"จริงเหรอ?"
หลินหยางหันไปมองยังต้วนเหอและคนอื่นๆ
ต้วนเหอตกใจและรีบยิ้มออกมา "หมอเทวดาหลิน คุณเข้าใจผิดแล้ว! พวกเราเป็นเพื่อนกัน ผมแค่หยอกล้อเธอเล่นเท่านั้นเอง! อย่าเข้าใจผิดอะไรเลยครับ!"
หลินหยางไม่พูดอะไรมากและกล่าวเพียง "ให้เธอลุกขึ้นมา ให้เธอไปแจ้งตำรวจและห้ามพวกคุณทุกคนขยับไปไหนเด็ดขาด! จำคำพูดของผมไว้ว่าห้ามขยับไปไหนเด็ดขาด!"
เมื่อพูดจบหลินหยางก็ก้าวเท้าเดินไปยังฉยงตาว
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยาง ทำให้ต้วนเหอและคนอื่นๆ ต่างทำสีหน้าลำบากใจอย่างมาก
จิ่นเมี่ยวรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโดยไม่ลังเล
"พี่ต้วนเหอ! ทำยังไงต่อไปกันดี?"
คนที่อยู่ข้างๆ แสดงสีหน้าโกรธแค้นและกัดฟันกรอด
"ถ้าสารเลวคนนั้นแจ้งตำรวจละก็ ความจริงทั้งหมดจะปรากฏขึ้นแน่ ถึงตอนนี้เราต้องแย่แน่!" ต้วนเหอกล่าวอย่างเคร่งขรึม
"แต่หมอเทวดาหลินห้ามให้เราขยับไปไหนทั้งนั้น! เราจะหยุดยั้งสารเลวคนนั้นได้ยังไง?"
"ฮึ แค่พี่หลินคนเดียว! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? เรามีกันมากขนาดนี้ไม่เห็นต้องกลัวเขาเลย! เตรียมลงมือเลย!"
ต้วนเหอกล่าว
เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของหมอเทวดาหลินมาก่อน แต่ก็ไม่ค่อยรู้จักเขาดีเท่าไร!
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาเจอหมอเทวดาหลินเข้าที่นี่!
เมื่อนึกถึงแววตาและน้ำเสียงของหมอเทวดาหลินเมื่อสักครู่ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา
ปัดโธ่ อย่างมากก็แค่ต่อสู้กับเขาสักตั้งหนึ่งเท่านั้น! ตัวเองมีคนเยอะขนาดนี้ ต่อให้สู้เขาไม่ได้ แต่แค่ได้ลงมือจัดการเขาได้สักหน่อยก็พอแล้ว!
ต้วนเหอครุ่นคิดอยู่ในใจ
เขาไม่รู้เลยว่าความคิดของเขาไร้เดียงสาและเข้าข้างตัวเองมากแค่ไหน
และขณะที่คนเหล่านี้กำลังตัดสินใจและเตรียมตัวไปแย่งชิงโทรศัพท์ของจิ่นเมี่ยวนั้น
ตู้ม!
พื้นดินเกิดสั่นสะเทือนขึ้นอีกครั้ง
ทุกคนต่างเบิกตากว้างและมองไปทางนั้น
จากนั้นก็เห็นว่าหลินหยางต่อยหมัดไปยังฉยงตาว
ฉยงตาวพลิกตัวเพื่อหลบทำให้หมัดนั้นกระแทกกับพื้นและทำให้เกิดรอยแยกของพื้นดินอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...