สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 221

ฟู่เหิงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเลย

โจวอ้ายมีสีหน้าแปลกใจเช่นกัน

คนนี้คือใคร?

จะจัดการเขาได้ยังไง?

แต่...เขาไม่ได้สนใจฟู่เหิงเลย แค่เดินเข้ามาและต่อยจมูกของฟู่เหิง

ปัง!

ฟู่เหิงเวียนหัวทันทีที่โดนต่อย มีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขา

"คุณทำอะไรหน่ะ ทำร้ายคนอื่น ฆ่าคนอื่น! ประธานหลิน ไอบ้าคนนี้คือใคร? รีบมาจับตัวเขา!" ฟู่เหิงตะโกนเสียงดัง

แต่ไม่ว่าเขาจะตะโกนยังไงก็ไม่ช่วยอะไร

หลินหยางแค่นั่งอย่ที่โต๊ะทำงาน มองภาพตรงหน้าอย่างไร้อารมณ์

สำหรับโจวอ้ายเขาตกตะลึงมานานแล้วและสูญเสีย

ชายร่างใหญ่ถีบเข้าที่ท้องของฟู่เหิงอีกครั้ง

"อึก..."

ฟู่เหิงกุมท้องตัวเองในทันที อาเจียนออกมาไม่หยุด เกือบจะอาเจียนอาหารเมื่อคืนออกมา

ชายร่างใหญ่คนนั้นยกกำปั้นขึ้นและต่อยไปทางฟู่เหิงอีกหลายครั้ง

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง!

....

เสียงอู้อี้ดังขึ้น

สิ่งที่ตามมาคือเสียงร้องไห้ที่น่าสังเวชของฟู่เหิง

"ประธานหลิน..." โจ้วอ้ายตะโกนใส่หลินหยางด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

"พอแล้ว!"

ในที่สุดหลินหยางก็ส่งเสียงออกมา

ชายร่างใหญ่คนนั้นหยุดทันที

โจวอ้ายโล่งอก

ถ้ายังต่อยแบบนี้ต่อไป ฟู่เหิงก็คงถูกต่อยจนตาย

"ประธานหลิน ช่วยผมด้วย..." ฟู่เหิงกุมหัวของตัวเอง จมูกบนใบหน้าของตเขาเลอะเลือน เขาตะโกนออกมา

"คุณชื่ออะไร?" หลินหยางไม่มองฟู่เหิง จ้องไปที่ชายร่างใหญ่และถามอย่างเยือกเย็น

"ลูกพี่หลิน ผมเปียวจื่อ" ชายคนนั้นตอบ

ลูกพี่หลินหรอ?

ทั้งสองคนตกใจอย่างมาก

สรุปแล้วคนนี้เป็นคนที่หลินหยางหามาหรอ?

"คุณเป็นคนติดตามของกงซีหยุนหรอ?" หลินหยางถามอย่างเย็นชา

"ใช่ ผมเป็นบอดี้การ์ดข้างกายของคุณผู้หญิงหยุน!"

"เฮอะ คนข้างกายของกงซีหยุนมีแค่ถังไม้หรอ? นี่เรียกว่าการจัดการคนหรอ? ไม่ได้กินข้าวหรอ?" หลินหยางพูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็เดินออกไป เหยียบที่ฝ่ามือของฟู่เหิง

คลิก

เสียงกระดูกหักดังขึ้นอย่างชัดเจน

"อ๊า ! ! !"

เสียงร้องอย่ารุนแรงดังทะลุท้องฟ้า

คนของสมาคมการแพทย์อึ้ง แต่กลับไม่ส่งเสียงใดๆ

เพราะพวกเขารู้ข้อมูลก่อนหน้านี้แล้ว

สำหรับในห้องทำงาน โจวอ้ายและคนที่ชื่อเปียวจื่ออ้าปากค้าง

พวกเขาจะรู้หรอว่าหมออัจฉริยะหลินที่ช่วยโลกจะมีด้านที่โหดร้ายอย่างนี้

หลินหยางยกเท้าขึ้น มองไปทางเปียวจื่อที่กำลังน้ำลายไหลและถามอย่างเยือกเย็น: "ตอนนี้ทำได้แล้วหรือยังไง?"

เปียวจื่อเหงื่อออก พยักหน้า: "ได้...ได้..."

"ดี เริ่มได้ ไม่สนใจจะเป็นหรือตาย" หลินหยางกลับไปนั่งที่หน้าโต๊ะทำงานอีกครั้ง จุดบุหรี่และเพลิดเพลินกับมัน

"ประธานหลิน คุณ..."

ฟู่เหิงเงยหน้าขึ้นมาพึมพำ ตกใจอย่างมาก

แต่วินาทีถัดไป เท้าหนึ่งก็เตะกลับอย่างดุเดือด

"อึก..."

