สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1892

ความแข็งแกร่งของหญิงสาวสวมหมวกไม้ไผ่คนนี้อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคนอย่างมาก

ซูเหยียนเบิกตากว้างและหวาดกลัวอย่างมาก

สีหน้าของอาจารย์ซีเหมินเปลี่ยนไปและรีบร้องอุทาน "หัวหน้าเจียง! คุณไม่เป็นไปใช่ไหม?"

"ผม...ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ อาจารย์ซีเหมิน...เกรงว่า...อาจต้องขอให้คุณช่วยลงมือแล้วล่ะ..." เจียงเทียนสิงกุมหน้าอกและตะโกนออกมาอย่างอ่อนล้า

"พวกเขาเตรียมตัวมาอย่างดี! ฉะนั้นวันนี้ผมจำเป็นต้องสู้ให้รู้แพ้รู้ชนะกันไปข้างหนึ่ง!"

อาจารย์ซีเหมินกล่าวอย่างเยือกเย็นพร้อมกับเดินไปข้างหน้าและเอามือไพล่หลังโดยไม่สนใจคนเหล่านั้น

"รีบลงมือเถอะตาแก่! วางใจได้ ฉันไม่ฆ่าพวกคุณหรอก เพราะของสิ่งนั้นยังอยู่ในมือของพวกคุณอยู่!" หญิงสาวสวมหมวกไม้ไผ่กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

"บังอาจมาก! ในเมื่อคุณอยากได้สิ่งนั้น งั้นก็ต้องดูว่าคุณมีความสามารถนั้นหรือเปล่า! ล้มผมให้ได้แล้วค่อยมาว่ากัน!"

อาจารย์ซีเหมินพุ่งตัวออกไปอย่างไม่รีรอพร้อมกับตะโกนเสียงดัง และร่ายรำมืออย่างรวดเร็วจนเกิดภาพซ้อนจำนวนมาก และพุ่งเข้าไปจัดการผู้หญิงสวมหมวกไม้ไผ่ราวกับพัดธูปฤๅษี

เป็นการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก!

ใบหน้าอันสวยงามของซูเหยียนซีดลง และเธอก็ถอยกลับเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหยาง

แต่หญิงสาวสวมหมวกไม้ไผ่ตรงนั้นไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย เธอก้าวถอยหลังไปครึ่งก้าวและยื่นมือออกไปเพียงข้างเดียวเพื่อกระแทกเข้ากับเงาของฝ่ามือพัดธูปฤๅษี

ปัง ปัง ปัง...

เงาฝ่ามือปะทะกับแขนของเขา และพลังฝ่ามือนับไม่ถ้วนระเบิดทันที

ทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างพากันสั่นสะเทือนและร่นถอยหลัง

"เสี่ยวเหยียน ระวัง!"

หลินหยางกล่าวพร้อมกับกอดซูเหยียนไว้และถอยหลังออกไป

เพราะซูเหยียนตื่นตระหนกอย่างมาก บวกกับที่หลินหยางดึงเธอเข้ามากอดอย่างกะทันหัน ทำให้เธอหายใจถี่และหน้าแดงขึ้น

"หลินหยาง ฉันรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก ฉัน...ฉันตื่นเต้นเหลือเกิน ฉันกลัว เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ..." ซูเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น

เธอรู้สึกหมดหนทาง

"ได้ ผมจะพาคุณออกไปเดี๋ยวนี้!"

หลินหยางกล่าวโดยไม่สนใจกลุ่มคนชุดสีน้ำตาลเหล่านั้น จากนั้นก็คิดจะพาซูเหยียนออกไป

แต่ขณะนี้เอง

บูม! บูม! บูม! บูม...

มีการระเบิดอย่างรุนแรงเกิดขึ้นอีกครั้ง

โคมระย้าในห้องจัดเลี้ยงตกลงมา เสาแตกหัก ผนังร้าว และรอยแตกปรากฏขึ้นบนพื้น