สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2121

ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉืออยากจะหันกลับไปสู้กลับ แต่เธอรู้ดีว่าหากหยุดลงเพื่อสู้กลับ ตัวเองอาจหนีไม่พ้น

ท่ามกลางสถานการณ์อันวิกฤตินี้ ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือได้นำไวเบรเนี่ยมยัดใส่มือลูกศิษย์ที่อยู่ข้างๆ พร้อมกับเลี้ยวไปอีกทางเพื่อหลบหนี

ลูกศิษย์คนนั้นงุนงงอย่างมาก

เมื่อมองไวเบรเนี่ยมในมือก็รู้สึกในหัวมีแต่ความว่างเปล่า

ขณะนี้เอง หลินหยางก็กระโดดไปหยุดอยู่หน้าลูกศิษย์คนนั้นและมองไปที่เขา

ลูกศิษย์ของปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือตัวสั่นและรีบยื่นไวเบรเนี่ยมในมือให้หลินหยางทันที

หลินหยางรับมาทันที

บรรดาลูกศิษย์ของปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือต่างวิ่งหลบหนีออกไปโดยไม่เหลือร่องรอย

คนของหมู่บ้านกู่เจี้ยนวิ่งเข้ามา

"หมอเทวดาหลิน ทำไมถึงไม่ไล่ตามไป? หากคุณไม่ฆ่าปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือละก็ จากนิสัยของเธอแล้วเธอจะต้องแกแค้นคุณในภายหลังแน่นอน!" กู่ห้าวที่ถูกคนประคองเดินมากล่าวขึ้นอย่างอ่อนล้า

"จุดประสงค์ของผมคือไวเบรเนี่ยม ไม่ใช่เธอ! อีกอย่างเธอเป็นคนฉลาดที่รู้ว่าจุดประสงค์ของผมคือไวเบรเนี่ยมไม่ใช่เธอ! ฉะนั้นเธอจึงทิ้งไวเบรเนี่ยมไว้กับลูกศิษย์ของเธอ หากผมยังไล่ตามไปฆ่าลูกศิษย์ของเธอ ไวเบรเนี่ยมอาจตกหล่นและหายไปได้ ตอนนี้หากต้องการไล่ล่าเธอ ก็คงจะยากเกินไปเสียแล้ว" หลินหยางจ้องมองไวเบรเนี่ยมในมือขณะกล่าว

สีหน้าของกู่ห้าวเปลี่ยน แต่ไม่พูดอะไร

"หมอเทวดาหลิน ขอบคุณมากที่คุณยื่นมือเข้ามาช่วย ไม่งั้นด้วยนิสัยของปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือละก็ วันนี้ผมคงยากจะหนีพ้นได้!" ปรมาจารย์เซวียนเซินเดินเข้ามาและยกกำปั้นขึ้นกล่าว

"พูดเกินไปแล้ว!"

"หมอเทวดาหลิน ขอบคุณมาก!"

กู่เหลียนเดินเข้ามาขณะที่มือกุมหน้าท้องและหน้าซีดเผือดพร้อมกับกล่าว

"คุณเป็นคนของผม ไม่ต้องพูดขนาดนั้น"

หลินหยางกล่าวและจู่ๆ ก็หยิบเข็มเงินออกมาพร้อมกับฝังเข็มให้กู่ห้าว

"เดิมทีผมคิดจะเจรจากับหมู่บ้านกู่เจี้ยนของคุณอย่างดีเพื่อจะได้ไวเบรเนี่ยมนี้มาครอง แต่สุดท้ายพวกคุณก็เลือกที่จะยอมจำนนต่อการต่อสู้ลงมือ หรืออันที่จริงผมควรจะลงมือตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เข้ามาในหมู่บ้านเพื่อจะได้ไวเบรเนี่ยมไปครอง แบบนี้อาจไม่ต้องเสียแรงมากขนาดนี้ก็ได้" หลินหยางส่ายหน้า

สีหน้าของกู่ห้าวเปลี่ยนไปพร้อมกับรีบเดินไปข้างหน้า "หมอเทวดาหลินอย่าได้โกรธเลย! ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของผมเพียงคนเดียว หมอเทวดาหลินได้โปรดยกโทษให้กับทุกคนในหมู่บ้านกู่เจี้ยนด้วยเถอะ! ผมจะเป็นคนยอมรับผิดทั้งหมดเอง ได้โปรดอภัยให้ด้วยเถอะ..."

เมื่อพูดจบ เขาก็โขกศีรษะกับพื้นอย่างแรง

กู่เหลียนเห็นเข้าก็รีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที

เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์จะไปขอร้องอะไร

ทั้งหมดล้วนขึ้นอยู่กับหลินหยางคนเดียวเท่านั้น

หากเธอขอร้อง คงมีแต่จะเพิ่มปัญหามาให้

คนของหมู่บ้านกู่เจี้ยนต่างคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับโขกศีรษะลงด้วยอาการตัวสั่น...