สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2054

"อะไรนะ? คนของลัทธิปีศาจสวรรค์?"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ร้องอุทานด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป

เทพอัคคีเบิกตากว้างพร้อมกับเดินไปข้างหน้าและถามอย่างเคร่งขรึม "แน่ใจเหรอว่าเป็นคนของลัทธิปีศาจสวรรค์? ?"

"ใช่ครับท่านเทพอัคคี เราได้พบว่าคนของลัทธิปีศาจสวรรค์เข้ามาจริง แต่พวกเขามามีกันไม่กี่คน และตอนนี้เราก็กำลังไล่ล่าพวกเขาอย่างสุดความสามารถ!" ลูกศิษย์คนนั้นรีบกล่าว

เทพอัคคีหันไปกล่าวด้วยแววตาเปล่งประกายเปลวไฟ "ธิดาศักดิ์สิทธิ์!"

"อาจารย์!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยกกำปั้นขึ้น

"ผมขอสั่งให้คุณจับตัวคนของลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านั้นให้ได้โดยไม่มีข้อแม้! ฟังนะ ผมต้องการให้พวกเขายังมีชีวิตอยู่! ต้องจับเป็นเท่านั้น! เข้าใจไหม?" เทพอัคคีกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ค่ะ อาจารย์!"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ตะโกนขานรับพร้อมกับหันหลังนำกองกำลังออกไป

ทว่าเทพอัคคีกลับไม่ได้ตามไป แต่กลับกวาดสายตามองไปรอบๆ และมุ่งหน้าไปที่ทางทิศเหนือของเกาะทันที

การเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก

และเมื่อหลินหยางที่แอบอยู่เห็นเข้าก็รีบตามไปทันที

และสิ่งที่น่าฉงนคือพฤติกรรมการแสดงออกของเทพอัคคีนั้นซ่อนเร้นมาก!

เขากลับจงใจปลีกตัวออกห่างลูกศิษย์บนเกาะเสินหั่วเหล่านั้นและแอบมุ่งหน้าไปข้างหน้า เขาไม่ได้เลือกที่จะเหาะไปบนอากาศ แต่กลับวิ่งโดยการแตะพื้นโดยไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ ราวกับกำลังจงใจแอบซ่อนอะไรบางอย่างอยู่

เมื่อเห็นถึงตรงนี้ สีหน้าของหลินหยางก็เคร่งเครียดครุ่นคิดอย่างจริงจัง

ไม่นานเทพอัคคีก็มาถึงหน้าทางเข้าถ้ำของหุบเขาขนาดใหญ่ทางทิศเหนือ

มีถ้ำหลายร้อยแห่งบนภูเขาทางทิศเหนือ ซึ่งหลายแห่งนำไปสู่ใต้ดิน

ศพของศิษย์ที่ทำคุณประโยชน์โดดเด่นของเกาะเสินหั่วจะถูกฝังอยู่ในถ้ำเหล่านี้ คนทั่วไปไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ที่นี่ มีเพียงงานประจำปีเท่านั้นที่จะเปิดสถานที่แห่งนี้

เทพอัคคียืนอยู่หน้าถ้ำเหล่านี้ และมองไปรอบๆ อีกครั้ง ราวกับกำลังมองหาบางสิ่ง

ใบหน้าของหลินหยางเครียดตึง และเขาก็ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ทันทีพร้อมกับปกปิดลมหายใจของเขา เขาแทบถึงกับหยุดหายใจและไม่กล้าส่งเสียงออกมา

เทพอัคคีสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบกว่าสามสี่นาที และหลังจากเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาจึงรีบเข้าไปในถ้ำๆ หนึ่ง

หลินหยางไม่ได้เข้าไป และได้แต่รออยู่ข้างนอก