โอกาส?
อยู่แต่ในห้องและทำอะไรก็ไม่ได้? ยังจะมีโอกาสอะไรอีกเหรอ?
อี้ฉีหลินไม่เข้าใจ
เมื่อนึกถึงสถานที่ที่อันตรายแห่งนี้เขาก็รู้สึกไม่อยากอยู่ ทว่าร่างกายของเขายากที่จะเคลื่อนไหวไปไหนได้ และการจะออกไปจากที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะทำได้ง่าย
อี้ฉีหลินทำได้เพียงถอนหายใจและนอนอยู่บนเตียงอย่างร้อนใจ
และขณะนี้เอง
ตู้ม!
เสียงระเบิดที่ดังสะท้านกึกก้องก็ดังขึ้นจากทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะ
อี้ฉีหลินตกใจจนตัวสั่น
ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม....
จากนั้นก็เกิดเสียงระเบิดตามมาอีกระลอก เสียงนั้นดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว อีกทั้งยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ราวกับทั้งเกาะกำลังสั่นสะเทือน
คนบนเกาะเสินหั่วต่างพากันตกตะลึงอย่างมาก
แม้แต่ลูกศิษย์ของเกาะเสินหั่วที่ประจำการอยู่ภายนอกก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น?"
"ไม่รู้!"
"เราไปดูกันไหม?"
"ไม่ได้ ท่านเทพอัคคีสั่งไว้ว่าให้เราทำการคุ้มกัน....หมอเทวดาหลินอย่างเคร่งครัด เผื่อว่าเขาต้องการอะไร!"
"ก็ได้"
หลังจากการสนทนาอันสั้นจบลง ภายนอกก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
"ฉีหลิน ผมต้องการให้คุณร่วมมือกับผมอย่างหนึ่ง" ขณะนี้เองหลินหยางก็กระซิบขึ้น
"ทำอะไรเหรอ?" อี้ฉีหลินถามด้วยความแปลกใจ
หลินหยางลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างและเมื่อเห็นว่าลูกศิษย์ของเกาะเสินหั่วไม่ได้มองเข้ามา จากนั้นเขาก็รีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกและโยนไปที่เตียง
ทว่าในตัวของเขากลับสวมชุดดำ อีกทั้งยังมีหมวกคลุมหัวอีกด้วย
ไม่รู้ว่าหลินหยางหาหน้ากากที่น่ากลัวนี้มาจากไหน เมื่อเขาสวมหมวกและสวมหน้ากาก ทำให้เขาสามารถปิดบังตัวเองได้อย่างแนบสนิทมิดชิดอย่างมาก
"เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของผม"
หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึมพร้อมกับฝังเข็มให้อี้ฉีหลินอีกหนึ่งเล่ม
ทันใดนั้นเอง อี้ฉีหลินก็รับรู้ได้ว่าตัวเองสามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...