สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 227

แต่ฉางว่านเยว่ราวกับไม่รู้สึกแบบนั้น สายตาทั้งคู่ของเธอจ้องไปที่บาดแผล ถึงขั้นคิดจะใช้เท้าเหยียบโดยตรง

"นางแพศยา! นางโสเภณี! ไปตายได้แล้ว รีบไปตายได้แล้ว!"

ฉางว่านเยว่ยิ้มอย่างน่ากลัว เธอยกเท้าขึ้นถีบไปทางซูเหยียน

ซูเหยียนเจ็บป่วยจนหน้าซีดแทบจะเป็นลม

ลั่วเฉียนเบิกตากว้าง วิ่งเข้าไปหาฉางว่านเยว่พร้อมกับเสียงกรีดร้อง

ผู้หญิงทั้งสองคนปลุกปล้ำเข้าด้วยกันทันที

"เสี่ยวเหยียน เป็นอะไรหรือเปล่า?" ซูกวงรีบเดินเข้าไปประคองซูเหยียน

"เจ็บ…หนูรู้สึกเจ็บ…" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงและเจ็บปวด

เสี่ยวตงรีบวิ่งเข้ามาตรวจดูอาการ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที รีบตะโกนเสียงดัง "รีบโทรเรียกรถฉุกเฉิน บาดแผลของพี่เหยียนฉีกขาด มีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก! ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไปต้องแย่แน่ รีบโทรเรียกรถฉุกเฉิน!"

เสียงตะโกนของเขาทำให้ทุกคนตกตะลึง!

ไม่มีใครอยากให้เรื่องมันบานปลายถึงขั้นมีคนตาย

หม่านฟู่ซีก็เหมือนกัน

เห็นสถานการณ์ที่ร้ายแรงของซูเหยียน เขาสั่งให้คนของตัวเองหยุด หลังจากนั้นสั่งให้คนไปแยกฉางว่านเยว่และลั่วเฉียนออกจากกัน

ผู้หญิงทั้งสองคนแยกเขี้ยวเบิกตาใส่อีกฝ่ายเหมือนแม่สิงโตที่กำลังโกรธ บนตัวของพวกเธอเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน ท่าทางของแต่ละคนเหมือนต้องกลืนอีกฝ่ายเข้าไปทั้งเป็น

แต่ลั่วเฉียนก็ไม่ได้คิดจะตบตีกับฉางว่ายเยว่ต่อ เธอรีบวิ่งเข้าไปปฐมพยาบาลให้กับแผลของซูเหยียนก่อน

ผู้จัดการเห็นเรื่องมันบานปลายถึงขนาดนี้ เขารู้สึกปวดหัวมาก รีบจัดรถส่งซูเหยียนไปที่โรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนทันที

ครอบครัวของซูกวงไม่กล้าไปโรงพยาบาลประชาชน อย่างไรก็ตามพวกเขาเพิ่งจะถูกไล่ออกมาก่อนหน้านี้ไม่นาน

ฉีจ้งกั๋วที่ได้รับข่าว รีบมาช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนทันที

ถึงแม้ตระกูลซูจะไม่ได้รู้จักกับฉีจ้งกั๋วเป็นการส่วนตัว แต่ฉีจ้งกั๋วรู้จักหลินหยาง เขาย่อมไม่กล้ารอช้า รีบสั่งให้ผู้เชี่ยวชาญทำการรักษาให้ซูเหยียนทันที

แน่นอน ทั้งหมดนี้หลินหยางยังไม่รู้เรื่อง

เขาในตอนนี้กำลังนั่งเครื่องบินตรงไปที่ซ่านหู้ คนที่เดินทางมากับเขายังมีกงซีหยุนราชินีใต้ดินของเจียงเฉิน

กงซีหยุนแต่งตัวดูธรรมดามาก

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเธอไม่มีทางแต่งตัวแบบนี้แน่นอน

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินหยาง เธอไม่กล้าทำตัวร่านแบบนั้น การแต่งตัวของเธอดูธรรมดาและมีท่าทีที่สงบเสงี่ยมมาก

ส่วนหลินหยาง หน้าตาของเขากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรของเขาดึงดูดสายตาเด็กผู้หญิงวัยรุ่นไม่น้อย บางคนถึงขั้นมาขอลายเซ็นและเบอร์โทรศัพท์ ทุกคนคิดว่าเขาเป็นดาราที่เพิ่งเข้าสู่วงการ

กงซีหยุนแอบมองไปทางหลินหยางแวบหนึ่ง

ต้องยอมรับว่าหลินหยางมีหน้าตาที่หล่อเหลาไม่ธรรมดา โดยเฉพาะมองจากด้านข้าง มันแทบจะทำให้หัวใจละลายได้ในทันที กงซีหยุนเคยเจอผู้ชายหน้าตาดีมาไม่น้อย แต่เธอเพิ่งจะเคยเจอแบบหลินหยางเป็นครั้งแรก

"คุณกำลังมองอะไร?"

ในตอนนั้นเอง หลินหยางพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

กงซีหยุนสะดุ้ง รีบหันหน้าไปทางอื่นแล้วพูด "ไม่…ไม่ได้มองอะไร"

"ไปกันเถอะ"

หลินหยางลุกขึ้น

"ไป?"

