สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2162

เหยาเชียนซานเป็นถึงจอมมาร แม้ว่าเขาจะอยู่ในลำดับสุดท้ายและมีความสามารถด้อยที่สุด แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นจอมมารที่ไม่ใช่ใครจะฆ่าเขาได้ง่ายๆ

ทว่าจอมมารอ่าวกลับไม่ได้คิดแบบนั้น

หากดอกบัวขาวล้างโลกในมือเป็นของจริง ฉะนั้นเขามีสิทธิ์ที่จะต่อต้านและมีเรื่องกับจอมมารสูงสุดได้ และการฆ่าจอมมารที่ด้อยค่าที่สุดจะไปยากอะไร?

หากเป็นของปลอมก็ไม่สามารถฆ่าได้ แต่ก็สามารถหลอกให้เหยาเชียนซานหวาดกลัวได้โดยไม่มีใครกล้าพูดอะไร

เหยาเชียนซานถูกลูกน้องของจอมมารอ่าวลากไปผูกไว้กับพื้นในบริเวณที่ว่าง

จากนั้นจอมมารอ่าวก็รีบเดินไปพร้อมกับกระตุ้นการทำงานของดอกบัวขาวล้างโลกเพื่อเตรียมจะลงมือ

ม่านซาหงมองอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ

กงซูอี้เหรินแสดงสีหน้าเคร่งเครียดและคิดอยากเข้าไปขวาง แต่ก็ไม่กล้า

ขณะนี้เอง จั่วเหยียนก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวขึ้น "จอมมารอ่าว ช้าก่อน!"

"ทำไม? คุณคิดจะหยุดผมอย่างนั้นเหรอ?" จอมมารอ่าวขมวดคิ้ว

"ไม่ใช่แบบนั้น เพียงแค่ไม่ต้องการให้จอมมารอ่าวถูกด่าทอว่ารังแกพี่น้องลัทธิในเดียวกัน!" จั่วเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ผมฆ่าเธอไม่ได้?" จอมมารอ่าวกล่าวด้วยความหงุดหงิด

"ไม่ๆ ถ้าจอมมารอ่าวคิดจะฆ่าเธอก็ฆ่าได้ แต่คนของลัทธิปีศาจสวรรค์มีเป็นพันคน ฉะนั้นเราไม่สามารถควบคุมปากของใครได้! อีกอย่างคิดว่าจอมมารอ่าวคงจำเป็นต้องทดสอบเลยสักนิด เพราะดอกบัวขาวล้างโลกนี้เป็นของจริง!"

"คุณคิดว่ายังไง?"

"นั่นเป็นเพราะเรารู้แล้วว่าดอกบัวขาวล้างโลกนี้น่ากลัวมากแค่ไหน ไม่งั้นเหยาเชียนซานก็คงแย่งชิงมาตั้งนานแล้ว และที่เขาไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นก็เพราะแม่มดหญิงม่านซาหงทำให้เราเห็นถึงพลังอันน่าทึ่งของดอกบัวขาวล้างโลกแล้ว" จั่วเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อประโยคนี้พูดจบ จอมมารอ่าวก็รู้สึกคล้อยตาม

ม่านซาหงที่เหมือนจะพูดอะไรก็ขมวดคิ้วทันทีและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวออกมา "จอมมารอ่าว ที่แม่มดหญิงจั่วเหยียนพูดมาก็มีเหตุผล! คุณควรจะได้ตำแหน่งนั้นไปครอง! และตอนนี้ก็เป็นเวลาที่คุณต้องการกำลังคนมากที่สุด เพียงแค่ฉันคนเดียวคงไม่สามารถสนองความต้องการของคุณได้ทั้งหมด แม้ว่าเหยาเชียนซานจะสมควรตาย แต่ก็สมควรเก็บเขาไว้เช่นกัน!"

"นานๆ ทีคุณจะพูดแบบนี้ ม่านซาหง ความคิดของคุณเฉียบแหลมกว่าพวกเขาเสียอีก!"

จอมมารอ่าวพยักหน้าด้วยความรู้สึกชื่นชม

แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากของจั่วเหยียน แต่ม่านซาหงก็เห็นด้วยเพราะถือเป็นการหาทางออกให้กับจอมมารอ่าวทางหนึ่ง

จั่วเหยียนจับจ้องมองม่านซาหงอย่างมีเลศนัย

จอมมารอ่าวโบกมือและกล่าวอย่างเย็นชา "ในเมื่อแม่มดหญิงทั้งสองต่างก็ขอร้องแทนคุณ! งั้นผมจะไว้ชีวิตคุณสักครั้ง!"