ฟู่เหิงกระอักเลือดออกมา เขาเพียงรู้สึกว่ากระดูกสันหลังของเขากำลังจะถูกเตะออกโดยเปียวจื่อคนนี้

เปียวจื่อทำเหมือนที่เห็น เหยียบไปที่มืออีกข้างของฟู่เหิงจนแหลก

"อ๊า..."

ปากของฟู่เหิงกรีดร้องเหมือนหมู เขาเจ็บปวดจนสลบลงไป

เปียวจื่อเตะอีกหลายครั้ง สองมือของเขาแหลกอยู่บนพื้น และฟู่เหิงก็นอนนิ่งอยู่บนพื้นไม่ขยับ

"ลูกพี่หลิน เขาเหมือนจะสลบลงไปแล้ว" เปียวจื่อถาม

"เมื่อความเจ็บปวดถึงระดับหนึ่ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นลม เว้นแต่สมองจะหยุดทำงาน ซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าพิการ" หลินหยางพูดอย่างสงบและหันหน้าไปมองโจวอ้าย: "มีอะดีนาลีนไหม?"

"มี..." โจวอ้ายพยักหน้าตัวสั่น

"ญาติห่างๆ ของคุณบอกให้คุณทำอะไรบ้าง?"

"ใช่ เป็นญาติห่าง ๆ ของผมที่ขอร้องผม ตระกูลหัวเองก็โอนเงินมาให้ผมหนึ่งล้าน..."

"ให้คุณฆ่าคนเพียงคนเดียวเพื่อเงินหนึ่งล้านหรอ? น่าจะไม่พอมั้ง" หลินหยางขมวดคิ้ว

บุกห้องฉุกเฉิน...ฆ่าคน!

หลินหยางไม่เชื่อว่าฟู่เหิงจะโง่จนฆ่าคนด้วยเงินจำนวนเท่านี้

"ยังมีสาย...ตระกูลหัวซ่านหู้...ที่อยู่ในเจียงเฉิน พวกเขารับประกันว่าจะขึ้นตำแหน่งผม...และทำให้ผมย้ายไปซ่านหู้ได้..."

"นั่นแหละประเด็น!"

หลินหยางพยักหน้า: "ผมต้องการให้คุณพูดชื่อทุกคนของตระกูลหัวที่อยู่ในเจียงเฉินออกมาให้หมด!"

"ผมพูด...ผมจะพูดเดี๋ยวนี้..."

ฟู่เหิงตะโกนบอกชื่อทั้งหมดออกไป รวมทั้งที่อยู่และหน้าที่ของพวกเขา...

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหลินหยางก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

"พาเขาลงไป บอกกงซีหยุน ให้เธอจัดรถ ส่งคนนี้ไป" หลินหยางพูด

"คุณจะส่งผมไปที่ไหน?" ฟู่เหิงพูดด้วยเสียงสั่น

"ตระกูลหัวซ่านหู้!"

หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

ในใจกลางของกลุ่มคฤหาสน์ทางตอนใต้ของซ่านหู้ มีคฤหาสน์ที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าพื้นที่วิลล่าปกติหลายเท่า

ในเวลานี้ ผู้คนในชุดขาวหลายคนเข้ามาในคฤหาสน์

ที่ทางเข้าคฤหาสน์มีสตรีผู้มั่งคั่งที่มีชื่อเสียงซึ่งแต่งหน้าจัด เต็มไปด้วยทองและเงิน

หญิงสาวจ้องไปที่บุคคลด้วยใบหน้าที่สง่างามและไม่พูดอะไร

"คุณนายหัว"

แพทย์หลายคนเข้ามาทักทาย

"หม่านเฉินอยู่ด้านใน พวกคุณไปดูเขาเถอะ" แม่หัวพูดอย่างเย็นชา

เหล่าคณาแพทย์รีบเดินเข้าไป

แต่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ออกมา

"ทำไม? พวกคุณก็รักษาไม่ได้หรอ?" แม่หัวถาม

"สถานการณ์ของคุณชายหัวรุนแรงกว่าที่คิด ข้อเสนอของพวกเราคือรีบพาเขาไปรักษากับสมาคมการแพทย์ของสหรัฐอเมริกาดีกว่า พวกเขามีอุปกรณ์ทางการแพทย์ชั้นนำของโลกและอาจมีโอกาสพบพวกเขา" แพทย์คนหนึ่งที่ใส่แว่นพูดออกมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหล

"ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณกลับไปเถอะ" แม่หัวกระแทกเสียง

หลายคนถอนหายใจ รีบออกไป

แม่หัวหมดหวัง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีแพทย์และผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงจำนวนไม่ต่ำกว่าสิบคนได้เข้ามา แต่ความคิดของพวกเขาคือแนะนำให้ไปแพทย์จีนในตำนานหรือไปให้แพทย์สหรัฐอเมริการักษา

ตระกูลหัวช้สายสัมพันธ์ติดต่อกับผู้คนจากสมาคมการแพทย์อยู่แล้ว แต่องค์กรทางการแพทย์ระหว่างประเทศแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะหาได้ ต้องใช้กระบวนการที่ช้าและนาน