สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2313

หลังจากที่ฝังเข็มเสร็จเป็นที่เรียบร้อย หลินหยางก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกและหันไปพยักหน้าให้ชวี่เทียนทันที

ชวี่เทียนรับรู้และรีบสั่งคนให้นำยาห่อใหญ่เข้ามา

หลินหยางนำยาออกมาแบ่งและยื่นให้หมอเทวดาอัน

"รีบไปต้มยา แล้วทำซุปยาสมุนไพร เพื่อเอาไปใส่ในซุปยาเพื่อสร้างการทำงานของเส้นเลือดและเส้นชีพจรของเธอ! " หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

อันหน่วนมองไปที่ห่อยาเหล่านี้และสูดหายใจเข้า

ยาเหล่านี้ล้วนเป็นยาวิเศษที่หายาก! แต่ละอย่างมีมูลค่ามหาศาล!

พระเจ้า ในมือของหมอเทวดาหลินกลับมีสมบัติมากมายขนาดนี้?

"มีทางรอดแล้ว! ดูเหมือนว่าคุณหนูเย่ต้องมีทางรอดแน่!" อันหน่วนดีใจจนตัวสั่น

"หมอเทวดาอัน จริง...จริงเหรอ? ลูกสาวของฉันจะมีโอกาสรอดจริงๆ เหรอ?" คังฮุ่ยเบิกตากว้างถามอย่างเหลือเชื่อ

"แน่นอน ยาเหล่านั้นที่หมอเทวดาหลินนำออกมาล้วนเป็นยาวิเศษที่หายากและมีมูลค่ามหาศาล! มียาเหล่านี้ทำไมจะไม่สามารถช่วยคุณหนูเย่ได้!" อันหน่วนกล่าวยด้วยรอยยิ้ม

คังฮุ่ยได้ยินเข้าก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที "หมอเทวดาหลิน ขอบคุณมาก! ขอบคุณมากจริงๆ!"

"รีบลุกขึ้นเถอะ" หลินหยางรีบประคองคังฮุ่ยขึ้นยืน

"ยาสมุนไพรที่มีมูลค่ามากขนาดนี้ แต่หมอเทวดาหลินก็ยอมที่จะนำออกมาช่วยเหลือ ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี?" เย่ซวินซิงรีบคุกเข่าลง แต่ถูกหลินหยางห้ามไว้

"ที่ผมมาที่นี่ครั้งนี้เพราะต้องการช่วยคน พวกคุณไม่ต้องทำถึงขั้นนี้ ต่อให้เป็นสมุนไพรที่มีค่ามากแค่ไหน แต่หากไม่ได้นำมาใช้เพื่อรักษาชีวิตผู้คน มันจะไปมีประโยชน์อะไร?" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คิดไม่ถึงเลยว่าหมอเทวดาหลินอายุน้อยเพียงแค่นี้ แต่ทักษะการแพทย์กลับสูงส่งไม่มีใครเทียบได้ แถมยังมีจรรยาบรรณทางการแพทย์ที่ไม่เหมือนใคร! น่านับถือมาก! น่านับถือจริงๆ!" หญิงชราเย่กล่าวด้วยความชื่นชม

ขณะนี้เอง เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้และหันไปกล่าว "อาฮวย!"

"คุณป้า!" เย่ฮวยโค้งคำนับ

"เร็วเข้า ไปเอาของมา ฉันจะมอบให้กับหมอเทวดาหลิน! เพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางมาในครั้งนี้!" หญิงชราเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อ๋า?"

