สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2041

สีหน้าของม่านซาหงเคร่งเครียด

เธอรับรู้ได้ว่าหลินหยางได้มองเห็นทุกอย่างหมดเปลือก!

ลูกไม้กระจอกๆ ของตัวเองนั้น...ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิดเดียว! คุณไม่จำเป็นต้องแสร้งแสดงอะไรต่อหน้าผมหรอก ไม่งั้นคุณจะมาที่เจียงเฉินด้วยสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลเหล่านี้ได้ยังไง? คุณก็แค่มองหาที่พึ่ง ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณคงถูกคนของลัทธิปีศาจสวรรค์ไล่ฆ่ามาใช่ไหม?" หลินหยางจุดบุหรี่และกล่าวอย่างเรียบเฉย

ม่านซาหงกล่าวด้วยแววตาที่เยือกเย็น "คุณอย่าพูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไปหน่อยเลย"

"เหรอ? งั้นคุณก็ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว แน่นอนว่าผมจะไม่ห้ามคุณ!" หลินหยางกล่ามด้วยรอยยิ้ม

ม่านซาหงไม่มีทีท่าจะขยับ

หลินหยางยิ้ม "ผมจะพูดตรงๆ แล้วกัน ม่านซาหง ครั้งที่แล้วที่คุณนำกำลังคนจู่โจมเข้ามาในเจียงเฉินนั้น ผมได้จับคนของลัทธิปีศาจสวรรค์เอาไว้จำนวนหนึ่ง พวกเขาได้บอกกับผมหมดแล้วว่าผู้แพ้จะไม่สมควรได้กลับไปที่ลัทธิปีศาจสวรรค์อีก เพราะกลับไปก็ตาย คุณพ่ายแพ้ลงภายใต้เงื้อมมือของผม ฉะนั้นผมคิดว่าลัทธิปีศาจสวรรค์คงไม่คิดอยู่เฉยแน่ และจากบาดแผลตามร่างกายของคุณแล้วนั้น คาดว่าคงจะถูกลงโทษอย่างหนัก! คุณจึงหนีมาที่เจียงเฉิน เพราะต้องการมาพึ่งพิงผมเพื่อให้คุณมีชีวิตรอดใช่ไหม?"

"คุณ..." ม่านซาหงพูดไม่ออกและไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง

"ที่คุณแสร้งทำเป็นแข็งแกร่งและดูเย่อหยิ่งเช่นนี้ ก็เพียงแค่ต้องการต่อรองอะไรกับผม และคิดอยากจะลองร่วมมือกับผม เพราะการร่วมมือและการพึ่งพิงนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง! ฉะนั้นม่านซาหง เก็บลูกไม้ตื้นๆ ของคุณไปเถอะ หากคุณคิดอยากมีชีวิตรอดก็พูดความจริงกับผมมาดีๆ" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ม่านซาหงเม้มริมฝีปากล่างและรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือก จากนั้นก็ถอนหายใจและไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ

"แบบนี้ถึงจะถูก" หลินหยางยิ้ม

แววตาของม่านซาหงเยือกเย็นอย่างไม่ยินยอม

การที่ต้องยอมจำนนและก้มหน้าให้กับคนอย่างหลินหยางนั้น หากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ไปยังลัทธิปีศาจสวรรค์ เธอจะต้องถูกหัวเราะดูถูกเหยียดหยามและไม่มีหน้าไปมองใครแน่นอน

นี่เป็นเรื่องที่น่าละอายใจอย่างมาก

ทว่าม่านซาหงก็ไม่มีทางเลือกอื่น

หากไม่ยอมจำนนและพึ่งพาหลินหยาง เธอไม่มีทางรอดอื่นอีกเลย

"ที่คุณพูดมาเป็นเรื่องจริงทั้งหมด! เป็นความจริงที่ฉันหมดที่พึ่งและไม่มีทางเลือกก็เลยมาที่เจียงเฉิน ฉันจะบอกคุณตามตรงว่าตอนนี้บริเวณรอบนอกของเมืองเจียงเฉินได้มีกองกำลังของลัทธิปีศาจสวรรค์ที่กำลังไล่ล่าฉันอยู่! ทั้งหมดล้วนเป็นคนของเหยาเชียนซาน จอมปีศาจตัวที่สิบสาม ฉันเป็นแม่มดที่ถูกจับคู่กับเหยาเชียนซานและแอบหนีออกมาจากลัทธิปีศาจสวรรค์โดยไม่ได้รับอนุญาต ฉันได้กระทำความผิดร้ายแรง ถ้าฉันถูกจับได้ ฉันจะต้องถูกสับเป็นชิ้นๆ และถูกถลกหนังอย่างแน่นอน! ฉะนั้น ฉันจึงต้องมาหาคุณ เพราะฉันรู้ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร คุณได้ถูกระบุว่าเป็นบุคคลที่ลัทธิปีศาจสวรรค์จำเป็นต้องกำจัดทิ้ง และคุณทำได้เพียงต้องสู้กับลัทธิปีศาจสวรรค์เท่านั้น!" ม่านซาหงกล่าว

"เป็นอย่างนี้นี่เอง"

หลินหยางขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "แล้วกองกำลังของลัทธิปีศาจสวรรค์กลุ่มนั้นมาจากทางไหนเหรอ?"

"ทางทิศใต้ แต่เพราะเจียงเฉินเป็นอาณาเขตของคุณ ทำให้พวกเขาไม่กล้าบุกเข้ามา แต่พวกเขาไม่มีทางปล่อยเอาไว้แน่ อีกไม่นาน ฉันเดาว่าพวกเขาน่าจะเริ่มเข้ามาในเจียงเฉินแล้ว!" ม่านซาหงกล่าว