สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2009

ก้นบึ้งหัวใจของนักดาบจี๋เล่อเต็มไปด้วยความเดือดดาล และก็ขี้เกียจฟังหลินหยางขี้โม้ เขายกดาบขึ้นและไปที่สำนักสวรรค์อินทนิล หมายจะไประบายอารมณ์กับคนลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านั้นที่ยังไม่ได้เผ่นหนี

รอเมื่อเขาออกไป พวกหยุนซิงก็ออกมาจากจุดลับ

“เจ้าลัทธิ ทำอย่างนี้ดีเหรอ? ปีศาจที่มีพลังแข็งแกร่งคนนี้คุณเป็นคนดึงมา ถ้าปีศาจคนนี้ไม่มา ม่านซาหงตายอย่างไม่ต้องสงสัย ความแค้นอันยิ่งใหญ่ของนักดาบจี๋เล่อก็ต้องชำระ! แต่วันนี้คุณดึงปีศาจเข้ามา ก่อกวนแผนการของนักดาบจี๋เล่อ ถ้าเขารู้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเกลียดชังคุณมากเหรอ?”หยุนซิงเดินมาข้างกายหลินหยาง พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะให้เขารู้ไม่ได้”หลินหยางพูดด้วยเสียงแหบแห้ง”คนผู้นี้นิสัยอิสระ ไม่ชอบการถูกบังคับ ถ้าหากปล่อยให้เขาฆ่าม่านซาหง เขาจะต้องไม่พัวพันกับคนลัทธิปีศาจสวรรค์อีกแน่ และห่างไกล เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราก็มีคนมีความสามารถน้อยลงไปคนหนึ่ง พวกเรามีความแค้นกันกับลัทธิปีศาจสวรรค์แล้ว กำจัดออกไม่ได้ ถ้าไม่ลากคนแข็งแกร่งมาเป็นพันธมิตร พวกเราจะตีเสมอคู่กับลัทธิปีศาจสวรรค์ได้ยังไง?”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง….”

พวกหยุนซิงพยักหน้าเงียบๆ

“ไปกันเถอะ ไปสำนักสวรรค์อินทนิล ไปล้างสถานที่ให้สะอาด!”

“รับทราบ!”

ทุกคนเคลื่อนย้ายไปที่สำนักสวรรค์อินทนิล

เวลานี้คนลัทธิปีศาจสวรรค์ถูกฆ่ามากมายอยู่ที่สำนักสวรรค์อินทนิล โดยเฉพาะเมื่อนักดาบจี๋เล่อมาถึง สถานการณ์ก็เอนมาด้านเดียว คนลัทธิปีศาจสวรรค์พ่ายแพ้ ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้

แต่พวกเขาใช้ยาเฟิงม๋อตัน ได้สูญเสียสติแล้ว ถึงแม้สถานการณ์จะไม่เป็นผลดีกับพวกเขา พวกเขาก็ไม่หวาดกลัว ทำได้เพียงกระโจนไปข้างหน้า

ทางด้านสำนักสวรรค์อินทนิลได้เปรียบแล้ว แต่ภายใต้การต่อสู้กับคนบ้าคลั่ง ก็ยังคงบาดเจ็บสาหัสและล้มตาย แต่คนลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้ค้ำจุนได้ไม่นานเท่าไหร่ หลังจากนั้นนักดาบจี๋เล่อมาถึง ไม่กี่นาที คนของลัทธิปีศาจสวรรค์ทั้งหมดก็ถูกนักดาบจี๋เล่อฆ่าจนแหลกลาญ

ภัยพิบัติของสำนักสวรรค์อินทนิลก็จบสิ้นแล้ว

“จบสิ้นแล้ว!”

“ดีจังเลย! ฉันยังมีชีวิตอยู่!”

“แต่น่าเสียดาย…พี่น้องมากมายต้องตายไป!”

คนสำนักสวรรค์อินทนิลไม่ได้ดีอกดีใจกับชัยชนะ มีเพียงความปิติดีใจหลังภัยพิบัติผ่านพ้นกับการได้มีชีวิตรอดกับเสียใจเศร้าสร้อยการจากไปของเพื่อนร่วมสำนัก

หลายคนคุกเข่าอยู่กับพื้น ไม่ก็ร้องไห้คร่ำครวญ ไม่ก็กระซิบกระซาบ

หลิงเจี้ยนเฟยนอนลงบนพื้น สูดหายใจเข้าลึกๆ

“เจ้าสำนัก!”