“ดินแดนเยว่ซีเหรอ? ไม่ถือว่าไกลจริงๆ ถ้านั่งเครื่องบินจากนี่ล่ะก็ อย่างมากก็สามชั่วโมง!”
หลินหยางลูบคาง แล้วพูดย้อนถามว่า“เจ้าสำนัก ผมรบกวนคุณเรื่องหนึ่งได้ไหม?”
“คุณว่ามาเลย!”
“ผมอยากให้คุณเชิญยอดฝีมือของสำนักสวรรค์อินทนิลไปที่เมืองเจียงเฉิน ปกป้องคนของผมที่อยู่นั่น ถ้าลัทธิปีศาจสวรรค์มาหาเรื่องผม แน่นอนว่าจะไม่ปล่อยทางด้านของเมืองเจียงเฉินแน่!”
“ทำไม? คุณคิดจะไปหานักดาบจี๋เล่อเองเหรอ?”หลิงเจี้ยนเฟยถามขึ้น
“นี่เป็นคำขอสุดท้ายของธิดาไท่อวี้ แน่นอนว่าผมจะต้องไปทำให้สำเร็จ อีกอย่างคุณก็พูดแล้ว ถ้ามีนักดาบจี๋เล่อมาช่วย เราก็จะรับมือกับลัทธิปีศาจสวรรค์ได้ง่ายขึ้นมาก ผมคิดว่าคุณน่าจะชักจูงเขาไม่ได้ ถ้าผมไปเองล่ะก็ เปอร์เซ็นต์สำเร็จจะเยอะ”
“อ้อ? ดูอย่างนี้แล้วคือคุณมีความมั่นใจ? คุณอาศัยอะไร?”หลิงเจี้ยนเฟยถามขึ้น
หลินหยางไม่ได้พูด เดินมาข้างกายของธิดาไท่อวี้ที่แตกสลาย เงียบอยู่สักพักหนึ่ง ถึงได้กล่าวว่า“สิ่งเหล่านี้ คือสิ่งที่ผมอาศัย!”
หลิงเจี้ยนเฟยเงียบอึมครึมทันที เขาพยักหน้าเบาๆ พูดว่า“อย่างนั้นก็ได้! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมจะรีบจัดการ คุณไปอย่างสบายใจเถอะ ผมจะกลับไปสำนักสวรรค์อินทนิล เชิญผู้อาวุโสในสำนักออกจากป่า ไปที่เมืองเจียงเฉินเพื่อเป็นแนวต้านทานให้คุณ ถ้าลัทธิปีศาจสวรรค์มาเมืองเจียงเฉิน จะต้องทำให้พวกเขามาแล้วกลับไม่ได้แน่นอน! ถ้าสถานการณ์คับขัน ผมจะไปที่เมืองเจียงเฉินเอง!”
“ครับ! แบบนี้แล้ว ต้องขอบคุณเจ้าสำนักมากครับ!”
หลินหยางพูดแล้ว ได้เดินมาตรงด้านในค่ายเล่ห์กลที่แตกยับ ตามด้วยเอาโลงศพ มาใส่เศษเนื้อบนพื้นและศพของธิดาไท่อวี้ ตามด้วยแบกใส่บ่าลงเขาไป
ไท่ชางหลงเห็นแบบนี้จึงรีบตามไป
พวกเชียนเย่มองส่งหลินหยางกัน
รอเงาร่างของทั้งสองคนหายไปจากถนน เชียนเย่ถึงได้หมุนตัวมาถาม:
“เจ้าสำนัก พวกเราเตรียมจะทำการรบกับลัทธิปีศาจสวรรค์แล้วใช่ไหม?”
หลิงเจี้ยนเฟยเหลือบมองเขา พูดอย่างราบเรียบว่า“ได้ทำการรบแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...