สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1967

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนี้ ธิดาไท่อวี้ก็ทนไม่ได้

อย่างไรก็ตาม หญิงสาวด้านบนกลับแสดงสีหน้านิ่งเฉยและรูม่านตาของเธอไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ราวกับว่าชายชราผู้น่าสมเพชที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอเลยสักนิด

"ไร้ความสามารถ? ไม่มีหนทาง? พูดแบบนี้...งั้นก็แสดงว่าคุณเป็นคนไร้ประโยชน์สินะ?" หญิงสาวกล่าว

"ผม...ไม่ๆ! ผมไม่ใช่คนไร้ประโยชน์! ท่านแม่มด! ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง! ขอร้องล่ะ! ผมจะพยายามหาวิธี! จะต้องพยายามเอาของของคุณกลับมาให้ได้อย่างแน่นอน! ได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้งเถอะ!" หยูจื้อตะโกนออกไปสุดเสียง

ทว่าหญิงสาวที่อยู่ด้านบนกลับส่ายหน้าและกล่าวอย่างไม่แยแส "ให้โอกาสคนไร้ความสามารถไปจะมีประโยชน์อะไร? เสียเวลาเปล่า จุดจบของขยะที่ไร้ค่าก็คือต้องอยู่ในถังขยะเท่านั้น! จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกไม่ได้!"

เมื่อพูดจบ หญิงสาวก็โบกมือ

จากนั้นคนที่อยู่ข้างๆ ก็ทำการดึงมีดเลาะกระดูกที่เสียบข้างเอวออกมาและจากนั้นก็ทิ่มแทงไปที่ชายชราอย่างโหดเหี้ยม

"ไม่! !"

ชายชราร้องตะโกนแต่กลับไม่เป็นผล

มีดเล่มนั้นทิ่มทะลุจากแผ่นหลังของเขาและทำให้มีเลือดไหลเอ่อนอง

หยูจื้อจบชีวิตลงทันที

ธิดาไท่อวี้รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

อาของตัวเอง...ถูกอีกฝ่ายกำจัดลงไปด้วยวิธีการเช่นนี้!

นี่มันคือฝีมือของใครกันแน่?

"หมอเทวดาหลิน ดูเหมือนว่าหยูจื้อจะถูกอีกฝ่ายควบคุม! ผมคิดว่าความสามารถของอีกฝ่ายจะต้องเหนือกว่าหยูจื้อแน่! ถ้าเราปรากฏตัวออกไปแบบนี้ จะต้องกลายเป็นศัตรูของอีกฝ่ายแน่! รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!" ขณะนี้เอง ไท่ชางหลงก็กระซิบเกลี้ยกล่อม

หลินหยางพยักหน้าและรู้สึกฟังดูมีเหตุผล

"ไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ฉันดูแล้วลมปราณของพวกเขาทั้งสามไม่ธรรมดา ถ้าจะฝืนบุกออกไปคงเป็นไปได้ยาก หากต้องต่อสู้กับอีกฝ่ายแล้วคนที่เหลือเข้ามาปิดล้อมเสริมทัพอีก พวกเราทั้งสามต้องแย่แน่" ธิดาไท่อวี้กระซิบ

"ในเมื่อหนีไม่พ้นและบุกออกไปไม่ได้ งั้นก็ลองไปเจรจากับผู้นำของพวกเขาดูแล้วกัน"

หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

แม่มดได้เดินลงจากแท่นสูงและเดินมาตรงหน้าของทั้งสามพร้อมกับสังเกตจับจ้องไปที่พวกเขาอย่างไม่ละสายตา

"ให้ฉันลองทายดูว่าพวกคุณเป็นใคร...ฉันว่าพวกคุณน่าจะเป็นพวกเดียวกับคนไร้ประโยชน์ที่เพิ่งตายลงเมื่อสักครู่ใช่ไหม?" หญิงสาวกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"คุณเป็นใคร?" ธิดาไท่อวี้ถามอย่างเยือกเย็น

"ฉัน? ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือชีวิตของพวกคุณสามคนอยู่ในเงื้อมมือของฉัน ฉันจะให้โอกาสพวกคุณพูดอะไรก็ได้ให้ฉันรู้สึกสนใจ ถ้าเรื่องนั้นสามารถทำให้ฉันดีใจ ฉันจะนำกะโหลกศีรษะของพวกคุณมาร้อยเป็นสร้อยคอ ตกลงไหม?" หญิงสาวกล่าวพร้อมกับมองทั้งสามราวกับกำลังพูดในสิ่งเล็กน้อย....