สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1933

จากนั้นหลินหยางเห็นคนออกมาจากค่ายกล ด้านในมีเงาร่างเดินออกมา

แต่เงาร่างของคนเหล่านี้ดูตกที่นั่งลำบาก มีบางคนได้รับบาดเจ็บทั้งตัว เสื้อผ้าอาบไปด้วยเลือด

สิ่งที่ทำให้คนตื่นตะลึงตกใจก็คือ เป่ยเซวียนชางคงกับอี้เยว่กงหนี่ว์ก็ออกมาด้วย

เป่ยเซวียนชางคงยังโอเค ร่างกายไม่มีบาดแผลอะไร แต่อี้เยว่กงหนี่ว์กลับน่าเวทนาอย่างชัดเจน

บนร่างกายของเธอมีบาดแผลไม่น้อย สีหน้าซีดเผือด หายใจโรยริน เดินหอบแฮๆ มองอย่างนี้แล้วบาดเจ็บไม่น้อย

“องค์หญิง ท่านโอเคไหม?”

เป่ยเซวียนชางคงเดินมาประคอง

“ไม่…..ไม่เลว ได้อยู่ เดี๋ยวอีกครู่ทายา ก็ไม่เป็นไรละ”

อี้เยว่กงหนี่ว์พูดเสียงแหบ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม

ก่อนหน้านี้ล้อมปราบไท่ชางหลงอยู่ด้านใน ถึงแม้เธอจะใช้คนจำนวนมากจัดการ แต่ยังคงล้มเหลว

ไท่ชางคงเก่งกาจมาก ความเก่งกาจจนถึงขั้นทำให้คนหมดหวัง

คิดไม่ถึงว่าคนจำนวนมากจะไม่สามารถทำเขาบาดเจ็บได้!

โชคดีที่อี้เยว่กงหนี่ว์พบความผิดปกติได้ทันท่วงที รีบพาคนหนี ไม่อย่างนั้นเกรงว่าเธอก็ต้องสูญชีวิตตรงนั้น เหมือนดอกไม้ที่โรยรา เหมือนหยกงามที่แตกสลายแล้ว!

แต่ด้านในค่ายกลมีต้องไหนที่หลบหนีได้?

ตอนอี้เยว่กงหนี่ว์ระส่ำระสาย คิดไม่ถึงว่าจะเดินมาถึงซอยตัน เดิมเธอคิดว่าตัวเองจะต้องตายในนั้น ใครจะรู้ว่ารอตั้งนาน กลับไม่เห็นไท่ชางหลงมา

ด้วยเหตุนี้เธอเลยใจกล้าเดินออกมา และพบว่าไท่ชางหลงหนีออกจากค่ายเล่ห์กลนานแล้ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมไท่ชางหลงถึงได้ไม่สังหารพวกเราให้หมดก่อนแล้วค่อยออกมาจากค่ายเล่ห์กล? เขาไม่ใช่บอกว่าใครไปค่ายเล่ห์กล เขาก็จะสังหารคนนั้นเหรอ?”

อี้เยว่กงหนี่ว์ถามอย่างไม่เข้าใจ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิด เธอรีบมาที่เกี๊ยว เพื่อมาเอายารักษาบาดแผล

เห็นเธอเป็นอย่างนี้ ชัดเจนคืออยากเข้าร่วมการประลองฝีมือด่านถัดไป

ทุกคนหยุดพัก

วัดไท่อวี้เสินนับว่าสงบลงอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง

หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วโมง ธิดาไท่อวี้เดินออกมาอีกครั้ง