สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1924

หลินหยางพยายามค้นหาทั่วกำแพงผนังทั้งด้านซ้ายและด้านขวาอยู่แบบนี้กว่าสามสิบวินาที ก็ยังหาปุ่มที่แอบซ่อนอยู่ไม่เจอ!

เขาถอยหลังออกไปไกลในระยะปลอดภัยและนั่งลงกับพื้นพร้อมกับหายใจอย่างเหนื่อยหอบ

การหายใจของเขายุ่งเหยิงและพลังงานของเขาเกือบสลาย สีหน้าเขาซีดเผือดและมีเหงื่อไหลออกมาท่วมตัว

"หมอเทวดาหลิน!"

"อาจารย์!"

ทุกคนต่างรายล้อมกันเข้ามาด้วยความเป็นห่วง

"หรือว่า...ผมจะเข้าใจผิด? บริเวณรอบกำแพงผนังไม่มีปุ่มควบคุมค่ายกลที่แอบซ่อน?" หลินหยางกล่าวอย่างเหนื่อยหอบ

"หมอเทวดาหลิน ผมว่าช่างมันเถอะ!" มีคนพูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

"อาจารย์พยายามมากขนาดนี้ ทำไมพวกคุณกลับยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้?"

เว่ยซินเจี้ยนกล่าวขึ้นมาอย่างหงุดหงิด "อาจารย์ เรายังไม่ไปตรวจสอบเส้นทางที่หุ่นจักรกลเหล่านั้นอยู่เลย อาจารย์พักผ่อนก่อนแล้วผมจะไปตรวจสอบเอง!"

เมื่อพูดจบเขาก็เดินหันหลังออกไป!

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

หลินหยางรีบตะโกน

"อาจารย์..."

"นายอย่าส่งตัวเองไปตายเลย! นายไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร!" หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

"แต่..."

"หยุดพูดได้แล้ว กลับมาเดี๋ยวนี้!"

หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อเห็นว่าหลินหยางโมโห เว่ยซินเจี้ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอยหลังกลับมา

"บางครั้งการใช้กำลังอย่างเดียวอาจจะไม่ชนะเสมอไป การใช้สมองก็ทำให้ชนะได้!"

หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้งและกวาดสายตาไปยังหุ่นจักรกลเหล่านั้น "ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่ไปตรวจสอบดูว่าใต้ฝ่าเท้าของพวกมันมีปุ่มควบคุมที่แอบซ่อนอยู่ใต้ฝ่าเท้าหรือเปล่าเพราะผมมีวิธีที่ง่ายกว่านั้น!"

"วิธีที่ง่ายกว่านั้น?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

"อาจารย์ วิธีอะไรเหรอครับ?" เว่ยซินเจี้ยนรีบถาม

หลินหยางยิ้มและหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับยื่นให้เขาและกล่าวว่า "เดี๋ยวนายอัดวิดีโอให้ผม ฟังนะ ต้องบันทึกให้เห็นทั้งหมดเข้าใจไหม?"

"ครับ....ครับอาจารย์..."

เว่ยซินเจี้ยนแสดงสีหน้าประหลาดใจและพยักหน้าตอบรับ