สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2103

กู่เหลียนยืนนิ่งอยู่กับที่และเบิกตากว้างด้วยความว่างเปล่าในหัว

เธอไม่อาจรับได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าตอนนี้ได้!

นี่ถือเป็นค่ายกลดาบในตำนานของหมู่บ้านกู่เจี้ยนของเธอเชียวนะ!

มันคือค่ายกลดาบที่ร้ายกาจมากที่สุด!

แต่กลับ...ถูกหลินหยางทำลายลงอย่างง่ายดาย?

"เป็นไปไม่ได้...ไม่มีทาง...."

กู่เหลียนนั่งลงพร้อมกับเอามือกุมศีรษะด้วยอาการตัวสั่น

"คุณกู่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม"

หลินหยางนั่งลงกับพื้นและกล่าวอย่างเหนื่อยหอบ

"ฉัน...ฉันไม่เป็นไร..."

กู่เหลียนกลับเป็นเหมือนเดิมพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"

"ค่ายกลดาบถูกทำลายแล้ว ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรมาขัดขวางการเข้าไปเอาไวเบรเนี่ยมของผมได้อีกแล้ว!"

หลินหยางกล่าวอย่างเหนื่อยล้าและจากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างยากลำบากพร้อมกับเดินโซซัดโซเซเข้าไปข้างใน

กู่เหลียนเห็นเข้าก็รีบวิ่งเข้าไปเพื่อประคองเขาเอาไว้

"ขอบคุณมาก"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

กู่เหลียนยิ้มด้วยสีหน้าคิดหนัก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา "หมอเทวดาหลิน คุณทำได้ยังไงกัน?"

"อะไรเหรอ?"

หลินหยางมองเธออย่างประหลาดใจ

"ค่ายกลดาบไง....คุณไม่รู้เหรอว่านี่เป็นค่ายกลที่แข็งแกร่งมากที่สุดในหมู่บ้านกู่เจี้ยน? แม้แต่ท่านพ่อของฉันก็ทำลายมันไม่ได้ หากไม่มีกุญแจ เขาก็ไม่มีทางเข้ามาถึงข้างในนี้ได้" กู่เหลียนกล่าวอย่างเหลือเชื่อ

"เหรอ? งั้นถือว่าผมโชคดีมากเลย" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"โชคดี? น่าจะเรียกว่าแข็งแกร่งมากกว่า! หมอเทวดาหลิน คิดไม่ถึงเลยว่าพละกำลังของคุณจะแข็งแกร่งถึงขั้นที่สามารถทำลายค่ายกลดาบวิเศษอันน่าทึ่งเหล่านี้นี้ได้ ช่าง....ช่างเก่งกาจมากเหลือเกิน..."

"คุณผิดแล้ว! ค่ายกลดาบเหล่านี้ไม่ได้ถูกทำลายลงเพราะผม แต่ด้วยพลังทำลายล้างที่เกิดจากการปะทะกันระหว่างพละกำลังของผมกับพลังของดาบต่างหาก" หลินหยางส่ายหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ก่อนที่ค่ายกลดาบเหล่านี้ยังไม่ทำงาน ผมได้กระตุ้นพละกำลังออกมาเพื่อปกคลุมดาบเหล่านี้ไว้ เพื่อให้พละกำลังของผมและพลังของดาบปะทะเข้าเข้ากัน และเมื่อพลังทั้งสองมาชนกันก็ก่อให้เกิดพลังการทำลายล้างอย่างที่ไม่อาจคาดเดาได้ พลังการทำลายล้างนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนการบวกเลข เมื่อต้องเผชิญกับการทำลายล้างเช่นนี้ ทำให้ค่ายกลดาบต้านทานไม่ได้ถือเป็นเรื่องปกติมาก!"

เหล่านี้คือหลุมฝังศพของบรรพบุรุษของหมู่บ้านกู่เจี้ยน

ปู่ของกู่เหลียนถูกฝังอยู่ที่นี่

และตรงกลางของหลุมฝังศพมีแท่นหยก และบนแท่นนั้นมีกล่องเงินที่สวยงาม

เมื่อเห็นสิ่งนี้ กู่เหลียนรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อเปิดกล่องเงินออก

แสงสีทองส่องประกายออกมาจากภายในทันที

กู่เหลียนดีใจมาก "หมอเทวดาหลิน แร่ไวบรเนี่ยม! แร่ไวเบรเนี่ยมอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย!"

"ดีสุดๆ เลย!"

หลินหยางดีใจอย่างมาก จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปพร้อมกับหยิบไวเบรเนี่ยมออกมาจากกล่องเงิน

เมื่อได้ไวเบรเนี่ยมมาครอบครองแล้ว หลินหยางกลับรู้สึกดีใจจนตัวสั่น

ความรู้สึกสั่นสะท้านแบบนี้ช่างบอบบางมาก มันรู้สึกสั่นสะท้านเข้าไปถึงร่างกายภายในของเขา ผ่านเข้าไปในอวัยวะภายในพร้อมกับเส้นประสาททั้งหมดในร่างกาย

"น่าประหลาดมาก!" หลินหยางรู้สึกแปลกใจอย่างมาก