สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1977

ทั้งสองคนเข้าใจได้

พลังหนึ่งพันปีมีความน่ากลัว!

แม้จะเป็นร่างเทพยุทธ ก็ไม่สามารถต้านทานพลังที่มากล้นได้

หลินหยางใช้พลังหนึ่งพันปีในช่วงวิกฤต โจมตีหญิงสาวคนนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีล้ำค่ามากสำหรับการยากลำบากครั้งนี้ ถ้าเป็นคนอื่น เกรงว่าวินาทีที่พลังหนึ่งพันปีเข้าสู่ร่างกายก็คงตายแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการต่อสู้มาจนถึงตอนนี้หรอก

ธิดาไท่อวี้รีบห้อยสร้อยหงส์เฟิงหวงไปบนคอของหลินหยาง

ภายใต้การปลุกเสกดูแลของสร้อยหงส์เฟิงหวง หลินหยางนับว่าดีขึ้นมากแล้ว

เวลานี้เขาผอมแห้งมาก ผมโรยรา เบ้าตาเป็นแอ่ง กระดูกปูดออกมา ท่าทางอิดโรย

“หมอเทวดาหลิน โชคดีที่มีคุณ!”ธิดาไท่อวี้พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ไม่ต้องเกรงใจ ผมก็ทำเพื่อปกป้องตัวเองด้วย”หลินหยางยิ้ม ตามด้วยพูดว่า“แต่ผมว่าพวกเรารีบออกไปจากที่นี่เถอะ! ผมกังวลว่าหญิงสาวคนนั้นจะวกกลับมา!”

“เธอจะกล้าได้ยังไง?”ไท่ชางหลงตื่นตะลึงพูด”เธอไม่อยากมีชีวิตแล้ว? ยังกล้ากลับมาเหรอ? แบบนั้นไม่ใช่รนหาที่ตายเหรอ?”

“ไม่ คุณคิดผิดแล้ว! หญิงสาวคนนั้นฉลาดมาก เธอรู้ว่าความสามารถผมเป็นยังไง และรู้ด้วยว่าร่างกายของผมนี้ไม่สามารถทนพลังหนึ่งพันปีได้ เมื่อครู่เธอตกใจมาก ถึงได้หลบหนีไป! รอเธอได้สติกลับมา ต่อให้เธอไม่มาเอง ก็ต้องส่งคนมา จากสภาพของคุณและผมแล้ว เกรงว่ายากที่จะต้านทานได้ เพราะฉะนั้นพวกเรารีบไปจากที่นี่เถอะ”หลินหยางพูดขึ้น

ทั้งสองคนได้ยิน เลยพยักหน้า รีบประคองหลินหยาง วิ่งออกไปจากค่ายเล่ห์กลอย่างยากลำบาก

เมื่อออกมาจากค่ายเล่ห์กล คนเหล่านั้นกลับไปหมดแล้ว

ทั้งสามคนรีบลงเขา มาเขตเมืองชุมชนบริเวณใกล้เคียง หลินหยางถามคนเดินเท้าและยืมโทรศัพท์ติดต่อหาเชียนเย่ ไม่นาน เชียนเย่ได้พาลูกศิษย์ธิดามา

“ขอบคุณฟ้าสวรรค์ พวกคุณยังมีชีวิตอยู่ ! ดีจริงๆ!”