สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2300

หลังจากที่เย่ซินอวี่วางสาย เธอก็ได้นอนร้องไห้อยู่บนรถคนเดียวเงียบๆ

ครั้งนี้ที่เดินทางมาเจียงเฉิน เธอต้องการมาเอาดอกบัวขาวล้างโลกเพื่อเป็นของขวัญมอบให้กับคุณย่าของเธอ หนึ่งเพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์คุณย่าของเธอ สองเพื่อคุณย่าของเธอจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก

เพราะสิ่งที่สามารถจัดการกับปัญหาของตระกูลเย่ตอนนี้ได้นั้น มีเพียงดอกบัวขาวล้างโลกเท่านั้น

"เยี่ยนฉี! เริ่นหราน! พวกเธอคอยดูนะ ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปแน่!" เย่ซินอวี่เช็ดน้ำตาและกัดฟันกรอด

"ซินอวี่!"

ขณะนี้เอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

เย่ซินอวี่ตกใจและรีบหันไปมอง

จากนั้นก็เห็นรถคันหนึ่งขับมาจอดที่ริมถนนและหลินหยางก็เปิดประตูรถเดินลงมา

"หลินหยาง?"

เย่ซินอวี่รีบวิ่งไปหาเขาและสังเกตดูเขาอยู่นานอย่างเหลือเชื่อ "คุณ...คุณไม่เป็นอะไร?"

"ผมจะเป็นอะไรได้?" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"งั้นก็ดี ดีแล้ว..." เย่ซินอวี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกับพยักหน้ามองไปที่หลินหยาง "ดูเหมือนว่าเยี่ยนฉีและเริ่นหรานก็ดูมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็ถูก พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำร้ายคุณ ในเมื่อพวกเขาได้ดอกบัวขาวล้างโลกไปแล้วก็เท่ากับภารกิจของพวกเขาสำเร็จ ฆ่าคุณไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร หากพวกเขาทำร้ายคุณก็เท่ากับสร้างความโกรธแค้นให้กับตระกูลเย่ของฉัน ซึ่งไม่คุ้มเอาเสียเลย"

"ใช่"

"หลินหยาง คุณบอกฉันมาว่าสิ่งที่คุณให้พวกเขาไปมันคืออะไรกันแน่? เป็นของปลอมใช่ไหม?" เย่ซินอวี่ถาม

"เธอเคยเห็นดอกบัวขาวล้างโลกไหม?" หลินหยางถามกลับ

เย่ซินอวี่ส่ายหน้า

"แล้วเธอคิดว่าสิ่งนั้นคือของจริงไหม?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้ม

"ของปลอมแน่นอน! แต่จะว่าไปแล้วสิ่งนั้นสวยงามมาก ดูเหมือนของล้ำค่า แต่ก็ไม่แปลกที่สามารถหลอกตาพวกเขาได้" เย่ซินอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้มและจากนั้นก็เอามือกอดอก "ฉันเดาว่านั่นน่าจะเป็นของขวัญที่คุณซื้อให้พี่เหยียนใช่ไหม! แต่คุณกลับให้พวกเขาไป ตอนนี้คุณรู้สึกเสียใจมากใช่ไหม?"

"ไม่เลย" หลินหยางส่ายหน้า

"อย่าหลอกกันหน่อยเลย ฉันดูออกหน่า"

"เธอดูออกยังไง?"

"ยังทำเนียน? ก็ได้ๆ ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณไปร้านเพชรเพื่อซื้อเพชรลายดอกบัวให้คุณ แล้วตอนค่ำคุณค่อยเอาไปให้พี่เหยียน ถือซะว่าเป็นสินน้ำใจที่ฉันให้คุณแล้วกัน" เย่ซินอวี่กล่าวอย่างไม่แยแส "ครั้งนี้หากไม่ได้คุณ ฉันคงไม่สามารถหนีออกมาจากสถานการณ์เช่นนั้นได้ ถือซะว่าเป็นคำขอบคุณสำหรับฉันแล้วกัน"

หลินหยางตกใจและทำถูกไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม "งั้นผมไม่เกรงใจแล้วกัน"

จากนั้นทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ร้านขายเครื่องประดับในเจียงเฉิน

และในเวลาเดียวกัน คนสองคนเดินทางถึงเขตแดนของเจียงเฉินก็เข้าไปขัดขวางเริ่นหรานและเยี่ยนฉีที่กำลังจะมุ่งหน้าไปที่สนามบินเมืองข้างๆ

"อ๋า? พวกคุณคือ...."

"ยอดฝีมือของตระกูลเย่?"

"พวกคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หรือว่า...เย่ซินอวี่เป็นคนส่งมา?"

เยี่ยนฉีและเริ่นหรานพากันลงจากรถและมองไปที่คนที่เข้ามาขวาง

นี่ถือเป็นยอดฝีมือระดับสูงของตระกูลเย่เชียวนะ

พวกเขากลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่

ต้องเป็นเพราะเย่ซินอวี่รายงานไปยังตระกูลเย่ และต้องรายงานไปถึงคนสูงอายุคนนั้นแล้วแน่ๆ!

ต้องรู้ว่าบุคคลนั้นรักและโปรดปรานหลานสาวคนนี้มาก และมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถส่งวีรบุรุษทั้งสองของตระกูลเย่มาถึงที่นี่ได้รวดเร็วขนาดนี้

"คุณหนูล่ะ?"

วีรบุรุษคนหนึ่งของตระกูลเย่จ้องมองเยี่ยนฉีและเริ่นหรานพร้อมกับกล่าวขึ้นมา

"พูดอะไรแบบนี้ พวกเราจะกล้าทำอะไรเย่ซินอวี่ได้ ต้องเป็นเพราะซินอวี่เข้าใจอะไรผิดแน่ๆ ทำให้พวกคุณต้องตื่นตระหนกแบบนี้ เข้าใจผิดแล้ว! เป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น!" เยี่ยนฉีเช็ดเหงื่อและฝืนยิ้มออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน