สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2245

ดาบฟาดฟันเข้ามาอย่างดุเดือดโดยไม่ลังเลใดๆ

ถ้าหลินหยางไม่ขัดขืน ร่างของหลินหยางจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ หากดาบนี้ปักลงและเลือดสาดกระเซ็นตรงจุดนั้น

ดวงตาของซูเหยียนเบิกกว้าง เธอพยายามห้ามปราบอย่างคลุ้มคลั่ง แต่ก็ไม่เป็นผล เธอทำได้เพียงจ้องมองดาบที่หล่นลงมาอย่างว่างเปล่า

ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้เอง

"หยุด!"

หลินหยางตะโกนขึ้นทันที

เจิ้งอวี้จ่างยกมือขึ้นทันที

คมดาบที่ตัดไปที่คอของหลินหยางหยุดลงทันที

"คุณหลิน ผมจะให้โอกาสคุณได้สภาพเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากคุณยอมบอกสถานที่ฝังศพของบรรดาผู้ลงทัณฑ์ กลุ่มพิพากษาเทียนชี่และหัวหน้ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงไป๋ฮั่วสุ่ยกับเรา และยอมสารภาพเรื่องที่คุณร่วมมือกับหมอเทวดาหลินในการทำผิดในครั้งนี้กับเรา ไม่แน่คุณอาจยังพอมีโอกาสรอด หากคุณยังปกปิดและไม่ยอมพูดความจริงแบบนี้ ความตายก็จะเป็นจุดจบของคุณ เข้าใจไหม?" เจิ้งอวี้จ่างกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ทว่าหลินหยางกลับหัวเราะชอบใจ

"เจิ้งอวี้จ่าง ดูเหมือนว่าพวกคุณจะถนัดและเชี่ยวชาญเรื่องการบังคับข่มขู่คนอื่นเสียเหลือเกินสินะ!"

"คุณหมายความว่ายังไง?" เจิ้งอวี้จ่างขมวดคิ้ว

"หมายความว่ายังไง? เจิ้งอวี้จ่าง อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะโง่! คุณไม่ได้มีหลักฐานอะไรเลยสักนิด ไม่มีแม้แต่ข้อมูลที่สามารถพิสูจน์ว่าหมอเทวดาหลินและผมร่วมมือกันฆ่าผู้ลงทัณฑ์และคนอื่นๆ เรื่องทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงเรื่องที่พวกคุณคาดเดากันเองทั้งสิ้น! คุณเองก็ไม่มีหลักฐานอะไรด้วย! ที่คุณพยายามบีบบังคับให้ผมต้องถูกตัดสินแบบนี้ก็เพียงแค่ข่มขู่และบังคับให้ผมพูดความจริงออกมาเท่านั้น แต่น่าเสียดายที่ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆ พวกคุณแค่หาแพะรับบาปเท่านั้นเอง!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ดูเหมือนว่าคุณจะสงสัยในความสามารถของพวกเราสินะ คุณคิดว่าเรื่องเหล่านั้นของคุณ เราจะไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างนั้นเหรอ?" เจิ้งอวี้จ่างกล่าวอย่างเย็นชา

"งั้นก็ลงมือได้เลย ผมได้พูดจบแล้ว! แต่เรื่องที่คุณฆ่าคนอื่นเพื่อเป็นแพะรับบาปนั้นผมเชื่อว่าจะต้องถูกเผยแพร่ออกไป เพราะมีพยานในเหตุการณ์จำนวนมากขนาดนี้! พวกเขาต่างก็รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด!" หลินหยางกล่าว

เจิ้งอวี้จ่างเงียบไป

หลิงฮุ่ยกลับกล่าวอย่างไม่เกรงใจ "ไม่ต้องพูดมาก ลงมือจัดการได้!"

"ขอแสดงความยินดีด้วย หลินหยาง คุณเดาถูกแล้ว เมื่อกี้นี้ มันเป็นบททดสอบสำหรับคุณจริงๆ!" เจิ้งอวี้จ่างกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อหลินหยางได้ยินสิ่งนี้ เขาก็แสร้งทำเป็นโกรธ "พวกคุณกล้าทำอะไรบ้าๆ แบบนี้กับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? ฮึ ดูเหมือนว่าสิ่งที่เรียกว่าหัวหน้าของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงก็ไม่ได้ดีอะไรเท่าไรนัก!"

"คุณหลิน อย่าเข้าใจผมผิด เราเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะหน่วยงานทั้งสองของเราได้หายตัวไปจากเจียงเฉินจริงและเรายังไม่มีเบาะแส และตอนนี้เราเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น ทำให้เราต้องทำแบบนี้" เจิ้งอวี้จ่างส่ายหน้า

"ในเมื่อไม่สามารถสืบสวนได้ งั้นก็หมายความว่าหมอเทวดาหลินและผมต่างก็เป็นผู้บริสุทธิ์ ทำไมคุณยังสงสัยเราอยู่?" หลินหยางถามทันที

ใครจะไปคาดคิด ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ดวงตาของเจิ้งอวี้จ่างก็แสดงอาการแปลกๆ และหายไปในพริบตา

แต่เขาไม่ตอบ และพูดต่อไปด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ "คุณหลิน เราแค่ลองทดสอบดูเท่านั้น ไม่ได้มีความหมายอื่น อย่าได้เข้าใจผิด"

หลินหยางไม่พูดอะไรอีก

แต่ลางสังหรณ์กลับบอกว่าต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