“คุณว่ามาเลย!”
หลินหยางรีบตอบว่า“ถ้าผมทำได้ ผมจะช่วยคุณแน่นอน!”
เมื่อมีความสุขแล้วก็ไม่ลืมแหล่งที่ให้ความสุข
ธิดาไท่อวี้เอาตำราบรรพบุรุษไท่อวี้ทั่งหมดให้เขา ต่อให้ถูกบังคับ หลินหยางก็รู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
อย่างไรก็ตามพวกเขาเพิ่งจะร่วมทุกข์กันมา กลับมาอยู่จุดจบแบบนี้ จะไม่ทำให้คนสะเทือนใจได้อย่างไร?
“ลูกชายของฉันถูกลัทธิปีศาจสวรรค์สารเลวฆ่าตาย ตายร่างกายไม่สมประกอบครบส่วน เป็นฉันที่ไร้ความสามารถ ฉันปกป้องเขาไม่ได้….และตอนนี้ แค้นนี้ก็ไม่สามารถชำระได้ ฉันไม่กล้าจะหวังให้หมอเทวดาหลินไปแก้แค้น อย่างไรเสียลัทธิปีศาจสวรรค์น่ากลัวมาก เพราะฉะนั้นแค้นนี้มอบให้พ่อของเขา มอบให้คนทรยศนั่นไปแก้แค้นเถอะ….”
ธิดาไท่อวี้พูดด้วยความทุกข์ระทม ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดมากขึ้นเรื่อยๆ“คุณไปบอกคนคนนั้นแทนฉันด้วย ฉันรอเขาอยู่วัดไท่อวี้เสินยี่สิบปี! ยี่สิบปีเลย….เขากลับไม่มา! บอกเขา! ผู้หญิงของเขาตายแล้ว! ลูกชายของเขาก็ตายแล้ว! ถ้าหากเขายังละอายใจกับฉัน! ก็ให้เขาไปแก้แค้นพวกลัทธิปีศาจสวรรค์! ไม่อย่างนั้น….ฉันเป็นผีก็ไม่มีทางปล่อยเขาแน่! ! ไม่มีทางปล่อยแน่! ! แค้กๆๆๆ…..”
เลือดกระอักอาเจียนออกมาอีก
ธิดาไท่อวี้ร่างกายลมหายใจรวยริน
“คนคนนั้นเป็นใคร?”หลินหยางรีบถาม
“เขา…ชื่อ….นักดาบ….จี๋เล่อ….”
ธิดาไท่อวี้พูดอย่างยากลำบาก ตามด้วยมือข้างนั้นไร้เรี่ยวแรงหล่นลง ดวงตาคู่นั้นที่เบิกโพลงกว้างก็สงบลง
ธิดาไท่อวี้เสียชีวิตแล้ว
หลินหยางมองอยู่เงียบๆ เป็นเวลานาน จึงอดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจออกมา
“ชาตินี้ผมช่วยชีวิตคนนับไม่ถ้วน ต่อให้มีลมหายใจเฮือกสุดท้าย ผมก็สามารถช่วยไว้ได้ อย่างไรก็ตามแม้ว่าทักษะทางการแพทย์จะเก่ง ก็ไม่สามารถรักษาคนที่จิตใจได้ตายไปแล้วได้ ! คนที่จิตใจตายด้าน แน่วแน่แล้ว น่ากลัวกว่าคนที่ป่วยกาย!” หลินหยางพูดขึ้น
“ดูอย่างนี้แล้วลัทธิปีศาจสวรรค์เคลื่อนไหวไวกว่าที่เราคิดนะ ใช่แล้วหมอเทวดาหลิน ธิดาไท่อวี้ให้คุณไปหาใครเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...