สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2364

"คุณว่าไงนะ?" ฟู่เซิงไกวโส่วขมวดคิ้ว "ตำราชำรุดราชาโอสถไม่สมบูรณ์?"

"เนื่องจากเป็นตำราชำรุด ฉะนั้นมันจึงไม่สมบูรณ์ไง! หากเพิ่มครึ่งหนึ่งของตำราพื้นบ้านเข้าไป ชิ้นส่วนในมือของหมอเทวดาฟู่เซิงไกวโส่วก็จะสมบูรณ์ไม่ใช่เหรอ? ที่คุณพูดมาก็แค่เรื่องไร้สาระเท่านั้น!" หญิงที่อยู่ข้างๆ กล่าวอย่างเย้ยหยัน

"ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมบอกว่าตำราชำรุดส่วนหลังในมือของเขาคนนี้ไม่สมบูรณ์!" หลินหยางชี้ไปที่ฟู่เซิงไกวโส่วและพูดเสียงดัง

คำนี้ทำให้ทุกคนต่างพากันหยุดแสดงอารมณ์

นักข่าวหญิงคนนั้นรีบเดินไปข้างหน้าและยกไมค์ไปที่หลินหยางพร้อมกับกล่าว "หมอเทวดาหลิน! คุณมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ? ขอช่วยอธิบายเรื่องนี้อย่างละเอียดด้วยค่ะ ฉันเชื่อว่าทุกคนยอมเปิดใจเชื่อคุณค่ะ"

นักข่าวหญิงเองก็ยอมรับไม่ค่อยได้ เธอคาดหวังอย่างมากว่าหลินหยางจะให้คำอธิบายได้อย่างมีเหตุผล

แต่จากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว เรื่องนี้เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้

เพราะหลินหยางเองก็ยอมรับไปแล้ว...

ขณะนี้เอง หลินหยางก็หันไปพูดกับฟู่เซิงไกวโส่ว "ไม่ทราบว่าคุณนำตำราชำรุดราชาโอสถออกมาให้ทุกคนดูหน่อยได้ไหมครับ?"

"เมื่อสักครู่ผมก็นำออกมาให้ดูแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไม? คุณคิดจะทำตุกติกเพื่อคำอธิบายที่ไร้เหตุผลของคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? ผมจะบอกว่าเสียเวลาเปล่า!" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว

"คุณแค่ให้ผู้อาวุโสท่านนั้นดู แต่ไม่ได้ให้ทุกคนดู! เรื่องราวเป็นมายังไงทุกคนตัดสินใจได้เอง" หลินหยางส่ายหน้า

"ก็ได้ ในเมื่อคุณไม่เชื่อ งั้นผมจะทำให้คุณยอมเองแล้วกัน! รบกวนให้นักข่าวทุกคนหันกล้องมาทางนี้หน่อยนะครับ!"

ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว จากนั้นก็หยิบตำราชำรุดออกมาใหม่และยกให้ทุกคนได้เห็นอีกครั้ง

บรรดานักข่าวต่างก็จับภาพไปที่ตำราชำรุดนั้น

ผู้คนต่างพากันเขย่งเท้าเพื่อมองดู

"พลิกด้านสิ!" หลินหยางตะโกน

"ผมจะทำให้คุณดู!"

ฟู่เซิงไกวโส่วเย้ยหยันพร้อมกับพลิกด้าน

ชิ้นส่วนช่วงล่างมีจำนวนหน้าไม่มาก ทั้งหมดมีเพียงหกหน้าเท่านั้น

และไม่นานก็พลิกจนหมด

และไม่ว่าใครก็มองไปออกว่ามีปัญหาอะไร

"ทุกคน! พวกคุณมองเห็นอะไรผิดปกติไหม?" ฟู่เซิงไกวโส่วตะโกนเสียงดัง

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมาโดยไม่พูดอะไร แต่ก็มีคนบางส่วนที่ตะโกนออกไป

"ไม่มีปัญหา!"

"ไม่มีปัญหาอะไรเลยสักนิดเดียว!"

"หมอเทวดาหลินกำลังเล่นตุกติกอยู่ชัดๆ!"

แม้เสียงจะเบาแต่ก็ได้ยินชัดเจน

"แต่ต่อให้มันไม่สมบูรณ์! แต่บันทึกราชาโอสถก็สามารถบอกได้ว่าสูตรยาของคุณไร้เหตุผลและอันตรายอย่างมาก! แบบนี้จะไม่โทษคุณได้ยังไง? หรือเนื้อหาในตำราราชาโอสถเหล่านี้ล้วนเป็นเท็จ? เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา? คุณคิดสงสัยในทักษะการแพทย์ของราชาโอสถอย่างนั้นเหรอ? คุณคิดดีแล้วเหรอ?" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว

"ผมรู้ผมไม่คู่ควร! แน่นอนว่าตำราที่ราชาโอสถบันทึกนั้นเป็นของจริง แต่คุณรู้ได้ยังไงว่าสูตรยานี้ไม่เหมาะสมและไร้เหตุผล?" หลินหยางถามกลับ

"คุณหมายความว่ายังไง?" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"เหตุผลง่ายนิดเดียว! ช่วงหลังของตำรานี้มีบันทึกสมุนไพรเทียนอ้าย ดอกหนานหลีฮวาและน้ำแร่ธรรมชาติอยู่ ซึ่งไม่สามารถใช้ร่วมกันได้ ไม่งั้นหากทั้งสามชนิดมารวมกันอาจเกิดเป็นพิษร้ายได้ และสามารถทำให้คนเป็นอัมพาตและอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้! นี่เป็ฯสิ่งที่บรรพบุรุษของราชาโอสถบันทึกเอาไว้ แต่คุณจะเชื่อได้ยังไงว่าเนื้อหาที่อยู่ในตำราชำรุดนี้มีหรือไม่มีคำตอบว่าตำยาสมุนไพรทั้งสามชนิดมารวมกันจะเกิดเป็นพิษร้ายแรงไหม?" หลินหยางถามกลับ

"หมอเทวดาหลิน คุณคิดจะใช้เนื้อหาในตำราหน้าที่ขาดหายไปเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของตัวเองอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นคุณก็ไร้เดียงสาเกินไป! ทุกคนต่างก็มีตาและดูออกมา อีกอย่างชีวิตของทุกคนก็มีค่า ไม่มีใครคิดจะเสี่ยงหรอก วิธีการพูดเล่นลิ้นของคุณมันต่ำเกินไป!" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าวอย่างไม่แยแส

"ฉะนั้น คุณก็ไม่เชื่อ?" หลินหยางจ้องมองไปที่เขา

"แน่นอน!" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว

"แต่ผมยืนยันได้!" หลินหยางกล่าว

ฟู่เซิงไกวโส่วสูดหายใจเข้าและจ้องมองไปที่เขา "คุณหมายความว่ายังไง?"

"ง่ายมาก!"

หลินหยางหยิบตำราโบราณเล่มหนึ่งออกมาพร้อมกับหยิบกระดาษแผ่นสีเหลืองที่หนีบออกมาและกล่าว "เพราะตำราชิ้นส่วนที่หายไปอยู่ในมือของผม!"

เมื่อฉากนี้ปรากฏขึ้น ทุกคนต่างเฝ้าจับตาดู

บรรยากาศเงียบสงัด!