สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2300

หลังจากที่เย่ซินอวี่วางสาย เธอก็ได้นอนร้องไห้อยู่บนรถคนเดียวเงียบๆ

ครั้งนี้ที่เดินทางมาเจียงเฉิน เธอต้องการมาเอาดอกบัวขาวล้างโลกเพื่อเป็นของขวัญมอบให้กับคุณย่าของเธอ หนึ่งเพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์คุณย่าของเธอ สองเพื่อคุณย่าของเธอจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก

เพราะสิ่งที่สามารถจัดการกับปัญหาของตระกูลเย่ตอนนี้ได้นั้น มีเพียงดอกบัวขาวล้างโลกเท่านั้น

"เยี่ยนฉี! เริ่นหราน! พวกเธอคอยดูนะ ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปแน่!" เย่ซินอวี่เช็ดน้ำตาและกัดฟันกรอด

"ซินอวี่!"

ขณะนี้เอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

เย่ซินอวี่ตกใจและรีบหันไปมอง

จากนั้นก็เห็นรถคันหนึ่งขับมาจอดที่ริมถนนและหลินหยางก็เปิดประตูรถเดินลงมา

"หลินหยาง?"

เย่ซินอวี่รีบวิ่งไปหาเขาและสังเกตดูเขาอยู่นานอย่างเหลือเชื่อ "คุณ...คุณไม่เป็นอะไร?"

"ผมจะเป็นอะไรได้?" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"งั้นก็ดี ดีแล้ว..." เย่ซินอวี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกับพยักหน้ามองไปที่หลินหยาง "ดูเหมือนว่าเยี่ยนฉีและเริ่นหรานก็ดูมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็ถูก พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำร้ายคุณ ในเมื่อพวกเขาได้ดอกบัวขาวล้างโลกไปแล้วก็เท่ากับภารกิจของพวกเขาสำเร็จ ฆ่าคุณไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร หากพวกเขาทำร้ายคุณก็เท่ากับสร้างความโกรธแค้นให้กับตระกูลเย่ของฉัน ซึ่งไม่คุ้มเอาเสียเลย"

"ใช่"

"หลินหยาง คุณบอกฉันมาว่าสิ่งที่คุณให้พวกเขาไปมันคืออะไรกันแน่? เป็นของปลอมใช่ไหม?" เย่ซินอวี่ถาม

"เธอเคยเห็นดอกบัวขาวล้างโลกไหม?" หลินหยางถามกลับ

เย่ซินอวี่ส่ายหน้า

"แล้วเธอคิดว่าสิ่งนั้นคือของจริงไหม?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้ม

"ของปลอมแน่นอน! แต่จะว่าไปแล้วสิ่งนั้นสวยงามมาก ดูเหมือนของล้ำค่า แต่ก็ไม่แปลกที่สามารถหลอกตาพวกเขาได้" เย่ซินอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้มและจากนั้นก็เอามือกอดอก "ฉันเดาว่านั่นน่าจะเป็นของขวัญที่คุณซื้อให้พี่เหยียนใช่ไหม! แต่คุณกลับให้พวกเขาไป ตอนนี้คุณรู้สึกเสียใจมากใช่ไหม?"

"ไม่เลย" หลินหยางส่ายหน้า

"อย่าหลอกกันหน่อยเลย ฉันดูออกหน่า"

"เธอดูออกยังไง?"

"ยังทำเนียน? ก็ได้ๆ ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณไปร้านเพชรเพื่อซื้อเพชรลายดอกบัวให้คุณ แล้วตอนค่ำคุณค่อยเอาไปให้พี่เหยียน ถือซะว่าเป็นสินน้ำใจที่ฉันให้คุณแล้วกัน" เย่ซินอวี่กล่าวอย่างไม่แยแส "ครั้งนี้หากไม่ได้คุณ ฉันคงไม่สามารถหนีออกมาจากสถานการณ์เช่นนั้นได้ ถือซะว่าเป็นคำขอบคุณสำหรับฉันแล้วกัน"

หลินหยางตกใจและทำถูกไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม "งั้นผมไม่เกรงใจแล้วกัน"

จากนั้นทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ร้านขายเครื่องประดับในเจียงเฉิน

และในเวลาเดียวกัน คนสองคนเดินทางถึงเขตแดนของเจียงเฉินก็เข้าไปขัดขวางเริ่นหรานและเยี่ยนฉีที่กำลังจะมุ่งหน้าไปที่สนามบินเมืองข้างๆ

"อ๋า? พวกคุณคือ...."

"ยอดฝีมือของตระกูลเย่?"

"พวกคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หรือว่า...เย่ซินอวี่เป็นคนส่งมา?"

