สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1927

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลต่างพากันตกใจ!

รู้สึกเหมือนว่าคนของนิกายเทียนเหย้าจะหนีตายกันเข้ามาที่นี่!

"คราวนี้แย่แน่!"

เว่ยซินเจี้ยนแสดงสีหน้าเคร่งเครียด

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลคนอื่นๆ ก็ต่างเคร่งเครียดและหายใจไม่ทั่วท้อง ต่างพากันภาวนาไม่ให้ไท่ชางหลงมาเจอเข้า

"ปัดโธ่ โคตรซวยเลยจริงๆ! ทุกคนต่างพากันหนีกันกระเจิดกระเจิง ทางนั้นมีเส้นทางให้เลือกถึงเจ็ดเส้นทาง! ทำไมไท่ชางหลงถึงเลือกทางนี้ด้วย!" ชายอาวุโสคนนั้นสบถออกมาด้วยความโกรธและจากนั้นก็ชักดาบขึ้นมาพร้อมกับตะโกนออกไป "ฟังให้ดีและเตรียมตัวออกไปต่อสู้กับตาแก่ไท่ชางหลงกับผมเดี๋ยวนี้!"

"รับ...รับทราบ..."

ทุกคนต่างพากันขานรับ

เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเขาหวาดกลัวอย่างมาก มีเหรอจะมีเรี่ยวแรงไปต่อสู้กับไท่ชางหลงได้อีก?

"ขี้ขลาด! พวกคุณกลัวอะไร? อย่างมากก็แค่ตายเท่านั้น! ในเมื่อจะต้องตาย! ทำไมถึงไม่ลองสู้กับเขาดูสักครั้ง?"

ชายอาวุโสตะโกนด่าทอ

"แต่เจ้าสำนัก...ก่อนหน้านี้มีคนจำนวนมากเข้าโจมตีไท่ชางหลงก็ทำอะไรเขาไม่ได้! เรา...เราจะเอาอะไรไปสู้กับเขา!"

"เราต้องแย่แน่ๆ! เราต้องตายแน่ๆ!"

ทุกคนต่างพากันสั่นสะท้านและแทบจะทรุดตัวลง

"พวกคุณ..."

ชายอาวุโสทั้งโมโหทั้งหงุดหงิด

ขณะนี้เองก็มีเสียงดังขึ้นข้างนอกห้องลับ

"พวกคนกระจอก ทำไมต้องหนีด้วย? พวกคุณอยากฆ่าผมไม่ใช่เหรอ? ผมอยู่นี่แล้วไง! ความกล้าหาญเมื่อสักครู่นี้ของพวกคุณหายไปไหนหมด?"

เมื่อเสียงนั้นหยุดลงก็เห็นว่าไท่ชางหลงเดินเข้ามาภายในห้องลับด้วยสีหน้านิ่งเฉย!

"อ๋า? ?"

คนของนิกายเทียนเหย้าต่างพากันตกใจจนเสียสติ!

ร่างกายของไท่ชางหลงในตอนนี้แปดเปื้อนไปด้วยเลือดและเส้นผมของเขาก็กลายเป็นสีแดง ซึ่งเสมือนปีศาจแห่งความชั่วร้ายอย่างมาก!

"ไท่ชางหลง คุณอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย! ผมไม่ได้กลัวคุณหรอกนะ!"

ชายอาวุโสคนนั้นกัดฟันกรอด "ต่อให้ผมต้องตาย ยังไงผมก็จะต้องจัดการคุณให้ได้! ! มาเลย! !"

เมื่อพูดจบเขาก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

และขณะที่เขากำลังจะเข้าใกล้ไท่ชางหลงนั้น ยังไม่ทันที่ดาบแหลมคมนั้นจะแทงเข้าไป ไท่ชางหลงก็ยกกรงเล็บของเขาขึ้นมาพร้อมกับตะปบออกไป