สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2084

เงียบ!

ภายในห้องยาเงียบสงัดจนน่าตกใจ

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ส้าวจวน ในหัวของแต่ละคนว่างเปล่าจนยากจะคาดเดา

ใบหน้าของส้าวจวนในตอนนี้ไม่ได้น่าสะพรึงกลัวเหมือนก่อนหน้านี้ แต่กลับถูกแทนที่ด้วยใบหน้าที่ขาวนวลเนียนและใสบริสุทธิ์ ผิวของเธอราวกับผิวของเด็กแรกเกิด แววตาเปล่งประกายสดใสและเส้นผมของเธอก็ยาวขึ้นกว่าหนึ่งนิ้ว แถมยังดำสลวยสวยงาม ริมฝีปากของเธอสีชมพูระเรื่อและจมูกที่สวยงาม เพียงชั่วพริบตา แม้ว่าจะไม่ใช่ความสวยงามที่น่าหลงใหล แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นหญิงงามคนหนึ่ง

"พี่จวน!"

กู่เหลียนจ้องมองส้าวจวนอย่างเหม่อลอย เธอรู้สึกว่าศีรษะของเธอแทบระเบิด

ส้าวจวนมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงค่อยๆ ลูบไล้ใบหน้าของตัวเองอย่างระมัดระวัง

และเมื่อนิ้วมือของเธอสัมผัสกับใบหน้าของเธอ เธอก็รู้สึกราวกับถูกไฟช็อตยังไงยังงั้น

สัมผัสนี้ ไม่ใช่ความรู้สึกหยาบกระด้างอีกต่อไป แต่กลับเป็นความละเอียดอ่อนดุจแพรไหม....

"คุณหนู หน้าของฉัน...หน้าของฉัน..." ส้าวจวนดีใจจนน้ำตาไหลออกมา

"ดีมากเลย! จวนเอ๋อร์! ใบหน้าของเธอหายกลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว!"

"สวยงามเหลือเกิน สวยยิ่งกว่าเดิมเสียอีก!"

"เหลือเชื่อมาก! ต่อให้เป็นเทวดาก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้กระมัง?"

"เจ้าหมอนี่ทำได้ยังไงกัน?"

ชาวบ้านต่างล้อมวงกันเข้ามาดูและต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความตกตะลึง

ผู้ชายที่คอยดูถูกดูแคลนส้าวจวนก่อนหน้านี้ต่างพากันตาลุกวาวด้วยความสนอกสนใจ

ส้าวจวนในตอนนี้สวยงามไม่มีที่ติ

เปรียบเสมือนกับไข่มุก

มีคนหยิบกระจกมายื่นให้กับส้าวจวน

ส้าวจวนเห็นเข้าก็ยืนค้างอยู่กับที่และทำอะไรไม่ถูก

เวลาผ่านไป เธอวางกระจกลงพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้าหลินหยาง

"หมอเทวดาหลิน ขอบคุณมาก! ขอบคุณมากจริงๆ!"

เมื่อพูดจบเธอก็โขกศีรษะกับพื้นอย่างแรงและร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันใจ

หลินหยางรีบประคองเธอลุกขึ้นและจากนั้นก็หันไปยิ้มให้กับชายชรา "ผู้ใหญ่บ้าน การเดิมพันครั้งนี้ ใครเป็นคนชนะ?"