สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1969

"เป็นไงบ้าง? หาเจอไหม?"

เมื่อเห็นหลินหยางเดินออกมา หญิงสาวก็ถามขึ้น

"ได้มาแล้ว เราจะพาคุณไปเอาโลงศพไท่อวี้เสินเดี๋ยวนี้"

หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"น่าสนใจ"

หญิงสาวพยักหน้า

จากนั้นทุกคนก็ลงจากหุบเขาอูยาซานเพื่อมุ่งหน้าไปยังวัดไท่อวี้เสิน

ระหว่างทาง สีหน้าของธิดาไท่อวี้เคร่งเครียดอย่างมากและความโกรธที่เดือดไปทั้งตัว ทำให้ไท่ชางหลงที่อยู่ข้างๆ ถึงกับต้องพยายามพูดเกลี้ยกล่อม

เพราะความสามารถของหญิงสาวคนนี้น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก เกรงว่าต่อให้ทั้งสามร่วมมือกันก็อาจจะสู้อีกฝ่ายไม่ได้

"เก็บอาการ? หรือคุณต้องการให้เธอคนนี้ขุดหลุมศพของบรรพบุรุษไท่อวี้เสินขึ้นมาแล้วเอาโลงศพไปงั้นเหรอ? ถ้าทำแบบนั้น ตายไปฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอกับบรรพบุรุษของฉันได้?" ธิดาไท่อวี้กล่าวอย่างไม่ยอม

ไท่ชางหลงส่ายหน้า "ธิดาไท่อวี้ คุณอย่าคิดแบบนี้ ตอนนี้ศัตรูได้เปรียบเราอยู่ การที่คุณโมโหอยู่แบบนี้ก็มีแต่ผลร้ายต่อตัวเองและคุณเองก็ปกป้องโลงศพเอาไว้ไม่ได้ด้วย แบบนี้ทำไมถึงไม่มอบโลงศพออกไปเพื่อจะได้รักษาชีวิตของตัวเองให้รอด? ตราบใดมีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณยังมีโอกาสแย่งชิงโลงศพนั้นกลับคืนมาได้เสมอ ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไปและทำให้พวกเขาโกรธเคืองจนฆ่าคุณขึ้นมา แบบนี้คุณก็จะไม่มีชีวิตเหลืออยู่เพื่อคอยปกป้องโลงศพนั้นแล้ว! แบบนี้จะชดใช้ยังไงได้อีก?"

คำพูดของไท่ชางหลงทำให้ธิดาไท่อวี้มีสติขึ้นมาได้

ก็จริงที่ความสามารถของผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจและเหี้ยมโหดอย่างมาก

อันที่จริงเธอก็รับรู้ได้ถึงความไม่เต็มใจของธิดาไท่อวี้ แต่เพราะนึกถึงโลงศพที่ยังไม่ได้มาอยู่ในครอบครอง ทำให้เธอเลยยังไม่ลงมือ

อันที่จริงสิ่งที่ทุกคนควรจะกังวลคือ ถ้าอีกฝ่ายได้โลงศพไปครองแล้วจะยังเก็บพวกเขาเอาไว้ไหม?

สีหน้าของธิดาไท่อวี้เคร่งเครียดขึ้นมาขณะกำลังครุ่นคิด

"หมอเทวดาหลิน คุณมีแผนการยังไง?"

ไท่ชางหลงไม่มีหนทางอื่นจึงขยับไปใกล้หลินหยางพร้อมกับกระซิบถาม

ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจเขาและหยิบบันทึกตำราโบราณขึ้นมาเปิดดูอย่างเพลิดเพลิน