คนของตระกูลเย่ต่างหน้าเปลี่ยนสี

"ทำไม? ยังจะให้ฉันพูดซ้ำอีกเหรอ?" หญิงชราเย่ขมวดคิ้ว

"ไม่ครับ ผมจะรีบไปเอามาเดี๋ยวนี้"

เย่ฮวยกล่าวและจากนั้นก็วิ่งออกไป

ไม่นาน เย่ฮวยก็ถือกล่องไม้เดินเข้ามา

เขาเปิดกล่องออก

ทันใดนั้นเอง ใบโพธิ์คริสตัลก็ปรากฏขึ้นตรงกลางกล่อง เปล่งประกายความเยือกเย็นออกมาเล็กน้อย

"หมอเทวดาหลิน สิ่งนี้คือใบโพธิ์ ได้รับมาจากต้นโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของบรรพบุรุษของตระกูลเย่ของฉัน ว่ากันว่าต้นโพธิ์จะบานออกดอกและออกผลทุกหนึ่งพันปี และต้นโพธิ์นี้มีใบโพธิ์เพียงใบเดียวเท่านั้น สิ่งนี้เป็นมรดกตกทอดของตระกูลเย่ของฉัน วันนี้หมอเทวดาหลินช่างมีน้ำใจต่อตระกูลเย่ของฉัน ดังนั้นฉันจึงขออ้างสิทธิ์เพื่อมอบสิ่งนี้เป็นของขวัญ ฉันหวังว่าหมอเทวดาหลินจะไม่ปฏิเสธ!" หญิงชราเย่ยิ้ม

"ใบโพธิ์?"

หลินหยางตกใจเล็กน้อยและมองไปยังของที่อยู่ในกล่อง

เขาเคยได้ยินชื่อของสิ่งนี้ และรู้ดีว่ามันล้ำค่ามากขนาดไหน เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงของในตำนาน หรือใครแต่งขึ้น ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่ามีสิ่งที่เรียกว่าใบโพธิ์วิเศษนี้อยู่จริง

หลินหยางเดินไปข้างหน้าและสัมผัสกับพลังที่ออกมาจากใบโพธิ์นั้น

ทันใดนั้นเอง หลินหยางก็สูดหายใจเข้าและเบิกตากว้าง

"ของสิ่งนี้...ทรงพลังอย่างมาก! ใบโพธิ์...เป็นของวิเศษจริงด้วย!"

"ดูเหมือนว่าหมอเทวดาหลินจะชอบสิ่งนี้" หญิงชราเย่หัวเราะชอบใจ

"คุณผู้หญิง ของที่มีค่ามากขนาดนี้ใครบ้างไม่ชอบ? แต่ที่ผมมาที่นี่ครั้งนี้ไม่ได้มาเพื่อของสิ่งนี้ เพียงแค่ต้องการเดินทางมาช่วยชีวิตคนเท่านั้น ฉะนั้นของสิ่งนี้ผมไม่สามารถรับเอาไว้ได้" หลินหยางส่ายหน้า

คนของตระกูลเย่ต่างเหลือเชื่อ

มีคนที่รู้ความล้ำค่าของใบโพธิ์ ทว่ากลับปฏิเสธที่จะรับมัน...

ต้องรู้ว่า คนในหลงชวนจำนวนมากต่างก็ต้องการมัน

"หมอเทวดาหลิน คุณคงรู้ถึงความมีค่าของสิ่งนี้! ทำไมถึงปฏิเสธมัน? หรือเพราะคิดว่าฉันแค่ลองใจ? และไม่ได้คิดจะมอบให้คุณ?" หญิงชราเย่ขมวดคิ้วถาม

"คิดมากเกินไปแล้ว ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย! แต่เพราะของสิ่งนี้มีมูลค่ามากเกินไป! ผมจะรับไว้ได้ยังไง?" หลินหยางส่ายหน้า

หญิงชราเย่ถอนหายใจและเม้มริมฝีปากกล่าวเสียงแหบแห้ง "สมบัติของตระกูล หากไม่จำเป็นใครจะยอมมอบให้คนอื่นง่ายๆ? แต่เป็นเพราะตอนนี้ตระกูลเย่เจอกับปัญหาวิกฤติหนักและยากจะคุ้มครองตัวเองได้ และสิ่งนี้ก็ถูกหลายตระกูลดังพากันจับจ้อง หากไม่มอบออกไปให้คนอื่น เกรงว่าตระกูลเย่ของฉันคงต้องเจอกับหายนะอย่างแน่นอน! และที่ทำให้ซินอวี่ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะสิ่งนี้ทำร้าย!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน