สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2304

เย่ซินอวี่เบิกตากว้างจ้องมองไปที่หลินหยางอย่างเหม่อลอย

นาทีนี้เธอรับรู้แล้วว่าทำไมอาซงและอาฮวยถึงแสดงสีหน้าเช่นนี้

ผู้บัญชาการของกองทัพหลงเซวียน....กลับตั้งใจเดินมาทักทายหลินหยางถึงที่...

บ้าไปแล้ว?

เป็นบุคคลใหญ่โตขนาดนั้น ไม่ใช่คนทั่วไปที่รู้จักได้ง่ายๆ

ลูกเขยจอมทึ่มของตระกูลซูคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่นะ? ?

ทุกคนต่างตกตะลึงและรู้สึกขนลุก

"คุณหลิน เรื่องคราวก่อน...ต้องขอโทษด้วยจริงๆ...ผมต้องขอโทษคุณจากใจจริง" ขณะนี้เอง โจวเซวียนหลงก็ก้มศีรษะโค้งคำนับด้วยความรู้สึกผิด

"คุณโจวก็พูดเกินไป ผมไม่เคยโทษคุณเลย ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้มและโบกมืออย่างผ่อนคลาย

"คุณหลิน..."

โจวเซวียนหลงเหมือนอยากจะพูดอะไรอีก ทว่าหลินหยางกลับขัดจังหวะ "พอได้แล้ว คุณโจว มาถึงที่นี่ก็ไปกินอาหารให้อร่อยเถอะ ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว"

"แต่คุณหลิน ครั้งนี้ไม่เพียงผมคนเดียวที่อยากขอโทษคุณ ยังมีอีกคนที่ต้องการเจอคุณด้วย!" โจวเซวียนหลงกล่าว

"อ้อ? ใครเหรอ?"

หลินหยางถามด้วยความสงสัย

จากนั้นก็เห็นโจวเซวียนหลงหันไปข้างๆ พร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนที่คอยขนาบข้างต่างหันหลังให้

จากนั้นก็มีชายร่างกำยำและรูปร่างหน้าตาเคร่งขรึมดุดันคนหนึ่งเดินเข้ามา

อาซงและอาฮวยที่อยู่ข้างหลังเห็นเข้าก็ตัวแข็งทื่อ ราวกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไป

เย่ซินอวี่ไม่รู้ว่าชายที่เดินเข้ามาเป็นใคร ทว่าดูจากอาการของอาซงและอาฮวยเธอก็เข้าใจได้ทันทีว่าบุคคลนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างมากแน่...

"คุณหลิน ผมตั้งใจมาที่เจียงเฉินเพื่อมาขอโทษคุณ ได้โปรดยกโทษให้กับความโง่เขลาและความประมาทของผมด้วย! ขอโทษจริงๆ ครับคุณหลิน!"

มู่เทียนหยวนเดินเข้ามาพร้อมกับก้มศีรษะโค้งคำนับหลินหยางอย่างนอบน้อมโดยไม่เงยหน้าขึ้น ราวกับกำลังรอให้หลินหยางตอบรับคำขอโทษจากเขา

หลินหยางชำเลืองมองเขาและกล่าวอย่างนิ่งเฉย "มู่เทียนหยวน ก่อนหน้านี้คุณก็ขอโทษผมไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาขอโทษถึงเจียงเฉินเลย"

"ไม่ครับคุณหลิน ไม่เหมือนกันครับ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมไม่เชื่อว่าคุณสามารถรักษาคุณปู่ให้หายได้ ทำให้ผมพูดจาดูถูกเหยียดหยามต่อคุณ ผมช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย! ตอนนี้คุณปู่ของผมแข็งแรงดีแล้ว แต่ผมเองกลับรู้สึกโกรธตัวเองมาก! คุณหลิน ไม่งั้นคุณลงมือทำร้ายผมก็ได้! จะตบหน้าผมกี่ทีก็ยอม ไม่งั้น...ไม่งั้นผมคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่" มู่เทียนหยวนดวงตาแดงก่ำและกล่าวขึ้นมาอย่างเจ็บปวด

หลินหยางดูออกว่ามู่เทียนหยวนรู้สึกผิดจากใจ เพราะคนอย่างเขา เดิมทีก็เป็นคนตรงไปตรงมาอยู่แล้ว ตอนนั้นที่มู่ไท่จี๋ป่วยหนักและแทบหมดลมหายใจไป หมอจากทุกสารทิศต่างไม่สามารถรักษาเขาให้หายได้ ฉะนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าหลินหยางจะรักษาคุณปู่ของเขาให้หายได้

ตอนนี้หลินหยางทำได้สำเร็จ และถือเป็นการขจัดปัญหาใหญ่ให้กับตระกูลมู่และจากไปอย่างเงียบๆ

เป็นคนที่มีบุญคุณสูงส่งขนาดนี้ ทำให้มู่เทียนหยวนเคารพและศรัทธาอย่างมาก ทำให้เขารู้สึกโกรธและเกลียดตัวเองอย่างมากที่โง่เขลาและเสียมารยาทเช่นนั้น

"มู่เทียนหยวน ในเมื่อคุณขอโทษจากใจจริงงั้นผมก็ยอมรับคำขอโทษจากคุณ มาถึงเจียงเฉินก็ลองลิ้มชิมอาหารที่โภชนบำบัดดูหน่อย เดี๋ยวผมจะสั่งให้ผู้จัดการหาโต๊ะให้คุณ!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณครับคุณหลิน!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน