สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1935

“ห๊ะ?”

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนตกใจสติกระเจิดกระเจิง

“นี่….คนคนนี้ตายเพราะได้รับยาพิษใช่ไหม?”มีคนพูดเสียงสั่นระริกขึ้นมา

“ก็….ก็เกรงว่ายาที่อยู่ด้านในนี้ส่วนใหญ่เป็นยาพิษนะ….ไม่ยาเพิ่มพูนกำลังไม่กี่อัน!”มีคนพูดขึ้นอีก

พอพูดจบ คนที่ไปหยิบขวดยาต่างพากันสีหน้าซีดเผือด ร่างกายสั่นเทิ้ม

“ตอนนี้ ยังมีคนจะเอายาเพื่อร่วมการแข่งขันไหม? ไม่มีล่ะก็ ฉันจะจะเก็บยาก่อนแล้ว!”

ธิดาไท่อวี้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

คนที่ยังไม่ได้ไปเอายา จะกล้าไปเอาที่ไหนกัน? เมื่อกี้ตายไปคนหนึ่งแล้ว พวกเขาไม่มีทางไปแตะยาเหล่านั้นแน่ จนกระทั่งพวกเขายังดีใจกับตัวเองที่ไม่รีบไปหยิบตอนแรกด้วย

แต่เวลานี้

ฟึบ!

มีลมพัดโชยมา และพัดไปที่ตะกร้าตลับยาโดยตรง

รอคนได้สติกลับมา ลมนั้นได้พัดลอยไปบริเวณก้อนหินก้อนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้น

พอมองดู นั่นก็คือไท่ชางหลงที่โผล่มากะทันหัน!

บนมือของเขากำขวดยาอยู่ และมองทุกคนด้วยสายตาเย็นชา

ทุกคนหายใจถี่ยิบ

“ไท่ชางหลงยังต้องการเข้าร่วมอยู่!”

“ตอนนี้ยากละ!”

“ขอร้องละ ขอให้เขาได้ยาพิษ ขอให้ได้เถอะ!”

หลายคนภาวนาอยู่ในใจ หวังว่าไท่ชางหลงจะได้ยาพิษและตายไปทันที

ไม่อย่างนั้นพวกเขาไม่มีโอกาสเลยแม้แต่นิดเดียว

“คุณชายเป่ยเซวียน จะทำยังไงดี?”อี้เยว่กงหนี่ว์สีหน้าไม่สู้ดี ถามเป่ยเซวียนชางคงขึ้น

“ไม่ต้องรีบร้อน ถึงแม้พวกเราจะสู้ไท่ชางหลงไม่ได้ แต่ถ้าต้องการหนีล่ะก็ เขาก็ยากที่จะรั้งพวกเราไว้! ดูสถานการณ์ก่อน!”เป่ยเซวียนชางคอพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

อี้เยว่กงหนี่ว์พยักหน้าเล็กน้อย

“ท่านเทพธิดา เริ่มได้หรือยัง?”เวลานี้ ไท่ชางหลงพูดอย่างราบเรียบ

“ไม่มีคนเอายาแล้วใช่ไหม?”

ธิดาไท่อวี้ถามอีกครั้ง

ไม่มีคนเดินมาข้างหน้า

เธอสะบัดมือ เอายาไปเก็บ ตามด้วยฟาดฝ่ามือกลางอากาศ