ได้ยินคำนี้ ทุกคนตัวสั่นระริก ทรวงอกแทบจะแยกออก
จิ่นเมี่ยวยิ่งโมโหเดือดดาล โกรธจนตะคอกว่า“เลิกคิด! ฉันจะบอกคุณให้นะต้วนเหอ ถึงแม้ฉันจะตาย ก็ไม่มีทางให้พวกคุณทำแผนชั่วสำเร็จหรอก! อีกอย่างคุณคิดว่าสำนักเจิ้นไคหวู่ของพวกฉันอ่อนแอเหรอ? ใครแพ้ใครชนะยังไม่แน่เลย!”
“เหรอ? อย่างนั้นก็มาลองดู!”
ต้วนเหอหัวเราะอย่างเยือกเย็น โบกสะบัดมือ
ชั่วพริบตาเดียว ลูกสมุนก็มารายล้อมคนเหล่านี้ไว้
ทั้งสองฝ่ายเริ่มทำการต่อสู้กันตรงสถานที่ว่าง
แต่ในเมื่อต้วนเหอได้วางแผนลอบทำร้ายไว้ แน่นอนว่าจะต้องมีการเตรียมการไว้ คนเหล่านี้ที่เขาพามาแม้แต่ลูกศิษย์ของสำนักการต่อสู้ก็จะจัดการไม่ได้เหรอ?
เวลาไม่ถึงสิบนาที คนของจิ่นเมี่ยวก็ล้มลงบนพื้น
“ศิษย์พี่จิ่นเมี่ยว พวกเราจะช่วยพี่ตีฝ่าวงล้อม พี่รีบไปจากที่นี่แล้วไปรายงานท่านอาจารย์นะ!”เวลานี้ มีลูกศิษย์คนหนึ่งของสำนักเจิ้นไคหวู่ตะโกนขึ้น
“แต่พวกคุณ….”
“ไป! ไม่อย่างนั้นไม่ว่าใครก็หนีไม่รอด! อยู่สถานที่รกร้างทุรกันดารแบบนี้ พวกเขาฆ่าคนก็ไม่มีใครรู้ รีบไปเร็ว!”
ทุกคนตะโกนขึ้น ทยอยวิ่งไปทางทิศใต้
คนของสำนักเจิ้นไคหวู่สู้สุดชีวิต คิดไม่ถึงว่าจะได้ผล การล้อมรอบทางทิศใต้ถูกฉีกออกไปเป็นทาง
จิ่นเมี่ยวไม่มีทางเลือกมาก กัดฟันวิ่งกระโจนออกไป
“ตาม! อย่าให้หนีไปได้! ถ้าเรื่องนี้แดงออกไป สำนักของพวกเราจบเห่แน่!”
ต้วนเหอสีหน้าเปลี่ยน พาคนจำนวนหนึ่งออกไปตามจิ่นเมี่ยวเอง
จิ่นเมี่ยวหายใจหอบแฮกๆ วิ่งจนสุดชีวิต
แต่วิ่งได้ไม่นาน เธอก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา คนวิ่งโซเซล้มลงบนพื้น
เมื่อกี้ตอนเข้าตะลุมบอน ท้องของเธอถูกโจมตี ทำให้เธอปวดอย่างสุดจะทน
“ฮ่าๆๆๆ ดูว่าเธอจะวิ่งไปไหนได้!”
ต้วนเหอหัวเราะเสียงดังลั่น จากนั้นวิ่งมาพิชิตจิ่นเมี่ยว
แต่เวลานี้
ครืน! !
มีเสียงระเบิดดังมาจากไม่ไกลนัก
ตามด้วยพื้นดินสั่นสะเทือน
คนที่กำลังตะลุมบอนกันอยู่ก็โซซัดโซเซกลิ้งอยู่บนพื้น แต่ละคนตะลึงงงอย่างมาก และมองไปทางไกลๆอย่างประหลาดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...