สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2104

ความรู้สึกสั่นสะเทือนของไวเบรเนี่ยมที่สั่นสะเทือนนั้นน้อยมาก

หลินหยางเชื่อว่าคนธรรมดาจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เมื่อพวกเขาได้จับต้องไวเบรเนี่ยมนี้

แต่เขากลับต่างออกไป เขารู้สึกได้ถึงการสั่นของเส้นเลือดฝอยของเขาเอง เขาสามารถรู้สึกถึงการสั่นไหวของสารที่ละเอียดอ่อนกว่าเส้นผม

"ของน่าทึ่งชิ้นนี้มาจากที่ไหนกันแน่นะ?"

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา

"หมอเทวดาหลิน ตอนนี้ไวเบรเนี่ยมก็อยู่ในมือคุณแล้ว เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!" กู่เหลียนรีบกล่าว

"อืม!"

หลินหยางพยักหน้าและรีบมุ่งหน้าออกไปข้างนอกพร้อมกับกู่เหลียน

เมื่อออกมาจากป่าท้อก็มุ่งหน้าสู่เส้นทางลับ

แผนการของกู่เหลียนคือคิดจะแอบพาหลินหยางหนีไปจากที่นี่

แต่ไปได้เพียงไม่เท่าไร จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าที่เดินอย่างเร่งรีบดังขึ้น จากนั้นก็มีเสียงกิ่งไม้และเสียงก้อนหินกระทบกันดังขึ้นเป็นครั้งคราว

"แย่แล้ว!"

กู่เหลียนหน้าซีดพร้อมกับร้องเรียก "หมอเทวดาหลิน มีคนเข้ามา! ต้องเป็นท่านพ่อของฉันแน่ๆ!"

"อ้อ?"

หลินหยางขมวดคิ้ว

"ฉันจำเป็นต้องแอบซ่อน ไม่งั้นหากพวกเขาเห็นเข้าต้องแย่แน่ หมอเทวดาหลิน คุณระมัดระวังตัวเองด้วยนะคะ!" กู่เหลียนกล่าวพร้อมกับรีบแอบเข้าไปในพุ่มไม้ข้างๆ เพื่อซ่อนตัว

หลินหยางหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ขณะนี้เอง

ควับ ควับ ควับ ควับ!

คนจำนวนหนึ่งกระโดดเข้ามาและหยุดลงตรงหน้าเขา

คนเหล่านี้คือยอดฝีมือของหมู่บ้านกู่เจี้ยน

จากนั้นก็มีคนอีกจำนวนหนึ่งพุ่งเข้ามาอีกกลุ่ม!

ผู้ที่นำมาคือกู่ห้าว!

"แต่...หากคุณไม่ยอมรับก็คงไม่มีอะไร พวกเขาไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าฉันเข้ามาช่วยคุณ!" กู่เหลียนกล่าวอย่างร้อนใจ

หลินหยางหุบยิ้ม "คุณจะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว! เพราะเพียงแค่ผมได้ไวเบรเนี่ยมมาครอง คุณพ่อของคุณไม่มีทางปล่อยผมไปแน่! ต่อให้คุณไม่ออกมา ถึงยังไงเขาก็เชื่อว่าคุณเข้ามาช่วยผมนำไวเบรเนี่ยมออกไป และยังไงเขาก็ลงมือกับผม! ฉะนั้นผมไม่จำเป็นต้องปิดบังเรื่องที่คุณเข้ามาข้างในเลยด้วยซ้ำ!"

กู่เหลียนตกใจและจากนั้นก็หันไปมองกู่ห้าว

กู่ห้าวกล่าวอย่างตรงไปตรงมาทันที "หมอเทวดาหลิน! ในเมื่อคุณพูดมาขนาดนี้แล้ว ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก วางไวเบรเนี่ยมลง และประตูอยู่ทางนู้น คุณออกไปจากที่นี่ได้ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมใจร้ายกับคุณ!"

"งั้นคุณช่วยใจร้ายกับผมหน่อยเถอะ!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คุณบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้เองนะ!"

แววตาของกู่ห้าวเกรี้ยวกราดขึ้นมาและจากนั้นเขาก็โบกมือ "เอาไวเบรเนี่ยมกลับคืนมา! !"

"ครับ!"

คนของหมู่บ้านกู่เจี้ยนต่างชักดาบออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าใส่หลินหยาง

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

กู่เหลียนตะโกนออกไปสุดเสียงและวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของหลินหยางพร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ "ท่านพ่อ ทำไมท่านพ่อถึงกล้าผิดสัญญาแบบนี้?"