กงซีหยุนรู้สึกอึ้ง เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าเครื่องบินลงจอดเรียบร้อยแล้ว

คนทั้งสองเดินออกจากสนามบิน นอกสนามบินมีรถมายบัคมาจอดรอแล้ว

นี่เป็นคนของกงซีหยุนในซ่านหู้

ถึงแม้กงซีหยุนไม่เคยคิดขยายอิทธิพลของตัวเองมาถึงซ่านหู้และเป็นไปไม่ได้ที่จะขยายอิทธิพลที่นี่ แต่เธอก็สั่งให้คนคอยจับตาเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของกลุ่มอิทธิพลในซ่านหู้ ถึงแม้เธอจะไม่ได้สนใจซ่านหู้ แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าคนของซ่านหู้จะไม่สนใจเจียงเฉินของเธอ

ก่อนหน้านี้อิทธิพลของกงซีหยุนเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ชวี่เทียนได้รับบาดเจ็บพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล กลุ่มอิทธิพลของหนานเฉินที่มีชวี่เทียนเป็นผู้นำก็หันมาร่วมมือกับกงซีหยุน

"คุณหยุน คุณหลิน!"

"คุณได้นัดใครไว้หรือเปล่า?" แม่หัวถาม

"ผมจะไปสหรัฐอเมริกากับม่านเฉินตอนเย็น จะไปนัดแขกที่ไหนล่ะ?" ชายวัยกลางคนมองไปทางอาลู่ "ใคร?"

"คนๆนั้นบอกว่าเดินทางมาจากเจียงเฉิน อ้างตัวว่าคือหมอเทวดาหลิน!" อาลู่พูด

หลังจากพูดจบ แม่หัวกระโดดลุกขึ้นจากโซฟาทันที

มือของชายวัยกลางคนที่ถือซีการ์เริ่มสั่น

"เขามาถามหาความผิดเหรอ?" ท่าทางของเขากลับมาดูสงบนิ่งอีกครั้ง

"ฮึ่ม ก็แค่หยางหัวกรุ๊ปเอง คู่ควรด้วยเหรอ?" แม่หัวส่งเสียงฮึ่ม

"อย่าดูถูกหยางหัวกรุ๊ปเด็ดขาด ถึงแม้บริษัทของพวกเขาเพิ่งจะก่อตั้งได้ไม่ถึงปี แต่ศักยภาพของพวกเขาแข็งแกร่งมาก ราคาหุ้นก็พุ่งอย่างต่อเนื่อง อิทธิพลขยายใหญ่ไม่หยุด ตอนนี้เป็นที่สนใจของคนใหญ่คนโตมากมาย ถ้าหากหยางหัวกรุ๊ปร่วมมือกับคนพวกนั้น พวกเราจะดูถูกก็เขาไม่ได้เด็ดขาด" ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ไปเชิญหมอเทวดาหลินเข้ามา"

"ครับ" อาลู่วิ่งออกไป

ผ่านไปสักพัก หลินหยางเดินเข้ามาพร้อมกับกงซีหยุนและเยี่ยนม่าย

"แขกหายาก แขกหายาก คิดไม่ถึงว่าหมอเทวดาหลินที่มีชื่อเสียงจะมาเยือนตระกูลหัวของผม มามามา เชิญนั่ง อาลู่ ไปรินน้ำชาให้คุณหลินก่อน" ชายวัยกลางคนหรือก็คือหัวชิงซงพ่อของหัวหม่านเฉินยิ้มแล้วพูด หลังจากนั้นเดินตรงเข้าไปจับมือ

แต่หมอเทวดาหลินไม่ได้สนใจ เขาเพียงแค่นั่งลงบนโซฟาโดยตรง

แม่หัวรู้สึกตกใจกับรูปลักษณ์ที่ดูหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรของหลินหยาง แต่หลังจากเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งของหลินหยาง เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เธอไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนก อย่างไรก็ตามที่นี่คือบ้านตระกูลหัว

"เหอะเหอะ หมอเทวดาหลินไม่ธรรมดาสมคำร่ำลือ หน้าตาดูหล่อเหลาสง่างามมาก" หัวชิงซงไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกกะอักกะอ่วน เขาถึงขั้นยังพูดชมแล้วลง

แม่หัวส่งเสียงฮึ่ม ในแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

"เข้าประเด็นเลยดีกว่า ตระกูลหัวจะให้คำอธิบายผมยังไง?"

หลินหยางหยิบบุหรี่ซีการ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมายังไม่เกรงใจ เขาจุดสูบแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"คำอธิบายอะไร? หมอเทวดาหลิน ผมไม่เข้าใจคำพูดของคุณ" หัวชิงซงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"จะให้ผมพูดตรงๆเลยเหรอ?" แววตาของหลินหยางเย็นชาลง "เรื่องที่พวกคุณส่งคนไปวางเพลิงคลินิกของลั่วเฉียน…ไม่ควรให้คำอธิบายกับผมหน่อยเหรอ?"