วูบ!
สายลมแผ่วเบาค่อยๆ พัดเข้ามากระทบใบหน้าของม่านซาหง
ดีที่เป็นลมอ่อนโยนราวกับฝ่ามือของผู้เป็นแม่
จบแล้วเหรอ?
ม่านซาหงครุ่นคิดและค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
และเพียงลืมตาข้างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเหมือนจะหยุดเต้นลง และสมองของเธอก็เหมือนจะหยุดทำงานลงยังไงยังงั้น!
เห็นเพียงผิงม่อหยวนที่เดิมเป็นสีเขียวขจี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่
นอกจากเนินเล็กๆ ที่เธอและหลินหยางยืนอยู่ บริเวณโดยรอบต่างหายไปอย่างสมบูรณ์
และสิ่งที่อยู่ในรูม่านตาของเธอคือหลุมลึกขนาดใหญ่ราวสิบเมตร
ผิงม่อหยวนได้หายไปอย่างสิ้นเชิง
แม้แต่ป่าที่อยู่ไกลออกไป แม่น้ำลำธารก็ต่างหายลับตา
ภูเขาสูงใหญ่ที่อยู่รอบๆ ต่างถล่มลงและราบเป็นหน้ากลอง
มีรอยร้าวรอยแยกจำนวนมากและขนาดใหญ่ เมื่อมองออกไปก็เหมือนกับเป็นใยแมงมุม
แม้แต่จอมมารและคนของลัทธิปีศาจสวรรค์ก็แทบจะสิ้นสลายไปจนหมด!
ทั้งหมดดูว่างเปล่า
ทั้งหมดกลายเป็นผุยผง....
ไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย!
“นี่คือ...ความร้ายกาจของดอกบัวขาวล้างโลกเหรอ?”
ม่านซาหงมองไปรอบๆ อย่างเหม่อลอยและบ่นพึมพำกับตัวเอง
“ใช่....และ...นี่คือความร้ายกาจของดอกบัวขาวล้างโลกในเวอร์ชันที่เพิ่มความแข็งแกร่งแล้ว!”
หลินหยางถอนหายใจและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลย้อย
“หมอเทวดาหลิน คุณโอเคไหม?” ม่านซาหงรีบถาม
“วางใจได้ ผมไม่เป็นอะไร แค่กระตุ้นการทำงานของดอกบัวขาวล้างโลกมากเกินไปเท่านั้นเอง! ไม่มีอะไรหรอก!” หลินหยางกล่าวอย่างเหนื่อยหอบ
“อาวุธที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ การจะกระตุ้นการทำงานของมันไม่ใช่เรื่องง่ายอะไร การจะสูญเสียพละกำลังของร่างกายไปอย่างมากก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร....”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...