เขาเบิกตาโพลงกว้างมองหลินหยาง หลังจากนั้นหัวเราะดังลั่น
“ซ่อมเสร็จแล้ว?ฮ่าๆๆ ตลก! เป็นเรื่องตลกสิ้นดี! หลินหยาง คุณเห็นผมเป็นคนโง่เหรอ?ดอกบัวขาวล้างโลกได้รับความเสียหายถึงระดับไหนคุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ? ผมใช้เวลา เสียเวลาตั้งกี่ปี? ใช้กำลังความคิดไปทั่วสารทิศตั้งเท่าไหร่ จนมาถึงวันนี้ยังไม่สามารถซ่อมดอกบัวขาวล้างโลกได้ แต่คุณ คิดไม่ถึงว่าจะซ่อมได้ในระยะเวลาอันสั้น? น่าตลก! น่าตลกสิ้นดี! !”
ชัดเจนว่าเทพอัคคีไม่เชื่อ หัวเราะเสียงดังลั่นไม่หยุด ตามด้วยจ้องหลินหยาง พูดว่า“คุณเห็นผมเป็นเด็กสามขวบเหรอ?”
“ผมรู้ว่าเทพอัคคีไม่เชื่อหรอก! เพราะฉะนั้นขอเชิญคุณดูสิ่งนี้!”
หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ หยิบภาพแปลนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วยื่นไป
เทพอัคคีขมวดคิ้วเป็นปม มองกระดาษ แล้วรับมาดู
หลังจากนั้น สีหน้าท่าทางของเขาตื่นตะลึงมาก
ดวงตาทั้งสองข้างเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้าตา
“เป็นไปไม่ได้…..เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด…..ภาพองค์ประกอบด้านในดอกบัวขาวล้างโลก….คุณ…..ทำไมคุณถึงได้ทำองค์ประกอบด้านในของดอกบัวขาวล้างโลกออกมาได้เร็วขนาดนี้? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! !”เทพอัคคีตะโกนขึ้น
แต่หลินหยางกลับสงบนิ่งมาก
“เทพอัคคี ผมยอมรับว่าวรยุทธ์ของคุณยอดเยี่ยม ฝีมือยอดเยี่ยมเป็นที่หนึ่ง แต่ทุกคนล้วนมีจุดอ่อนจุดแข็งของแต่ละคนไป! คุณเก่งด้านเปลวเพลิง ก็เหมือนกับผมเก่งเรื่องเข็มนั่นแหละ แต่เรื่องเล่ห์กล กลไก เรื่องวิทยาศาสตร์พวกนี้เนี่ย ผมไม่ถนัด คุณใช้เวลาตั้งหลายปีไม่สามารถซ่อมดอกบัวขาวล้างโลกได้ แต่ในสายตาของคนกลุ่มหนึ่งนั้น มันไม่ได้ถือเป็นเรื่องยากอะไรมากมาย! ผมก็แค่จ่ายเงิน เชิญพวกทีมนักวิจัยวิทยาศาสตร์มาทำงาน ให้พวกเขาช่วยซ่อมให้ผม ก็แค่นี้เอง! นี่มันยากเหรอ?”หลินหยางยิ้มพูดขึ้น
“คุณพูดอะไรนะ?”
เทพอัคคีกำหมัดแน่น กลิ่นอายรังสีอำมหิตเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
เขาโอ้อวดว่าตัวเองเป็นเทพมาโดยตลอด ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ เรื่องการซ่อมดอกบัวขาวล้างโลกนี้ตามที่เขาดู ก็น่าจะมีเพียงตัวเองที่ซ่อมได้ คนอื่นทำไม่ได้หรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...