"ดี! ดีมาก!"
หลินหยางพยักหน้าด้วยความดีใจ "งั้นผมก็ขอรับสิ่งเหล่านี้อย่างไม่เกรงใจเลยแล้วกัน ฝากขอบคุณท่านผู้นำกู่ด้วย!"
"หมอเทวดาหลินไม่ต้องเกรงใจครับ"
"กู่อวี๋ ผมว่าร่างกายพี่อ่อนล้าอย่างมาก งั้นก็อย่าเพิ่งรีบกลับไปก่อนเลย ผมจะให้ฉินไป่ซงจัดห้องพักฟื้นให้กับคุณ แล้วคุณก็อยู่พักฟื้นที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีนี้ก่อนแล้วกัน" หลินหยางกล่าว
กู่อวี๋แววตาเปล่งประกายพร้อมกับรีบกล่าว "หมอเทวดาหลิน หากอยู่พักฟื้นที่นี่ผมอาจหายเร็วขึ้นใช่ไหม?"
"ทำไม? คุณอยากหายเร็วขึ้นกว่าเดิมเหรอ?"
"ใช่ครับ สมัชชาใหญ่กำลังจะจัดงานประชุมใหญ่ขึ้นในเร็วๆ นี้ ผมอยากหายให้เร็วขึ้นเพื่อจะได้ฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้และเพื่อเรียกคะแนนให้หมู่บ้านกู่เจี้ยนต่อสายตาของสมัชชาใหญ่" กู่อวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม
หลินหยางพยักหน้า "ไม่ใช่ปัญหา อยู่ที่นี่ไม่เพียงจะหายได้เร็วขึ้น แต่ผมยังมอบยาเพื่อช่วยให้พละกำลังของคุณเพิ่มขึ้นอีกด้วย"
"จริงเหรอ?" กู่อวี๋กล่าวด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกตัวสั่นสะท้านขึ้นมา
หากเป็นคนอื่นพูดคำนี้ เขาไม่มีทางเด็ดขาด
แต่นี่เป็นคำพูดของหมอเทวดาหลิน ฉะนั้นเขาไม่มีทางสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว
"ขอบคุณมากครับหมอเทวดาหลิน!" กู่อวี๋รีบโค้งคำนับ
"ไม่ต้องเกรงใจ กู่เหลียน คุณช่วยดูแลพี่ชายของคุณแทนผมหน่อยนะ!"
เมื่อพูดจบ หลินหยางก็หยิบวัสดุเหล่านี้เข้าไปในห้องวิจัยอย่างรวดเร็ว
ไวเบรเนี่ยมได้ถูกหลินหยางส่งไปยังห้องวิจัยตั้งนานแล้ว
นักวิจัยในห้องปฏิบัติการกำลังดำเนินการอย่างเต็มที่เพื่อวิเคราะห์ความบริสุทธิ์ของไวเบรเนี่ยมกันอย่างขะมักเขม้น
เพียงแค่ความบริสุทธิ์ถึงมาตรฐาน การฟื้นฟูดอกบัวขาวล้างโลกก็สามารถเริ่มต้นได้ทันที
"ประธานหลิน! คุณมาได้ยังไง? มีธุระอะไรเหรอ?"
ชวี่เจิ้งที่เป็นผู้รับผิดชอบเห็นหลินหยางเข้ามาในห้องวิจัยก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา
"ชวี่เจิ้ง เมื่อกี้ผมได้วัสดุมาอีกจำนวนหนึ่ง คุณช่วยดูหน่อยว่าสิ่งเหล่านี้พอจะมีประโยชน์บ้างไหม?"
หลินหยางยื่นวัสดุที่กู่อวี๋มอบให้ส่งให้กับชวี่เจิ้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...