สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2255

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกมา สีหน้าของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปและจับกล่องเล็กๆ สีแดงนั้นแน่นด้วยความลังเลใจ

"ทำไม? คุณอยากให้อาจารย์ของคุณตายลงต่อหน้าต่อหน้าคุณงั้นเหรอ?" หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อพูดจบ ทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างพากันรายล้อมเข้ามา

"อีกอย่าง ดูเหมือนว่าผมจะชนะการแข่งขันครั้งนี้ ฉะนั้นพวกคุณควรทำตามสัญญานั่นคือมอบสิ่งนั้นมาให้ผม หากพวกคุณยอม ผมสัญญาว่าจะให้พวกคุณออกจากเจียงเฉินอย่างปลอดภัย แต่หากไม่ยอม ผมไม่เอาของสิ่งนั้นก็ได้ แต่พวกคุณคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่!" หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง

ขณะที่พูดนั้น ยอดฝีมือของหยางหัวต่างแสดงสีหน้าเกรี้ยวกราดและแต่ละคนก็จ้องมองหญิงสาวอย่างเย็นชา

แววตาของหญิงสาวสั่นระริกและรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น จากนั้นก็กัดฟันกล่าว "คุณเอายาถอนพิษออกมาให้ฉันก่อน!"

"ได้!"

หลินหยางโยนยาเม็ดหนึ่งออกไป

หญิงสาวยกมือรับยาเม็ดนั้นก็ป้อนเข้าไปในปากของชายชรา

หลังจากที่ยาเข้าไปในปาก สีหน้าของชายชราก็ดีขึ้นอย่างมากและเขาก็ไม่กระอักเลือดออกมาอีก มีเพียงตะกอนสีดำปรากฏขึ้นตามร่างกายเท่านั้น

เขารีบเช็ดคราบตะกอนเหล่านั้นด้วยสภาพที่น่าเวทนาและร่างกายเขาส่งกลิ่นเหม็นจนหญิงสาวไม่กล้าเข้าไปประคองพร้อมกับรีบเอามือปิดจมูกและถอยไปด้านข้าง

"ส่งคนมาที่นี่แล้วเอาน้ำให้เขาหนึ่งขวด" หลินหยางกล่าว

"ครับ"

คนหนึ่งของหยางหัวรีบถือขวดน้ำขวดหนึ่งเข้าไป

ชายชรารีบชำระล้างร่างกายทันทีพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าสีหน้าของเขาจะฟื้นกลับมาเป็นปกติ แต่เขายังคงได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง

"อาจารย์ อาจารย์เป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม?" หญิงสาวถามด้วยความร้อนใจ

"ผม...ผมไม่เป็นไร"

ชายชราพยักหน้าแต่ยังคงหายใจอย่างเหนื่อยหอบ

เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลินหยางพร้อมกับถามด้วยเสียงเคร่งขรึม "ยาที่คุณปรุงแต่งขึ้นนั้นมันคือยาวิเศษอะไรกันแน่?"

"ผมแค่ปรุงแต่งไปโดยไม่ได้คิดอะไร" หลินหยางกล่าว

"ปรุงแต่งโดยไม่คิด? เป็นไปได้ยังไง? คุณสามารถทำยาพิษที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถทะลวงเนื้อของผมได้? เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! หรือว่าเล่นแร่แปรธาตุของคุณถึงระดับที่น่าทึ่งแล้ว?" ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง อย่างเหลือเชื่อ

"ผมไม่ได้มีทักษะการปรุงยาที่ร้ายกาจขนาดนั้น สิ่งที่ผมเชี่ยวชาญคือยาอายุวัฒนะ" หลินหยางส่ายหน้า

"ยาอายุวัฒนะ?"

ชายชราตกตะลึงและจู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ด้วยสีหน้าซีดเผือดและดวงตาเบิกกว้าง

"ผมรู้แล้ว! คือยาสิบเม็ดของคุณ! ยาอายุวัฒนะที่คุณนำมาใช้ในการปรุงแต่งยาเม็ดใหม่เป็นยาที่ไม่ธรรมดาใช่ไหม?"

"ใช่" หลินหยางกล่าว "ยาสิบเม็ดที่ผมใช้นั้นได้แก่ ยาอี้เสิน ยาหวงฮั่ว ยาจิ่นฮั่ว ยาหลัวชาง ยาหย่างหุน ยาปิงหลิง ยาฉือเสวี่ย ยาหนิงปี้และยาจี๋เซวียน!"

เมื่อได้ยินถึงตอนนี้ ชายชราก็ถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและตกตะลึงอย่างมาก

เป็นเวลานานหลังจากนั้นเขาถึงจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

"ถึงว่า ถึงว่า...ถึงว่าทำไมผมไม่สามารถทนกับพิษเช่นนี้ได้..."

"อาจารย์ ยาเหล่านี้...มันคือยาอะไรเหรอคะ?" หญิงสาวตกใจและถามขึ้นด้วยความระมัดระวัง

"ยาเหล่านี้...ล้วนเป็นยาวิเศษที่น่าทึ่งและไม่มีใครเทียบได้! แต่ละเม็ดนั้นสามารถทำให้โลกต้องสั่นคลอนได้!"

"อะไรนะ?"

หญิงสาวเองก็ตกใจอย่างมากและแสดงสีหน้าเหลือเชื่อ

"คิดไม่ถึงเลยว่าหมอเทวดาหลินจะยอมนำยาวิเศษและหายากเหล่านี้ออกมาเพียงเพื่อต้องการชนะผม ดูเหมือนว่าผมจะพ่ายแพ้อย่างสมเหตุสมผลดี!" ชายชราพยักหน้า

"ผมลงทุนไปหมดหน้าตักจริงๆ!" หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง

อันที่จริงเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างมากเช่นกัน

แต่ขอเพียงได้หินวิเศษเทียนฟางมาครอง ต่อให้ต้องสูญเสียยาอายุวัฒนะเหล่านี้ไปมากแค่ไหนก็ยอม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน