่...กล้าพูดออกมาจริงเหรอ?"

"เขามาจากที่ไหนกันแน่? ทำไมถึงกล้าแตะต้องคุณหนูจื้อปิงชิง?"

"เขาบ้าไปแล้วเหรอ..."

บรรดาแขกผู้มีเกียรติต่างตกใจและต่างไม่เชื่อคำพูดของหลินหยาง

สีหน้าของคนของหอเซวียนชิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

นี่เป็นการยั่วยุชัดๆ? นี่เป็นการตบหน้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนของหอเซวียนชิงชัดๆ!

"บังอาจ! !"

สิงชิงตบโต๊ะและลุกขึ้นทันทีพร้อมกับชี้หน้าด่าหลินหยาง "รนหาที่ตายหรือไง! กล้าเข้ามาก่อเรื่องในงานแต่งงานของคนของหอเซวียนชิง! คุณอยากตายผมจะทำตามความต้องการของคุณเอง!"

อันที่จริงสิงชิงรู้จุดประสงค์ของหมู่บ้านหมอนักบุญ

เขาก็ไม่ต้องการร่วมมือกับหมู่บ้านหมอนักบุญ แต่ถึงขั้นนี้แล้วเขาจำเป็นต้องลุกขึ้นมา ไม่งั้นเกียรติและศักดิ์ศรีของหอเซวียนชิงต้องป่นปี้หมดแน่

"งานแต่งงานของคนของหอเซวียนชิงของพวกคุณ? รองผู้นำหอสิง ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?"

หลินหยางหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาช้าๆ และเปิดให้ทุกคนได้เห็นพร้อมกับตะโกนออกมา "นี่เป็นหนังสือสัญญาที่ผมและคุณจื้อปิงชิงร่วมกันสร้างขึ้นมา บนนี้มีรอยนิ้วมือของเธอ เธอได้ตอบตกลงว่าจะแต่งงานกับผมและยอมเป็นภรรยาของผม ขณะเดียวกัน คนของหมู่บ้านหมอนักบุญก็เห็นด้วยกันหมดแล้ว งานแต่งงานในครั้งนี้ควรจะเป็นงานแต่งงานของผมและคุณจื้อปิงชิง ไม่ใช่ของพวกคุณ! ฉะนั้นพวกคุณต่างหากที่มาก่อเรื่องขึ้นในงานแต่งงานของผม!"

เมื่อพูดจบทุกคนในงานต่างตกใจอย่างมาก

คนของหอเซวียนชิงต่างมองไปที่หมอนักบุญ

"หมอนักบุญ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ผู้นำสูงสุดของหอเซวียนชิงถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"ท่านผู้นำได้โปรดระงับความโกรธ! เรื่องนี้ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วยทั้งสิ้น อย่าไปฟังคำพูดเหลวไหลของชายคนนี้!" หมอนักบุญแสร้งพูดออกมาด้วยความร้อนใจ

หมอนักบุญหรี่ตาลงและจับจ้องไปที่หลินหยาง

เขาเชื่อว่าหลินหยางไม่มีทางสู้คนของหอเซวียนชิงได้อย่างแน่นอน

เพียงแค่พวกเขาได้ต่อสู้กัน หลินหยางจะต้องตายลงอย่างไร้ข้อสงสัย!

และหากเขาคิดจะมีชีวิตรอด เขาจำเป็นต้องเข้าร่วมกับหมู่บ้านหมอนักบุญและขอร้องหมอนักบุญ

ถึงตอนนั้นหมอนักบุญเพียงแค่พูดในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้แล้วและทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผนการที่วางเอาไว้!

อย่างไรก็ตาม หลินหยางก็จ้องมองกลุ่มคนที่เข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย โดยไม่แสดงความรู้สึกอะไร

"ฮึ เตรียมไม้แข็งไว้แล้วเหรอ? ก็ดี ถ้างั้นคุณคงรู้สึกผิดต่อคนของหอเซวียนชิง ถึงตอนนั้นความโกรธแค้นจะยิ่งปะทุเดือดขึ้น คุณเองก็จะตายลงอย่างน่าอนาถ!"

หมอซานโส่วหรี่ตาลงและหัวเราะออกมาพร้อมกับเดินไปข้างหลินหยางและพูดเกลี้ยกล่อม "หมอเทวดาหลิน คุณยอมจำนนเสียเถอะ! เพียงแค่คุณยอมก้มหัวให้และยอมเข้าร่วมกับหมู่บ้านหมอนักบุญ คุณก็จะไม่เป็นอะไรและรอดปลอดภัยดี ไม่งั้นวันนี้คุณคงต้องตายแน่!"

"ตาย?"

หลินหยางกล่าวอย่างเยือกเย็น "แค่คนเหล่านี้? เกรงว่าคงทำไม่สำเร็จหรอก"