เยี่ยนฉีและเริ่นหรานพากันลงจากรถและมองไปที่คนที่เข้ามาขวาง

นี่ถือเป็นยอดฝีมือระดับสูงของตระกูลเย่เชียวนะ

พวกเขากลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่

ต้องเป็นเพราะเย่ซินอวี่รายงานไปยังตระกูลเย่ และต้องรายงานไปถึงคนสูงอายุคนนั้นแล้วแน่ๆ!

ต้องรู้ว่าบุคคลนั้นรักและโปรดปรานหลานสาวคนนี้มาก และมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถส่งวีรบุรุษทั้งสองของตระกูลเย่มาถึงที่นี่ได้รวดเร็วขนาดนี้

"คุณหนูล่ะ?"

วีรบุรุษคนหนึ่งของตระกูลเย่จ้องมองเยี่ยนฉีและเริ่นหรานพร้อมกับกล่าวขึ้นมา

"พูดอะไรแบบนี้ พวกเราจะกล้าทำอะไรเย่ซินอวี่ได้ ต้องเป็นเพราะซินอวี่เข้าใจอะไรผิดแน่ๆ ทำให้พวกคุณต้องตื่นตระหนกแบบนี้ เข้าใจผิดแล้ว! เป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น!" เยี่ยนฉีเช็ดเหงื่อและฝืนยิ้มออกมา

"ครับ ค่ะ!"

"เรายอมรับการลงโทษ เรายอม!"

เริ่นหรานและเยี่ยนฉีพยักหน้า

วีรบุรุษตระกูลเย่ต่างประหลาดใจ

หลังจากที่เริ่นหรานและเยี่ยนฉีจากไป พวกเขาก็พากันขมวดคิ้ว

"พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น? เริ่นหรานและเยี่ยนฉี...ดูไม่ปกติเอาซะเลย!"

"ฉันก็รู้สึกได้ ฉันเคยสัมผัสกับเริ่นหรานและเยี่ยนฉีมาก่อน เยี่ยนฉีเป็นคนสุขุมและมั่นคง แต่เริ่นหราน การแสดงออกของเธอวันนี้ดูไม่เหมือนเธอเลยสักนิด! ผู้หญิงคนนี้เป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองและหยิ่งยโสมาโดยตลอด ปกติเวลาเจอเธอก็ไม่เคยไว้หน้าใครทั้งนั้น แต่วันนี้เธอกลับมีทีท่าหวาดวิตก เรื่องนี้...จะต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หนึ่งในนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ฉันจะรายงานไปที่ตระกูล นายรีบติดต่อคุณหนูเดี๋ยวนี้เพื่อให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัยดี"

"ตกลง"

ทั้งสองต่างหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก

"อ้อ? เด็กผู้หญิงสองคนของตระกูลเย่และตระกูลเยี่ยนที่เอาแต่ใจตัวเองสองคนกลับเปลี่ยนนิสัย? เกิดอะไรขึ้น?" เสียงแหบพร่าของอีกฝ่ายดังขึ้นอย่างประหลาดใจ

"คุณป้า เรายังเห็นแม่มดอูไห่ด้วย แต่เธอดูเหมือนคนที่วิญญาณหลุดจากร่างที่นั่งอย่างตื่นตระหนกและหวาดผวาอยู่ตลอดเวลา"

"เหรอ? น่าสนใจมาก..." เสียงปลายสายกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"คุณป้าครับ จากที่ผมคาดเดา ผมคิดว่าพวกเขา...น่าจะเพิ่งผ่านสถานการณ์ที่น่าหวาดกลัวมาก หรือ...เจอกับคนที่น่าสะพรึงกลัวมาก"

"คนที่น่าสะพรึงกลัว?"

"คุณป้าครับ เจียงเฉินเป็นสถานที่ที่ไม่ควรมา กองกำลังของลัทธิปีศาจสวรรค์ เกาะเสินหั่วและอื่นๆ ก็ต่างจบชีวิตลงที่นี่ ซินอวี่อยู่ที่นี่ต้องอันตรายมากแน่ๆ ผมแนะนำให้รีบพาเธอกลับไปดีกว่า" หนึ่งในวีรบุรุษตระกูลเย่กล่าว

"เด็กน้อยคนนี้บอกจะจะเตรียมของขวัญให้ฉัน จากนั้นก็แอบไปที่เจียงเฉิน ตอนนี้กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันจะปล่อยให้เธออยู่ข้างนอกเพียงลำพังได้ยังไง? นายไปแล้วกัน ไปพาตัวเธอกลับไป แล้วเตรียมของขวัญให้กับลูกสาวของชิงหยู่ด้วย แม้ว่าจะไม่ได้เจอกันนาน แต่ก็ไม่มีทางลืมมิตรภาพนี้ได้ ได้ยินมาว่าชีวิตแต่งงานของเธอไม่ราบรื่นเท่าไรนัก พวกนายสองคนไปจัดการหน่อยแล้วกัน นับว่าเป็นความหวังดีของฉันแล้วกัน"

"ครับคุณป้า!"