สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2069

"พระเจ้า! นี่คือหมอเทวดาหลินเหรอเนี่ย?"

"ศิลปะการต่อสู้ของหมอเทวดาหลินร้ายกาจมากขนาดนี้เลยเหรอ? ถ้าเป็นละครคงไม่กล้าถ่ายทำกันถึงขนาดนี้หรอก?"

"ทักษะการแพทย์ก็ดี ทักษะการต่อสู้ก็แข็งแกร่ง แถมยังหล่อเหลาดูดีและยังอ่อนโยนขนาดนี้! หูย! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!"

"ต้องกำลังถ่ายหนังกันแน่ๆ พวกเธออย่าเพ้อฝันไปหน่อยเลย! คนธรรมดาที่ไหนจะเก่งกาจอะไรขนาดนี้! นี่มันแทบจะเป็นเทพเจ้าแล้ว!"

"หัวหน้ากลุ่ม! คุณอยู่ไหน? ทำไมถึงถ่ายภาพแบบนี้ได้? นี่มันเรื่องจริงเหรอ?"

คนในกลุ่มต่างพากันถามขึ้นด้วยความบ้าคลั่ง

จิ่นเมี่ยวกล่าวด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข "ไม่บอกหรอกว่าอยู่ที่ไหน แต่วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดที่ได้เผชิญหน้าพบเจอกับหมอเทวดาหลิน! เดี๋ยวคุยกันใหม่นะทุกคน ให้โอกาสฉันได้ใกล้ชิดกับหมอเทวดาหลินก่อนแล้วฉันจะกลับมาตอบทุกคนนะ!"

เมื่อพูดจบจิ่นเมี่ยวก็เริ่มเปิดโหมดวิดีโอและบันทึกทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น

แต่เมื่อถ่ายไปได้ไม่เท่าไรเธอก็พบว่าตัวเองลืมอะไรบางอย่าง

ความสามารถที่แท้จริงของหมอเทวดาหลิน...ดูน่าสะพรึงและเกินกว่าที่คนธรรมดาจะเชื่อได้

หมัดเดียวทำให้พื้นแยก ฝ่ามือเปิดสวรรค์!

เกรงว่าหากอาจารย์ของตัวเองมาเผชิญหน้ากับเขา คงเปรียบเสมือนมดตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น

ผู้คนต่างมองไปด้วยอาการตัวสั่นสะท้าน

วินาทีนี้ พวกเขาค้นพบว่าหมอเทวดาหลินคนนี้น่าสะพรึงกลัวและทรงพลังยิ่งกว่าเทพเจ้าองค์หนึ่งยังไงยังงั้น!

แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก...

ต้วนเหอคลานขึ้นมาอย่างยากลำบากอีกครั้งพร้อมกับเหวี่ยงมีดกระดูกในมืออย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามีดกระดูกในมือของเขาจะโหดร้ายและน่ากลัวมากแค่ไหน ทว่ากลับไม่สามารถทำอะไรเข็มมังกรหงเหมิงในมือของหลินหยางได้แม้แต่นิดเดียว

หลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่าเกือบร้อยครั้ง หลินหยางก็ตบกระแทกไปที่หน้าอกของฉยงตาวอีกครั้ง

แต่คราวนี้หลินหยางกลับเสียบเข็มเงินอยู่ในฝ่ามือของเขา

เข็มเจาะทะลุผ่านฉยงตาวทันทีราวกับดาวตกกระหน่ำลงมา

ฟรึ่บ!

"ไม่งั้นคุณก็ยอมเป็นคนของผม! แบบนี้คุณจะได้ไม่ต้องตาย!"

เมื่อคำนี้ถูกพูดออกไป ฉยงตาวก็ตัวสั่นและหยุดชะงักพร้อมกับเบิกตากว้างจ้องมองเขา

"คุณว่ายังไงนะ?"

"อันที่จริงผมรู้ว่าที่คุณไม่ยอมจำนนเพราะหากคุณแพ้ คุณจะต้องถูกฆ่าตายหลังจากกลับไปที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ ฉะนั้นคุณจำเป็นต้องตายในสนามรบ! อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องทำถึงขั้นนี้เลย! คุณมาอยู่กับผมคุณก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ผมถูกส่งให้มาปฏิบัติภารกิจ และผมก็ได้กินยาพิษปีศาจเข้าไป หากผมไม่กลับไปกินยาถอนพิษและหลบหนีออกไป ถึงยังไงผมก็ต้องตาย!" ฉยงตาวกล่าวอย่างเย็นชา

"ผมสามารถกำจัดพิษได้"

หลินหยางพูดออกไปโดยตรง

ฉยงตาวตกตะลึงอีกครั้ง

จากนั้นก็เห็นหลินหยางพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ "บนโลกนี้ไม่มีพิษไหนที่ผมไม่สามารถกำจัดได้ ฉยงตาว คุณมาอยู่กับผม ผมไม่เพียงจะกำจัดพิษให้คุณ แต่ผมยังสามารถรักษาอาการบาดเจ็บให้คุณได้อีก คุณตกลงไหม?"

ฉยงตาวจ้องมองหลินหยางอย่างเหม่อลอย