สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1943

ฟรึ่บ!

คนจำนวนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนเวทีสังเวียนและเรียงแถวหน้ากระดาน

หลินหยางยืนอยู่ตรงกลางและจับจ้องไปที่ไท่ชางหลงอย่างไม่คลาดสายตา

"กินยาก่อนเถอะ! หวังว่าพวกคุณจะไม่ตายเพราะยาพิษในมือซะก่อนล่ะ!"

ไท่ชางหลงกล่าวพร้อมกับเสียงหัวเราะ

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลสีหน้าเคร่งเครียดขณะมองไปยังขวดยาในมือ

มีขวดยาเยอะขนาดนี้ แน่นอนว่าข้างในคงไม่ใช่ยาเพิ่มพละกำลังทั้งหมดอย่างแน่นอน

อย่างน้อยต้องมีขวดหรือสองขวดที่เป็นยาพิษหรือยาทำให้พิการ...

แต่เมื่อพวกเขาเลือกที่จะมายืนอยู่ตรงนี้แล้วนั้น แน่นอนว่าพวกเขาได้ละทิ้งความกังวลไว้ข้างหลังทั้งหมด รวมถึงชีวิตตัวเอง!

"ทุกคน ไม่ต้องกลัว! อาจารย์อยู่ตรงนี้ทั้งคน! มีเขาอยู่เราจะไปกลัวอะไร?"

เว่ยซินเจี้ยนตะโกน จากนั้นก็เปิดฝาขวดและเทยาออกมาพร้อมกับกินเข้าไปทันที

กรึบ!

เม็ดยาได้เข้าไปในช่องท้อง

เมื่อคนอื่นเห็นก็ต่างพากันหยิบยาออกมาและกินเข้าไปโดยไม่ลังเล

ทุกคนที่อยู่โดยรอบต่างจับจ้องไปที่พวกเขาอย่างไม่ละสายตา

จากนั้นก็เห็นว่าเว่ยซินเจี้ยนมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นคนแรก

ร่างกายของเขาปล่อยกระแสลำแสงเหมือนกับคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้ เป็นลำแสงที่นุ่มนวลและน่าอัศจรรย์อย่างมาก

และเช่นเดียวกัน คนอื่นต่างก็มีกระแสลำแสงเปล่งออกมามากน้อยปะปนกันไป

"ยาเพิ่มพละกำลัง พวกเราได้ยาเพิ่มพละกำลังกันทั้งหมด!"

"เยี่ยมไปเลยอาจารย์ ยาในมือของเราไม่มียาพิษเลยสักอันเดียว!"

"สวรรค์โปรดจริงๆ!"

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลต่างพากันร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

เชียนเย่ที่อยู่ข้างล่างรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

ด่านแรกถือว่าผ่านไปได้อย่างราบรื่น

"นับว่าโชคดีมากที่ไม่มียาพิษเลยแม้แต่ขวดเดียว!" ธิดาอี้เยว่แอบบ่นพึมพำ

"พวกเขาต้องเผชิญกับไท่ชางหลง การที่ไม่ตายเพราะยาพิษถือเป็นความโชคร้ายของพวกเขา เพราะประเดี๋ยวพวกเขาจะตายลงอย่างน่าเวทนายิ่งกว่า และถ้าเป็นแบบนั้นถูกฆ่าตายด้วยยาพิษจะดีซะกว่า แบบนั้นอย่างน้อยก็ตายลงอย่างไม่เจ็บปวดเท่าไรนัก" เป่ยเซวียนชางคงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ธิดาอี้เยว่ได้ยินเข้าก็พยักหน้า "ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผล"