สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2008

ฝ่ายตรงข้ามทำท่าทีเหมือนจะสู้กับนักดาบจี๋เล่อ แต่คิดไม่ถึงว่าความเป็นจริงแล้วจะมาช่วยม่านซาหง

ไม่พูดไม่ได้เลยว่าครั้งนี้นักดาบจี๋เล่อสะเพร่าแล้ว

แต่สามารถตีเสมอคู่กับนักดาบจี๋เล่อได้ ฝีมือของฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ใช่คนอย่างม่านซาหงจะเทียบเคียงได้

นักดาบจี๋เล่อดึงสายตากลับมา มองไปทางเนินเขาเล็ก

บนเนินเขามีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่และปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายพลังของปีศาจ ภายใต้การโอบล้อมของพลังปีศาจ เงาร่างนั้นขมุกขมัว มองหน้าไม่ชัดเจน แม้กระทั่งรูปร่างยังมองไม่ชัด สิ่งเดียวที่มองเห็นคือดวงตาแดงก่ำดั่งโลหิต

ส่วนม่านซาหง สลบไสลไปแล้ว และถูกคนผู้นั้นโอบกอดไว้

“ดูอย่างนี้แล้วกำลังเสริมของผู้หญิงชั้นต่ำนี่มาแล้ว!”

นักดาบจี๋เล่อพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เวลาเดียวกันได้รวบรวมพลังดาบ แน่วแน่ล้อคไปที่เงาร่างอึมครึม

คนผู้นั้นมองม่านซาหงที่โอบไว้ในอ้อมแขน และมองมาทางนักดาบจี๋เล่อ พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า“เป็นแก ที่ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้ใช่ไหม?”

“ใช่แล้วจะทำไม? แกอยากจะแก้แค้นให้เธอเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ ก็มาซะสิ แต่อย่าเหมือนเธอที่ไร้ความสามารถ ทำให้ฉันผิดหวังล่ะ”

นักดาบจี๋เล่อพูดอย่างราบเรียบ รังสีอำมหิตในแววตาเดือดพล่าน

“แกอยากจะละทิ้งชีวิตเหรอ?”เสียงนั้นดังมาอีก แต่กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก จนกระทั่งมีความโหดเหี้ยมอำมหิตแฝงไว้ด้วย

ไม่สามารถใช้คำพูดมาอธิบายได้

เขาไม่ได้พัวพันวอแวกับนักดาบจี๋เล่อ แต่หมุนตัวเหมือนเตรียมจะจากไป

“แกวางใจ ไม่นานเดี๋ยวฉันก็เอาชีวิตแกไปเอง!”

พูดจบ คนผู้นั้นได้เขย่งเท้า กระโดดเป็นเมฆดำลอยไปทางขอบฟ้า

“อย่าหวังจะได้หนี! !”

นักดาบจี๋เล่อเดือดดาล รวบรวมพลังดาบโจมตีไปทางท้องฟ้า

ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ…..