สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2085

เกี้ยวถูกเปิดออก

กู่เหลียนลงจากเกี้ยวพร้อมกับหลินหยาง

ผู้ดูแลกู่เดินเข้าไปพร้อมกับเบิกตากว้างจ้องมองกู่เหลียนอยู่นาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมา "คุณหนูรอง! คุณกำลังทำอะไรรู้ตัวไหม? หากเรื่องนี้ถูกพูดออกไป หมู่บ้านกู่เจี้ยนของเราต้องเสื่อมเสียชื่อเสียแน่ๆ!"

"ผู้ดูแลกู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" กู่เหลียนรู้สึกงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ผู้ดูแลกู่โกรธจนหน้าแดงพร้อมกับชี้หน้าหลินหยางและกล่าว "คุณนั่งอยู่ในเกี้ยวเดียวกับผู้ชายได้ยังไง?"

"ผู้ดูแลกู่ หมอเทวดาหลินเป็นเพื่อนของฉัน และที่เขามาครั้งนี้ก็เพื่อมารักษาอาการป่วยให้พี่ชาย ฉะนั้นฉันจึงต้องดูแลเขาอย่างดี! อีกอย่างนี่มันยุคสมัยไหนกันแล้ว ทำไมคุณถึงยังมีความคิดแบบนี้อยู่อีก? ความคิดของหมู่บ้านกู่เจี้ยนช่างล้าสมัยเอาเสียเหลือเกิน!" กู่เหลียนขมวดคิ้วกล่าว

"คุณ....ช่างเถอะ ผมจะไม่ทะเลาะถือสาอะไร คุณหนู รีบพาหมอเทวดาหลินอะไรนี่ไปที่เรือนหลักเดี๋ยวนี้! คุณท่านกำลังรออยู่ที่นั่น!"

ผู้ดูแลกู่กล่าวอย่างเย็นชาพร้อมกับผายมือและเดินจากไป

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของกู่เหลียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงเรือนหลัก

ข้างในมีคนจำนวนหนึ่งยืนอยู่

ด้านบนสุดเป็นชายผมขาวที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ชายผู้นี้ดูอายุราวๆ ห้าสิบปี เขาดูโอ่อ่าน่าเกรงขามมาก แค่มองเขาก็ทำให้ผู้คนรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก

ข้างชายคนนั้นยังมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ เธอดูมีเสน่ห์ ท่าทางของเธอค่อนข้างคล้ายกับกู่เหลียน

"ลูกสาว!"

เมื่อเห็นกู่เหลียนเดินเข้ามา ผู้หญิงคนนั้นก็ร้องอุทานออกมาด้วยความดีใจ

ทว่าชายวัยกลางคนกลับกล่าวอย่างเยือกเย็น ทำให้หญิงคนนั้นอดไม่ได้ต้องถอยหลังกลับไป

กู่เหลียนเห็นการแสดงออกนี้อย่างชัดเจน จากนั้นจึงเดินเข้าไปแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม

คนในหมู่บ้านต่างเดินเข้าไปข้างหน้า

"หยุดเดี๋ยวนี้! !"

หญิงคนนั้นรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับตะโกนเสียงดัง "ท่านพี่ ลูกสาวของท่านพี่เป็นคนยังไงท่านพี่ก็น่าจะรู้ดี! ต่อให้ลูกผิดจริง ยังไงเราก็ค่อยๆ พูดจากันดีๆ ก็ได้! อีกอย่างครั้งนี้ลูกกลับมาพร้อมกับพาหมอเทวดามารักษาอาการป่วยให้ลูกชายของเรา ก็นับว่ามาด้วยเจตนาที่ดี ทำไมท่านพี่ถึงคิดจะขับไล่เธอออกไปล่ะ?"

"ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขามารักษาอาการป่วยของลูกชายเรา!"

กู่ห้าวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ท่านพี่ ท่านพี่อย่าโมโหอีกเลย ตอนนี้อาการของหนิงเอ๋อร์เป็นยังไงท่านพี่ก็น่าจะรู้ดี เขาทนไม่ได้นานหรอก! ให้เหลียนเอ๋อร์ได้ลองดูสักครั้งเถอะนะ ไม่งั้นหากหนิงเอ๋อร์เป็นอะไรไป แบบนั้นฉันจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปยังไง!"

หญิงคนนั้นร้องไห้น้ำตาไหลออกมา