สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1918

ใครจะไปคาดคิดว่าการแข่งขันแย่งชิงเพชรไท่อวี้เสินในครั้งนี้จะดึงดูดคนของรายชื่อผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สามมาด้วย!

ผู้คนต่างเบิกตากว้างจ้องมองออกไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง สายตาของแต่ละคนจับจ้องไปยังคนที่เดินออกมาและพวกเขาก็ยืนมองด้วยอาการตัวแข็งทื่อ

ไท่ชางหลงเป็นคนที่มีรูปร่างกำยำและสูงกว่าสองเมตร

ร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าและสวมกางเกงขายาวผมยาวประบ่า สีผมของเขาสีขาวพลิ้วไหวไปตามสายลม และรอยสักมังกรสีฟ้าและสีขาวบนร่างกายที่หล่อเหลาราวกับเทพเจ้าของเขาเหมือนจริงและน่าเกรงขามมาก

และสิ่งที่ทำให้ใจคนเต้นไม่เป็นจังหวะก็คือออร่าของเขา

เมื่อไท่ชางหลงกำลังเดินเข้ามาที่นี่ หลายคนไม่กล้ามองตรงไปโดยไม่มีเหตุผล

มีบางคนถึงขั้นแขนขาอ่อนแรงอยากคุกเข่ากราบไหว้

นี่คือพลังออร่าของผู้เหนือกว่า!

เป็นพลังที่น่าทึ่ง!

"ยอดผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สาม สมคำร่ำลือจริงๆ!"

"พี่กงซู ผม...ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะคุกเข่าลงแล้ว"

ชายหน้าขาวและชายสวมชุดดาบสนทนากันด้วยน้ำเสียงสั่น

ส่วนคนอื่นก็ไม่ได้ต่างไปจากพวกเขาเท่าไรนัก

ทุกคนต่างมองไปที่ไท่ชางหลงที่เดินเข้ามาด้วยความตกตะลึง และแต่ละคนก็ต่างเปิดทางด้วยความหวาดกลัวและไม่กล้าเข้าใกล้

เป่ยเซวียนชางคงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยืดอกเดินออกไปรับด้วยรอยยิ้มที่มีเต็มใบหน้า

และเมื่อมาถึงก็โค้งคำนับพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นมาแสดงความเคารพ

"เป่ยเซวียนชางคงขอคารวะหลงเทียนเจียว! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอหลงเทียนเจียว สมคำร่ำลือมาก คุณมีออร่าที่น่าเกรงขามและไม่ธรรมดา ถือเป็นความโชคดีของผมอย่างมาก! !" เป่ยเซวียนชางคงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"หืม?"

ไท่ชางหลงหันชำเลืองมองเป่ยเซวียนชางคงและกล่าว "เป่ยเซวียน? ตระกูลเป่ยเซวียนเหรอ? ทำไม? คุณก็ต้องการเพชรไท่อวี้เสินงั้นเหรอ?"

"ฮ่าๆๆ หลงเทียนเจียวคิดมากเกินไปแล้ว ผมมาที่นี่ก็เพื่อมาเปิดหูเปิดตาให้กว้างขึ้นเพื่อผูกมิตรกับสำนักพรรคที่มีอำนาจแข็งแกร่ง และเพื่อได้รับประสบการณ์และความรู้ ผมจะกล้าไปคิดถึงเพชรไท่อวี้เสินอันล้ำค่านั้นได้ยังไง? สมบัติที่หายากย่อมคู่ควรกับคุณที่เป็นยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้โดยธรรมชาติอยู่แล้ว!" เป่ยเซวียนชางคงหัวเราะเสียงดัง